۱۳۹۷/۱۱/۰۶ ۰۸:۵۷
گیل خبر/ هفته نامه آوای کرمانشاه در شماره این هفته مصاحبه خبرنگار این نشریه محلی را با کوروش ملکی دروازه بان کرمانشاهی سپید رود رشت با عنوان «از شب های کارگری تا خوابیدن در میدان تره بار!» متنشر کرده است.
کوروش ملکی در گفت و گو با آوای کرمانشاه، قصه تلخ و شیرین زندگی ورزشی خود را در میان گذاشت.
- یادم می آید فصل قبل، روزهای خوبی در تیم گسترش فولاد سپری نمی کردید؛ حتی وقتی قصد جدایی از این تیم را داشتید مالک باشگاه شما را تهدید به شکایت کرد، اما بعد از اینکه به سپیدرود رشت رفتید وضعیت مناسب تری پیدا کردید. الان که اتفاقات گذشته را بازبینی می کنید، به نظرتان نمی آید که در بحث انتخاب تیم جدید عجله کرده بودید؟
هر دورانی الگوی خودش را دارد، الگوی دوران آن قدر هم چیره می شود که تبدیل می شود به یک پارادایم، رفتن به گسترش فولاد بدترین انتخاب زندگی ام بود، این حرف را بدون تعارف زدم، واقعیتش را بخواهید در همان سال که به گسترش رفتم پیشنهادهای خوبی از تیم های دیگر داشتم که ترجیح دادم به تبریز بروم. تنها چیزی که در آن دوران برایم جذاب بود، تماشاچیان خونگرم تبریزی بود، اما نیم فصل اول اصلاً وضعیت خوبی نداشتم و بیشتر بازی ها نیمکت نشین بودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به تیمی بروم که بتوانم بازی کنم.
البته محمدرضا زنوزی مالک باشگاه گسترش فولاد تبریز بعد از شرکت در واگذاری باشگاه تراکتورسازی موفق شد مالکیتِ این باشگاه را بر عهده بگیرد و به این ترتیب تراکتورسازی از این پس با مالکیت جدید به کارش ادامه داد؛ این اتفاق در حالی رخ داد که احتمال پیوستن شما به تیم تراکتورسازی وجود داشت.
سالِ گذشته یعنی نیم فصل دوم از تراکتورسازی پیشنهاد داشتم اما آقای نصیرزاده مخالفِ این انتقال بود، در حالی که خودم خیلی دوست داشتم در این تیم پرهوادار بازی کنم؛ باشگاه به من گفت اگر بمانی، بیشتر بازی می کنی و دروازه بان اولِ تیم می شوی، اما هیچ کدام از این وعده ها تحقق پیدا نکرد و من باز نیمکت نشین شدم؛ اما وقتی قراردادم تمام شد چند پیشنهاد خوب از تیم های پدیده و تراکتورسازی داشتم ولی تصمیم گرفتم به سپیدرود بروم.
- فصلِ قبل، یعنی قبل از آغاز مسابقات، از همه چیز راضی به نظر می رسیدید، به خصوص با عدمِ تمدید قراردادِ دخسوس با گسترش فولاد، شما به عنوانِ دروازه بان اصلی گسترش فولاد انتخاب شدید، حتی لوکا بوناچیچ سرمربی وقتِ تیم در اردوی ترکیه اعلام کرد. ملکی دروازه بان اصلی تیم خواهد بود. چه چیزی باعث شد این اتفاقات رخ ندهد؟
من پیشنهادهای متعدد دیگری جدا از گسترش فولاد داشتم اما به خاطر برخی دلایل با مدیر برنامه ام تصمیم گرفتیم که به پیشنهاد گسترش فولاد پاسخ مثبت دهیم. خیلی ها نسبت به این تصمیمی که گرفته بودم انتقاد داشتند و می گفتند تا وقتی دِخسوس باشد به تو بازی نمی رسد اما از آمدن به گسترش اهداف متعددی دنبال می کردم، نخست اینکه می خواستم در یک تیم خوب لیگ برتری باشم و سپس با یکی از بهترین دروازه بانان ایران رقابت کنم، این عوامل در پیشرفتی که مدنظرم بود کمک می کرد، آن موقع لوکا با من صحبت کرد گفت به تو اعتمادِ کامل دارم، همین مسئله باعث شد که با انگیزه تمرین کنم چون فکر می کردم اگر در تمرینات خوب ظاهر شوم می توانم دروازه بان اصلی تیمم باشم، اما اوضاع فرق کرد و دِخسوس در همان بازی اول فیکس شد، البته از این اتفاق ناراحت نشدم و گفتم بازی بعد حتماً فیکس خواهم شد.
ولی دِخسوس در هفته نخست، مقابل استقلال چهار گل دریافت کرد.
وقتی تیم چهار گل از استقلال خورد، همه فکر می کردند دِخسوس دیگر دروازه بان اصلی نخواهد بود و من جایگزین اش می شوم، اما لوکا اعتنایی به این موضوع نداشت و دِخسوس در هفته بعد هم دروازه بانِ اصلی تیم شد؛ باز اعتراضی نکردم و منتظرِ بازی های آینده شدم، آن موقع خیلی مهم بود بازی کنم اما این طوری نشد و چند هفته پشتِ سر هم نیمکت نشین شدم، تا این که به باشگاه گفتم می خواهم از تیم جدا شوم اما آقای نصیرزاده مخالفت کرد.
- بعد هم لوکا بوناچیچ از تیم اخراج شد و فیروز کریمی هدایت تیم را بر عهده گرفت. با این وجود انتظار می رفت کریمی ترکیب تیم را تغییر دهد و شما را دروازه بان اصلی تیم کند.
من هم همین فکر را می کردم، اما در زمانِ کریمی وضعیتم خیلی تفاوت نکرد و باز نیمکت نشین شدم، منتظر بودم ببینم تکلیفم چیست چون انگار نه انگار من هم بودم و می توانستم در ترکیبِ اصلی تیم باشم؛ یادم می آید آقای کریمی به باشگاه گفته بود ملکی را نمی خواهم، ولی آقای نصیرزاده مخالفِت کرد و گفت به هیچ کدام از بازیکن ها اجازه جدایی نمی دهد، آن موقع پیشنهادهای خوبی داشتم که می خواستم از تیم جدا شوم، حتی علی کریمی که به تازگی سرمربی سپیدرود رشت شده بود شخصاً با من تماس گرفت و گفت به تو نیاز داریم.
- تلاش کردید با باشگاه ارتباط بگیرید یا بپرسید چرا اجازه جدایی تان را نمی دهند؟
بله، اما آقای نصیرزاده می گفت اگر بمانی حتماً بازی خواهی کرد، من حتی یک بار گفتم اگر اجازه دهید از تیم بروم بقیه مطالباتم را می بخشم، اما باز هم اجازه ندادند قراردادم را فسخ کنم، کلاً فصلِ خوبی در گسترش سپری نکردم و به همین دلیل قراردادم را فسخ کردم تا به تیم بروم که بازی کنم.
- چه کسی نمی خواست بازی کنید؟
راستش خیلی به این موضوع فکر نکرده بودم، یعنی انتظار نداشتم کسی با من دشمنی داشته باشد و به همین دلیل اجازه ندهد بازی نکنم.
- انگار علی کریمی اعتقاد ویژه ای به شما دارد.
علی آقا به من لطف دارد که امیدوار هستم جواب اعتماد ایشان را بدهم؛ سال قبل نیز شخصاً با من تماس گرفت و گفت دوست دارم به سپیدرود بیایی، واقعیت خیلی دوست داشتم در آن موقع به این تیم بروم و به علی آقا کمک کنم اما متاسفانه مسئولین گسترش مخالف بودند اما خیلی خوشحال هستم که در این فصل می توانم برای ایشان بازی کنم، به نظرم هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که برای تیم علی کریمی بازی کنید.
- بازیکنان بزرگ لزوماً مربیان خوبی نمی شوند، برای درک این موضوع فقط به پله، دیگو مارادونا، گری نویل و کلارنس سیدورف نگاهی بیندازید. این افراد هیچ کدام نتوانستند در عرصه مربیگری هم موفق شوند. در مقابل بسیاری از سرمربیان موفق دنیا هرگز در زمین چشم نواز بازی نمی کردند. این موضوع در خصوص فوتبال ایران نیز مطرح است به خصوص علی کریمی که یکی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ کشورمان مطرح می شود.
نه، چنین چیزی نمی توانم بگویم، ولی می توانم بگویم کریمی هم در دوران بازی و هم مربیگری موفق بوده است؛ از وقتی که علی آقا هدایت تیم سپیدرود را بر عهده گرفته، نتایج و تاکتیک تیم خیلی تغییر کرده است، تیم با جسارت و چشم نواز بازی می کند؛ پس نباید اثرگذاری کریمی را فراموش کرد؛ البته شاید شما به نتایج مان در نیم فصل اول اشاره می کنید، بله، من هم با شما موافق هستم که نتایج خوبی کسب نکرده ایم؛ اما بخش زیادی از این ناکامی به خاطر این بود که تیم مشکلات مالی زیادی داشت، یعنی نمی دانستیم که حقوق مان را چه کسی پرداخت می کند اما وقتی که علی آقا آمد این مشکل حل شد و وضعیت مالی تیم بهتر شد.
- به بازی سپیدرود مقابل پرسپولیس برسیم؛ انگار شما فقط برای زجر دادن تیم های استقلال و پرسپولیس خلق شده اید، در بازی مقابل استقلال که فصل قبل برگزار شد به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شدید و بارها مانع از گل زنی بازیکنان این تیم شدید، در این فصل هم مقابل پرسپولیس فوق العاده کار کردید؛ اما یک مسئله بسیار حاشیه ساز شد، شما بارها خودتان را به بهانه مصدومیت به زمین می انداختید و وقت بازی را تلف می کردید، این اقدام جدا از اعتراض تماشاچیان حاضر در ورزشگاه حتی با واکنش علی کریمی نیز مواجه شد.
نمی دانم چرا حرکاتم در آن بازی این قدر حاشیه ساز شد، من واقعاً به خاطر مصدومیت نمی توانستم بازی کنم اما به اصرار کادر فنی در ترکیب تیم قرار گرفتم، طبیعتاً چون مصدوم بودم روی اغلب حملات تیم پرسپولیس وضعیتم بدتر می شد و روی زمین می افتادم، اما واقعاً تمارض نمی کردم و نیازی هم نبود این کار را انجام دهم.
- اجازه بدهید بحث را عوض کنیم؛ در شرایطی که یکی از دروازه بان های خوش استیل و فنی ایران محسوب می شوید اما به تیم ملی دعوت نمی شوید، البته می دانیم که تیم ملی کاملاً 3 قطبی و متشکل از لژیونرها و بازیکنان استقلال و پرسپولیس است، البته به تازگی چند بازیکن تراکتور نیز به این تیم دعوت شده اند. هیچ گاه به این دو تیم نرفتید، پیشنهادی از این تیم ها نداشتید؟
این یک واقعیت است که تیم ملی تقریباً از بازیکنان استقلال و پرسپولیس تشکیل شده است، طبیعتاً بازیکن های این دو تیم بیشتر جلوی چشم هستند و خیلی راحت تر به تیم ملی دعوت می شوند، به هر حال فکر می کنم این یک اصول است و دعوت شدن این بازیکن ها نیز طبیعی و معقول است اما هنوز فکر می کنم یک روز به تیم ملی دعوت می شوم، شاید این انتظار طولانی شود ولی دور از دسترس نخواهد بود.
- ولی حضور در این دو تیم موجب رشد هر بازیکنی می شود، چرا که حمایت مردم را به دنبال دارد و دروازه بان استقلال و پرسپولیس از اقبال زیادی برخوردار هستند.
شما درست می گویید اما من از استقلال و پرسپولیس پیشنهاد نداشته ام که به این تیم ها بروم؛ اغلب دروازه بان هایی که در این چند سال برای تیم ملی بازی می کنند در تیم های باشگاهی عضویت دارند که قهرمان یا از تیم های صدرنشین لیگ برتر هستند، بنابراین نباید انتظار داشت که دروازه بانی مثل من به تیم ملی دعوت شود.
- چرا؟
ببینید، من در تیمی بازی می کنم که به خاطر کمبود بازیکن مجبور است دفاعی بازی کند، این نوع سبک بازی فشاری زیادی روی من می آورد و در طول 90 دقیقه مجبور هستم دفع توپ و واکنش نشان بدهم اما علیرضا بیرانوند در تیم پرسپولیس کار راحت تری نسبت به من دارد چون مدافعان این تیم منسجم و عالی کار می کنند و اجازه نمی دهند توپ زیاد روی دروازه شان بیاید.
- هنوز اعتقاد دارید بیرانوند بهترین دروازه بان ایران است؟
بله، کاملاً مشخص است که بیرانوند بهترین دروازه بان ایران است، فقط کافی است به کارنامه او در جام جهانی و باشگاه های آسیا نگاهی بیندازیم تا قبول کنیم که لیاقت سنگربانی از دروازه تیم ملی را دارد.
- اگر مایل باشید در خصوص فوتبال کرمانشاه صحبت کنیم. به نظر شما فوتبال این استان با رکود مواجه نشده است؟
من همه جا گفته ام که فوتبال کرمانشاه سرشار از استعداد است ولی متاسفانه نبودِ بستر مناسب باعث شده که این استعدادها کشف نشوند. وقتی امکانات فوتبالی در کرمانشاه وجود ندارد شما نباید انتظار رشد از فوتبال استان داشته باشید. ما اگر می خواهیم در فوتبال قد علم کنیم ابتدا باید زیرساخت های فوتبالی مان را گسترش و البته شیوه مدیریتی مان را نیز تغییر دهیم. مدیریت در فوتبال بسیار تأثیرگذار است، به عنوان مثال، سلمان کریمی مدیرعامل شیرین فراز برای این تیم هزینه های بسیاری کرد اما چون از نظر مدیریت ضعیف بود نتوانست در فوتبال دوام بیاورد.
وحید هاشمیان یکی از علت هایی که باعث شده استعدادهای فوتبالی در ایران رشد نکنند را نبود زیرساخت های فوتبالی می داند، حتی او از یک تعبیر جالب استفاده کرد؛ وقتی یک گلِ زیبا را در بیابان بکارید آن گل خشک می شود چون در بیابان شرایط رشد ندارد.
متاسفانه در فوتبال کرمانشاه یک شرایط بد حاکم است، اشخاصی فوتبال این استان را در دست دارند که از لحاظ مدیریت دچار ضعف هستند و به همین دلیل به فوتبالیست ها اهمیت چندانی نمی دهند، به عنوان مثال به مسئولین فوتبال کرمانشاه بگویید آیا کوروش ملکی را می شناسید، قطعاً آن ها من را نمی شناسند چون فوتبال و فوتبالیست های کرمانشاهی برای آن ها اهمیت ندارند، البته جا دارد که از رئیس هیئت فوتبال روانسر تشکر کنم که در یک مراسم رسمی از من تقدیر به عمل آورد.
- منشا این انتقادها چیست؟
من در یکی از روستاهای شهرستان روانسر به دنیا آمده ام و همیشه با افتخار گفته ام که یک کُرد هستم پس اگر انتقاد می کنم به این دلیل است که به استانم تعصب خاصی دارم. نمی دانم گفتن این انتقادها تأثیرگذار هست یا نه، اما وقتی وضعیت فوتبال کرمانشاه را می بینم بسیار اندوهگین می شوم، متاسفانه فوتبالیست های کرمانشاهی غریب هستند، من از رسانه های کرمانشاه نیز ناراحت هستم، شاید در طول این سال ها، این دومین مرتبه است که من با یکی از رسانه های استان خودم مصاحبه می کنم، در تلویزیون کرمانشاه برنامه های ورزشی وجود دارد اما حتی یک بار نیز از من دعوت نکرده اند که در این برنامه ها حضور پیدا کنم، به هر حال من همیشه گفته ام که کرمانشاه هیچ کاری برای رشد فوتبالی ام انجام نداده است و اگر من به این سطح از فوتبال رسیده ام به شهرهایی هم چون تهران، کرمان و تبریز مدیون هستم.
- یعنی جدایی از شیرین فراز باعث پیشرفت فوتبالی شما شد؟
در فوتبال کرمانشاه به بازیکنان بومی توجه جدی نمی شود، من پس از جدایی از شیرین فراز و از طریق وحید کلهر که یکی از مربیان خوب فوتبال کرمانشاه است به جوانان پیکان ملحق شدم، 2 سال در این تیم و سپس به مدت 3 سال نیز در تیم بزرگسالان پیکان حضور داشتم و سپس به عنوان سهمیه امید به مس سرچشمه که در لیگ برتر حضور داشت پیوستم، پس از جدایی از این تیم به مس رفسنجان رفتم که توانستم همراه با این تیم آمار خوبی به جای بگذارم.
این جا می رسیم به یک نقطه سرنوشت ساز، پس از آنکه اوایل سال جاری بحث حضور بعثت به لیگِ دسته اول مطرح شد، مدیران این باشگاه از بازیکن های کرمانشاهی درخواست کردند که به این تیم بیایند و برای آن ها بازی کنند. برخی این خواسته را نامعقول توصیف می کردند و احتمال پیوستن بازیکن های مطرح استان به تیم های کرمانشاهی را یک امرِ بعید می دانستند.
خب وضعیتِ فوتبال در کرمانشاه متفاوت است، بینید، این جا دو تفکر وجود دارد، یک عده که معتقدند باید به بازیکن های بومی و مربیان بومی و کلاً استعدادهای استان تکیه کرده و یک عده که می خواهند همه چیز را خارج از شهر و استان بیاورند. کرمانشاه تیم لیگ برتری ندارد، راستش اگر این جا تیم لیگ برتری داشت خودم شخصاً به خاطرِ مردم، با نصف پیشنهادهای مالی تیم های دیگر، دوست داشتم برای تیم شهرم بازی کنم اما متاسفانه تیمی وجود ندارد که برای آن بازی کنیم.
چند وقت پیش با ادموند یونان سرمربی سابق تیم راهیان قرار داشتم. او مثل حرفه ای ها ترجیح داد به جای حرف زدن در مورد تیم قدیمی اش، در مورد فوتبالیست های کرمانشاهی صحبت کند. می گفت که بازیکنان این استان هنوز به بلوغ تاکتیکی نرسیده اند که در سطح اول فوتبال ایران بازی کنند. بی تعارف از فقدان روح حرفه ای در فوتبالیست های استان صحبت کرد.
این حرف عجیب وغریبی است از یک ذهن معلول و علیل بیرون می آید، اینکه ما تمام ناکامی ها را موکول کنیم به ضعف بازیکن های بومی، واقعاً حرف عجیبی است؛ یک مربی در وهله نخست وظیفه دارد بازیکن خوب و مستعد پرورش بدهد نه اینکه اشتباهاتش را توجیه کند و تمام تقصیرها را گردن بازیکن های بومی بیندازد. من دوباره می گویم اگر در کرمانشاه می ماندم هیچ وقت به این سطح از فوتبال نمی رسیدم، یک روز سر زمین کشاورزی بودم و پیش خودم فکر می کردم کاش یک نفر تماس بگیرد و بگوید می آیی تست دروازه بانی بدهی؛ دو ساعت از این مسئله نگذشته بود که وحید کلهر تماس گرفت و گفت تیم پیکان تهران تست گذاشته است، بلافاصله ساکم را برداشتم و به تهران رفتم. وقتی سر تمرینات تیم امید پیکان رفتم اکبر یوسفی سرمربی تیم گفت سنت به جوانان می خورد و اگر مکانی برای خوابیدن داری می توانی وارد تیم شوی؛ آن زمان من 14 ساله بودم و کسی هم در تهران نداشتم که به من جای خواب بدهد، تا اینکه به روستا برگشتم و ماجرا را با پدرم در میان گذاشتم که او هم گفت حاضر است یک قطعه از زمین کشاورزی که منبع درآمد خانواده است را بفروشد تا بتوانم با پول آن در تهران خانه اجازه کنم، اما چون از کودکی یاد گرفته بودیم روی پای خودم بایستم با پیشنهاد پدرم مخالفت کردم و به تهران برگشتم و برای کار به میدان تره بار رفتم.
- با این همه رنج طلبی که می گویید، آیا باز این خاطرات را مرور می کنید؟
ببینید، من برای روزی هزار تومان در میدان تره بار کار می کردم و همین پول خرج کرایه ماشینم برای رفتن سر تمرین تیم پیکان می شد و شب ها هم در یک جای 6 متری همراه با 9 نفر دیگر می خوابیدم؛ الان هر وقت بتوانم سری به میدان تره بار و جایی که کار می کردم می زنم تا خاطرات گذشته ام را مرور کنم.
- شاید سرگذشت زندگی شما با علیرضا بیرانوند شباهت های زیادی داشته باشد.
شاید؛ اما فکر می کنم من سختی های زیادتری نسبت به بیرانوند تحمل کرده ام. البته علیرضا با افرادی آشنا شد که باعث پیشرفت و موفقیت اش شد که اگر من نیز با این اشخاص آشنا می شدم وضعیت بهتری پیدا می کردم و سرنوشتم طوری دیگر رقم می خورد.
متن کامل این مصاحبه بدین شرح است: هیچ کس خبر نداشت که کوروش در آن روزهای سخت و طاق فرسا، چه آرزوهایی در سر داشت، او شاید ایام باشکوه را پیش روی خود می دید و آن همه سختی را تحمل کرد تا به امروز برسد، به پیراهن شماره یک در یک تیم لیگ برتری یعنی سپیدرود رشت.
این همه قصه برای کوروش نیست، پسرکی لاغراندام و با قد کشیده که وقتی سن زیادی نداشت ساکش را برداشت و تصمیم گرفت برای پیدا کردن سرنوشت زندگی اش از روستایی بسیار کوچک و کج مسیر به اسمِ تپه لری، دهکده ای محروم و خاموش، از آن ها که وقتی سن و سالی نداشتیم می گفتیم زیرِ پونز گیر کرده بلند شود و به تهران برود.
کوروش ملکی در گفت و گو با آوای کرمانشاه، قصه تلخ و شیرین زندگی ورزشی خود را در میان گذاشت.
- یادم می آید فصل قبل، روزهای خوبی در تیم گسترش فولاد سپری نمی کردید؛ حتی وقتی قصد جدایی از این تیم را داشتید مالک باشگاه شما را تهدید به شکایت کرد، اما بعد از اینکه به سپیدرود رشت رفتید وضعیت مناسب تری پیدا کردید. الان که اتفاقات گذشته را بازبینی می کنید، به نظرتان نمی آید که در بحث انتخاب تیم جدید عجله کرده بودید؟
هر دورانی الگوی خودش را دارد، الگوی دوران آن قدر هم چیره می شود که تبدیل می شود به یک پارادایم، رفتن به گسترش فولاد بدترین انتخاب زندگی ام بود، این حرف را بدون تعارف زدم، واقعیتش را بخواهید در همان سال که به گسترش رفتم پیشنهادهای خوبی از تیم های دیگر داشتم که ترجیح دادم به تبریز بروم. تنها چیزی که در آن دوران برایم جذاب بود، تماشاچیان خونگرم تبریزی بود، اما نیم فصل اول اصلاً وضعیت خوبی نداشتم و بیشتر بازی ها نیمکت نشین بودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به تیمی بروم که بتوانم بازی کنم.
البته محمدرضا زنوزی مالک باشگاه گسترش فولاد تبریز بعد از شرکت در واگذاری باشگاه تراکتورسازی موفق شد مالکیتِ این باشگاه را بر عهده بگیرد و به این ترتیب تراکتورسازی از این پس با مالکیت جدید به کارش ادامه داد؛ این اتفاق در حالی رخ داد که احتمال پیوستن شما به تیم تراکتورسازی وجود داشت.
سالِ گذشته یعنی نیم فصل دوم از تراکتورسازی پیشنهاد داشتم اما آقای نصیرزاده مخالفِ این انتقال بود، در حالی که خودم خیلی دوست داشتم در این تیم پرهوادار بازی کنم؛ باشگاه به من گفت اگر بمانی، بیشتر بازی می کنی و دروازه بان اولِ تیم می شوی، اما هیچ کدام از این وعده ها تحقق پیدا نکرد و من باز نیمکت نشین شدم؛ اما وقتی قراردادم تمام شد چند پیشنهاد خوب از تیم های پدیده و تراکتورسازی داشتم ولی تصمیم گرفتم به سپیدرود بروم.
- فصلِ قبل، یعنی قبل از آغاز مسابقات، از همه چیز راضی به نظر می رسیدید، به خصوص با عدمِ تمدید قراردادِ دخسوس با گسترش فولاد، شما به عنوانِ دروازه بان اصلی گسترش فولاد انتخاب شدید، حتی لوکا بوناچیچ سرمربی وقتِ تیم در اردوی ترکیه اعلام کرد. ملکی دروازه بان اصلی تیم خواهد بود. چه چیزی باعث شد این اتفاقات رخ ندهد؟
من پیشنهادهای متعدد دیگری جدا از گسترش فولاد داشتم اما به خاطر برخی دلایل با مدیر برنامه ام تصمیم گرفتیم که به پیشنهاد گسترش فولاد پاسخ مثبت دهیم. خیلی ها نسبت به این تصمیمی که گرفته بودم انتقاد داشتند و می گفتند تا وقتی دِخسوس باشد به تو بازی نمی رسد اما از آمدن به گسترش اهداف متعددی دنبال می کردم، نخست اینکه می خواستم در یک تیم خوب لیگ برتری باشم و سپس با یکی از بهترین دروازه بانان ایران رقابت کنم، این عوامل در پیشرفتی که مدنظرم بود کمک می کرد، آن موقع لوکا با من صحبت کرد گفت به تو اعتمادِ کامل دارم، همین مسئله باعث شد که با انگیزه تمرین کنم چون فکر می کردم اگر در تمرینات خوب ظاهر شوم می توانم دروازه بان اصلی تیمم باشم، اما اوضاع فرق کرد و دِخسوس در همان بازی اول فیکس شد، البته از این اتفاق ناراحت نشدم و گفتم بازی بعد حتماً فیکس خواهم شد.
ولی دِخسوس در هفته نخست، مقابل استقلال چهار گل دریافت کرد.
وقتی تیم چهار گل از استقلال خورد، همه فکر می کردند دِخسوس دیگر دروازه بان اصلی نخواهد بود و من جایگزین اش می شوم، اما لوکا اعتنایی به این موضوع نداشت و دِخسوس در هفته بعد هم دروازه بانِ اصلی تیم شد؛ باز اعتراضی نکردم و منتظرِ بازی های آینده شدم، آن موقع خیلی مهم بود بازی کنم اما این طوری نشد و چند هفته پشتِ سر هم نیمکت نشین شدم، تا این که به باشگاه گفتم می خواهم از تیم جدا شوم اما آقای نصیرزاده مخالفت کرد.
- بعد هم لوکا بوناچیچ از تیم اخراج شد و فیروز کریمی هدایت تیم را بر عهده گرفت. با این وجود انتظار می رفت کریمی ترکیب تیم را تغییر دهد و شما را دروازه بان اصلی تیم کند.
من هم همین فکر را می کردم، اما در زمانِ کریمی وضعیتم خیلی تفاوت نکرد و باز نیمکت نشین شدم، منتظر بودم ببینم تکلیفم چیست چون انگار نه انگار من هم بودم و می توانستم در ترکیبِ اصلی تیم باشم؛ یادم می آید آقای کریمی به باشگاه گفته بود ملکی را نمی خواهم، ولی آقای نصیرزاده مخالفِت کرد و گفت به هیچ کدام از بازیکن ها اجازه جدایی نمی دهد، آن موقع پیشنهادهای خوبی داشتم که می خواستم از تیم جدا شوم، حتی علی کریمی که به تازگی سرمربی سپیدرود رشت شده بود شخصاً با من تماس گرفت و گفت به تو نیاز داریم.
- تلاش کردید با باشگاه ارتباط بگیرید یا بپرسید چرا اجازه جدایی تان را نمی دهند؟
بله، اما آقای نصیرزاده می گفت اگر بمانی حتماً بازی خواهی کرد، من حتی یک بار گفتم اگر اجازه دهید از تیم بروم بقیه مطالباتم را می بخشم، اما باز هم اجازه ندادند قراردادم را فسخ کنم، کلاً فصلِ خوبی در گسترش سپری نکردم و به همین دلیل قراردادم را فسخ کردم تا به تیم بروم که بازی کنم.
- چه کسی نمی خواست بازی کنید؟
راستش خیلی به این موضوع فکر نکرده بودم، یعنی انتظار نداشتم کسی با من دشمنی داشته باشد و به همین دلیل اجازه ندهد بازی نکنم.
- انگار علی کریمی اعتقاد ویژه ای به شما دارد.
علی آقا به من لطف دارد که امیدوار هستم جواب اعتماد ایشان را بدهم؛ سال قبل نیز شخصاً با من تماس گرفت و گفت دوست دارم به سپیدرود بیایی، واقعیت خیلی دوست داشتم در آن موقع به این تیم بروم و به علی آقا کمک کنم اما متاسفانه مسئولین گسترش مخالف بودند اما خیلی خوشحال هستم که در این فصل می توانم برای ایشان بازی کنم، به نظرم هیچ چیز لذت بخش تر از این نیست که برای تیم علی کریمی بازی کنید.
- بازیکنان بزرگ لزوماً مربیان خوبی نمی شوند، برای درک این موضوع فقط به پله، دیگو مارادونا، گری نویل و کلارنس سیدورف نگاهی بیندازید. این افراد هیچ کدام نتوانستند در عرصه مربیگری هم موفق شوند. در مقابل بسیاری از سرمربیان موفق دنیا هرگز در زمین چشم نواز بازی نمی کردند. این موضوع در خصوص فوتبال ایران نیز مطرح است به خصوص علی کریمی که یکی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ کشورمان مطرح می شود.
نه، چنین چیزی نمی توانم بگویم، ولی می توانم بگویم کریمی هم در دوران بازی و هم مربیگری موفق بوده است؛ از وقتی که علی آقا هدایت تیم سپیدرود را بر عهده گرفته، نتایج و تاکتیک تیم خیلی تغییر کرده است، تیم با جسارت و چشم نواز بازی می کند؛ پس نباید اثرگذاری کریمی را فراموش کرد؛ البته شاید شما به نتایج مان در نیم فصل اول اشاره می کنید، بله، من هم با شما موافق هستم که نتایج خوبی کسب نکرده ایم؛ اما بخش زیادی از این ناکامی به خاطر این بود که تیم مشکلات مالی زیادی داشت، یعنی نمی دانستیم که حقوق مان را چه کسی پرداخت می کند اما وقتی که علی آقا آمد این مشکل حل شد و وضعیت مالی تیم بهتر شد.
- به بازی سپیدرود مقابل پرسپولیس برسیم؛ انگار شما فقط برای زجر دادن تیم های استقلال و پرسپولیس خلق شده اید، در بازی مقابل استقلال که فصل قبل برگزار شد به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شدید و بارها مانع از گل زنی بازیکنان این تیم شدید، در این فصل هم مقابل پرسپولیس فوق العاده کار کردید؛ اما یک مسئله بسیار حاشیه ساز شد، شما بارها خودتان را به بهانه مصدومیت به زمین می انداختید و وقت بازی را تلف می کردید، این اقدام جدا از اعتراض تماشاچیان حاضر در ورزشگاه حتی با واکنش علی کریمی نیز مواجه شد.
نمی دانم چرا حرکاتم در آن بازی این قدر حاشیه ساز شد، من واقعاً به خاطر مصدومیت نمی توانستم بازی کنم اما به اصرار کادر فنی در ترکیب تیم قرار گرفتم، طبیعتاً چون مصدوم بودم روی اغلب حملات تیم پرسپولیس وضعیتم بدتر می شد و روی زمین می افتادم، اما واقعاً تمارض نمی کردم و نیازی هم نبود این کار را انجام دهم.
- اجازه بدهید بحث را عوض کنیم؛ در شرایطی که یکی از دروازه بان های خوش استیل و فنی ایران محسوب می شوید اما به تیم ملی دعوت نمی شوید، البته می دانیم که تیم ملی کاملاً 3 قطبی و متشکل از لژیونرها و بازیکنان استقلال و پرسپولیس است، البته به تازگی چند بازیکن تراکتور نیز به این تیم دعوت شده اند. هیچ گاه به این دو تیم نرفتید، پیشنهادی از این تیم ها نداشتید؟
این یک واقعیت است که تیم ملی تقریباً از بازیکنان استقلال و پرسپولیس تشکیل شده است، طبیعتاً بازیکن های این دو تیم بیشتر جلوی چشم هستند و خیلی راحت تر به تیم ملی دعوت می شوند، به هر حال فکر می کنم این یک اصول است و دعوت شدن این بازیکن ها نیز طبیعی و معقول است اما هنوز فکر می کنم یک روز به تیم ملی دعوت می شوم، شاید این انتظار طولانی شود ولی دور از دسترس نخواهد بود.
- ولی حضور در این دو تیم موجب رشد هر بازیکنی می شود، چرا که حمایت مردم را به دنبال دارد و دروازه بان استقلال و پرسپولیس از اقبال زیادی برخوردار هستند.
شما درست می گویید اما من از استقلال و پرسپولیس پیشنهاد نداشته ام که به این تیم ها بروم؛ اغلب دروازه بان هایی که در این چند سال برای تیم ملی بازی می کنند در تیم های باشگاهی عضویت دارند که قهرمان یا از تیم های صدرنشین لیگ برتر هستند، بنابراین نباید انتظار داشت که دروازه بانی مثل من به تیم ملی دعوت شود.
- چرا؟
ببینید، من در تیمی بازی می کنم که به خاطر کمبود بازیکن مجبور است دفاعی بازی کند، این نوع سبک بازی فشاری زیادی روی من می آورد و در طول 90 دقیقه مجبور هستم دفع توپ و واکنش نشان بدهم اما علیرضا بیرانوند در تیم پرسپولیس کار راحت تری نسبت به من دارد چون مدافعان این تیم منسجم و عالی کار می کنند و اجازه نمی دهند توپ زیاد روی دروازه شان بیاید.
- هنوز اعتقاد دارید بیرانوند بهترین دروازه بان ایران است؟
بله، کاملاً مشخص است که بیرانوند بهترین دروازه بان ایران است، فقط کافی است به کارنامه او در جام جهانی و باشگاه های آسیا نگاهی بیندازیم تا قبول کنیم که لیاقت سنگربانی از دروازه تیم ملی را دارد.
- اگر مایل باشید در خصوص فوتبال کرمانشاه صحبت کنیم. به نظر شما فوتبال این استان با رکود مواجه نشده است؟
من همه جا گفته ام که فوتبال کرمانشاه سرشار از استعداد است ولی متاسفانه نبودِ بستر مناسب باعث شده که این استعدادها کشف نشوند. وقتی امکانات فوتبالی در کرمانشاه وجود ندارد شما نباید انتظار رشد از فوتبال استان داشته باشید. ما اگر می خواهیم در فوتبال قد علم کنیم ابتدا باید زیرساخت های فوتبالی مان را گسترش و البته شیوه مدیریتی مان را نیز تغییر دهیم. مدیریت در فوتبال بسیار تأثیرگذار است، به عنوان مثال، سلمان کریمی مدیرعامل شیرین فراز برای این تیم هزینه های بسیاری کرد اما چون از نظر مدیریت ضعیف بود نتوانست در فوتبال دوام بیاورد.
وحید هاشمیان یکی از علت هایی که باعث شده استعدادهای فوتبالی در ایران رشد نکنند را نبود زیرساخت های فوتبالی می داند، حتی او از یک تعبیر جالب استفاده کرد؛ وقتی یک گلِ زیبا را در بیابان بکارید آن گل خشک می شود چون در بیابان شرایط رشد ندارد.
متاسفانه در فوتبال کرمانشاه یک شرایط بد حاکم است، اشخاصی فوتبال این استان را در دست دارند که از لحاظ مدیریت دچار ضعف هستند و به همین دلیل به فوتبالیست ها اهمیت چندانی نمی دهند، به عنوان مثال به مسئولین فوتبال کرمانشاه بگویید آیا کوروش ملکی را می شناسید، قطعاً آن ها من را نمی شناسند چون فوتبال و فوتبالیست های کرمانشاهی برای آن ها اهمیت ندارند، البته جا دارد که از رئیس هیئت فوتبال روانسر تشکر کنم که در یک مراسم رسمی از من تقدیر به عمل آورد.
- منشا این انتقادها چیست؟
من در یکی از روستاهای شهرستان روانسر به دنیا آمده ام و همیشه با افتخار گفته ام که یک کُرد هستم پس اگر انتقاد می کنم به این دلیل است که به استانم تعصب خاصی دارم. نمی دانم گفتن این انتقادها تأثیرگذار هست یا نه، اما وقتی وضعیت فوتبال کرمانشاه را می بینم بسیار اندوهگین می شوم، متاسفانه فوتبالیست های کرمانشاهی غریب هستند، من از رسانه های کرمانشاه نیز ناراحت هستم، شاید در طول این سال ها، این دومین مرتبه است که من با یکی از رسانه های استان خودم مصاحبه می کنم، در تلویزیون کرمانشاه برنامه های ورزشی وجود دارد اما حتی یک بار نیز از من دعوت نکرده اند که در این برنامه ها حضور پیدا کنم، به هر حال من همیشه گفته ام که کرمانشاه هیچ کاری برای رشد فوتبالی ام انجام نداده است و اگر من به این سطح از فوتبال رسیده ام به شهرهایی هم چون تهران، کرمان و تبریز مدیون هستم.
- یعنی جدایی از شیرین فراز باعث پیشرفت فوتبالی شما شد؟
در فوتبال کرمانشاه به بازیکنان بومی توجه جدی نمی شود، من پس از جدایی از شیرین فراز و از طریق وحید کلهر که یکی از مربیان خوب فوتبال کرمانشاه است به جوانان پیکان ملحق شدم، 2 سال در این تیم و سپس به مدت 3 سال نیز در تیم بزرگسالان پیکان حضور داشتم و سپس به عنوان سهمیه امید به مس سرچشمه که در لیگ برتر حضور داشت پیوستم، پس از جدایی از این تیم به مس رفسنجان رفتم که توانستم همراه با این تیم آمار خوبی به جای بگذارم.
این جا می رسیم به یک نقطه سرنوشت ساز، پس از آنکه اوایل سال جاری بحث حضور بعثت به لیگِ دسته اول مطرح شد، مدیران این باشگاه از بازیکن های کرمانشاهی درخواست کردند که به این تیم بیایند و برای آن ها بازی کنند. برخی این خواسته را نامعقول توصیف می کردند و احتمال پیوستن بازیکن های مطرح استان به تیم های کرمانشاهی را یک امرِ بعید می دانستند.
خب وضعیتِ فوتبال در کرمانشاه متفاوت است، بینید، این جا دو تفکر وجود دارد، یک عده که معتقدند باید به بازیکن های بومی و مربیان بومی و کلاً استعدادهای استان تکیه کرده و یک عده که می خواهند همه چیز را خارج از شهر و استان بیاورند. کرمانشاه تیم لیگ برتری ندارد، راستش اگر این جا تیم لیگ برتری داشت خودم شخصاً به خاطرِ مردم، با نصف پیشنهادهای مالی تیم های دیگر، دوست داشتم برای تیم شهرم بازی کنم اما متاسفانه تیمی وجود ندارد که برای آن بازی کنیم.
چند وقت پیش با ادموند یونان سرمربی سابق تیم راهیان قرار داشتم. او مثل حرفه ای ها ترجیح داد به جای حرف زدن در مورد تیم قدیمی اش، در مورد فوتبالیست های کرمانشاهی صحبت کند. می گفت که بازیکنان این استان هنوز به بلوغ تاکتیکی نرسیده اند که در سطح اول فوتبال ایران بازی کنند. بی تعارف از فقدان روح حرفه ای در فوتبالیست های استان صحبت کرد.
این حرف عجیب وغریبی است از یک ذهن معلول و علیل بیرون می آید، اینکه ما تمام ناکامی ها را موکول کنیم به ضعف بازیکن های بومی، واقعاً حرف عجیبی است؛ یک مربی در وهله نخست وظیفه دارد بازیکن خوب و مستعد پرورش بدهد نه اینکه اشتباهاتش را توجیه کند و تمام تقصیرها را گردن بازیکن های بومی بیندازد. من دوباره می گویم اگر در کرمانشاه می ماندم هیچ وقت به این سطح از فوتبال نمی رسیدم، یک روز سر زمین کشاورزی بودم و پیش خودم فکر می کردم کاش یک نفر تماس بگیرد و بگوید می آیی تست دروازه بانی بدهی؛ دو ساعت از این مسئله نگذشته بود که وحید کلهر تماس گرفت و گفت تیم پیکان تهران تست گذاشته است، بلافاصله ساکم را برداشتم و به تهران رفتم. وقتی سر تمرینات تیم امید پیکان رفتم اکبر یوسفی سرمربی تیم گفت سنت به جوانان می خورد و اگر مکانی برای خوابیدن داری می توانی وارد تیم شوی؛ آن زمان من 14 ساله بودم و کسی هم در تهران نداشتم که به من جای خواب بدهد، تا اینکه به روستا برگشتم و ماجرا را با پدرم در میان گذاشتم که او هم گفت حاضر است یک قطعه از زمین کشاورزی که منبع درآمد خانواده است را بفروشد تا بتوانم با پول آن در تهران خانه اجازه کنم، اما چون از کودکی یاد گرفته بودیم روی پای خودم بایستم با پیشنهاد پدرم مخالفت کردم و به تهران برگشتم و برای کار به میدان تره بار رفتم.
- با این همه رنج طلبی که می گویید، آیا باز این خاطرات را مرور می کنید؟
ببینید، من برای روزی هزار تومان در میدان تره بار کار می کردم و همین پول خرج کرایه ماشینم برای رفتن سر تمرین تیم پیکان می شد و شب ها هم در یک جای 6 متری همراه با 9 نفر دیگر می خوابیدم؛ الان هر وقت بتوانم سری به میدان تره بار و جایی که کار می کردم می زنم تا خاطرات گذشته ام را مرور کنم.
- شاید سرگذشت زندگی شما با علیرضا بیرانوند شباهت های زیادی داشته باشد.
شاید؛ اما فکر می کنم من سختی های زیادتری نسبت به بیرانوند تحمل کرده ام. البته علیرضا با افرادی آشنا شد که باعث پیشرفت و موفقیت اش شد که اگر من نیز با این اشخاص آشنا می شدم وضعیت بهتری پیدا می کردم و سرنوشتم طوری دیگر رقم می خورد.
همرسانی کنید:
نظر شما: