گیل خبر/ انام الله یزدان خواه آقای روحانی بعدازکش وقوسهای فراوان ودرحالیکه خودشان عنوان کردندکه بابت تشکیل کابینه دوازدهم ومعرفی وزراء تحت فشارهیچ جناح ویاشخصی نبوده امادرهمان سخنرانی عنوان کردکه خودش علاقمندبود تعدادی وزیر زن معرفی نمایدکه میسرنشد!!!! اینکه این پارادوکس ازدید ایشان چگونه است وچه توجیهی دارد ؟ملت که معنای این افعال معکوس رافهمیدند!!!! واینکه  انتظارجامعه مدنی وحتی مردم عادی ورأی 24میلیونی این بودکه حداقل برخی از اعضای کابینه که محصول لابی ها وبده بستانها و سهم خواهی قدرت طلبانه جناحی بوددرکابینه نباشند هم بماند. و اینکه کابینه ازوزن قابل ملاحظه ای نسبت به کابینه یازدهم برخوردارنیست و بغیر ا زچند گزینه برجسته که کارنامه موفق وقابل قبولی ازخودبجای گذاشتند و حتی انتخاب مجددآقای روحانی با حداقل 25درصدافزایش رأی نسبت به دوره یازدهم , علاوه برتلاش هاوزحمات صادقانه وغیرسهم خواهانه اصلاح طلبان ,مدیون شجاعت وشهامت وکاردانی ودرایت همین اعضای کابینه بود هم بماند. اما آقای روحانی بامعرفی کابینه ای پایین تراز حدانتظار و با فاصله معنی دار از وعده های انتخاباتی وبادفاع تمام عیار از کابینه معرفی شده با استفاده از ادبیات مقنع و هنر سخنوری خودتمام مسئولیت رابه مجلسی محول کردکه بزرگترین فراکسیونش رافراکسیونی موسوم به«امید»تشکیل میدهد. نمایندگان مخالف وزرای پیشنهادی هم بااستفاده ازفضای بوجودآمده و با ارزیابی اینکه نقد عملکردها و حتی وابستگیهای وزرای پیشنهادی برایشان کمترین هزینه را ازحیث تقابل باکلیت نظام سیاسی دارد درفرازهایی ازخجالت وزراء درآمدند(که یک نمونه آن اهانت نماینده ای به آقای دکترظریف بود) اما درطی سه چهارروزبررسی صلاحیت وزراء پیشنهادی نمادی ازدموکراسی هدایت شده(البته فقط درشکل حمله ونقدیک جناح)درمجلس خودنمایی کرد. و بعد از صحبتهای مخالفین که عموما هم نه نقدبرنامه ها بلکه گاهی بشکل محاکمه یک جناح فاقدتریبون بود و موافقین که هزینه یادآوری اقدامات مثبت دولت یازدهم راکه نوعی تقابل با بخش اقتدارگرای حاکمیت بود درپرونده خودثبت کردند که در موقع مناسب تاوان آنرا پرداخت خواهندکرد. نکته قابل تأمل دراین رویایی ترکیب درون مجلسی است که درابتدای شکل گیری قراربود بیش 50درصدآن رانمایندگان لیست امید تشکیل دهد. اما اگر بنا را بر این قراردهیم که لیدرهای جریان تحول خواه مجلس درطی بیش ازیکسال حضوردرمجلس اگرمیتوانستند 20 آراء مستقلین رابه سمت نظرات خودجلب نمایند. درآنصورت وزرای موردنظرلیست امیدباید حداقل بالای 170 رأی می آوردند، اماشاخص ترین چهره اصلاح طلب (آقای بیطرف)نتوانست آرایی بعددنمایندگان لیست امید هم کسب نماید وچهره شاخص دیگراصلاحطلبی (آقای حجتی)با164رأی نفرپانزدهم ازلیست 17نفره شدو تأسف بارترازآن  آراء اشخاصی مانندرحمانی فضلی(کسی که حاصل سهم خواهی بخشی ازجناح اقتدارگرابود)ود رطی 4سال هنوزهم بخشی ازمدیران سیاسی حامی دکترین احمدی نژاد در تأثیرگذارترین وزارتخانه دربخش سیاستهای داخلی وامنیت ملی حضوردارند,باکسب بیش از80درصدآراءموافق بعدازامیرحاتمی(نماینده ارتش درکابینه)دکترهاشمی که برندعملکردروحانی دربخش سلامت وبهداشت ودرمان بودوعلوی که نماینده یک جریان تماما حاکمیتیست و بسیار جلوتراز امثال ظریف و زنگنه قرارگرفت تا با خیال راحت تر بحث انتخاب مدیران سیاسی ازجریان تحول خواهی برای 4سال دیگرهم درکمون قرارگیرد وتعجب برانگیزترازهمه این اتفاقات انتخاب شخصی (جهرمی)درکلیدی ترین نهادارتباطی واطلاع رسانی بودکه درقضایای 88درنقطه مقابل جریان تحول خواهی قرارداشت . نتیجه: اگرچه آقای روحانی ترکیب 17 وزیرپیشنهادی را بگونه ای انتخاب کرده بود که کفه ترازو به سمت جریان اصولگرایی واقتدارگرایان سنگینی میکرد(شایدروحانی تصورمیکرد مجلس بااکثریت لیست امید به وزراءجناح اقتدارگرا رأی اعتمادنخواهدداد و دست او را برای انتخاب وزراء اعتدالی وتحول خواه بازخواهدگذاشت)و انتظارمیرفت مجلسی که اکثریت نمایندگان آنرا لیست امیدو مستقلین تشکیل میدهد با رد چهرهای نماد اقتدار  فرصت دوباره ای به روحانی جهت پیشنهاد چهره هایی نزدیک به مطالبات مردم خواهدداد، اماخروجی این بازیها(انداختن توپ به زمین طرف مقابل)کابینه ای محافظه کار وغیرکارآمد و روزمره گراست وانتظارتحول اساسی ازترکیب فعلی هیئت وزیران ودولت انتظاربیهوده ای است. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.