به گزارش گیل خبر ، روزها برای آیت الله در حال تکرار است. روزهایی که او منتظر حضور فردی صلاحیت دار برای تکیه زدن به صندلی ریاست مجلس خبرگان است. روزهایی که برای رئیس جمهور اسبق ایران تداعی کننده روزهای بعد از درگذشت آیت الله مشکینی و انتخابات ریاست جمهوری سال 84 است. به یاد داریم روزهایی را که هاشمی رفسنجانی در جریان انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم، بارها اعلام کرد که اگر فردی که مدنظرم است و توانایی تکیه زدن به صندلی ریاست قوه مجریه را دارد وارد کارزار شود، من برای این پست نامزد نخواهم شد. بعد از درگذشت آیت الله مشکینی، نیز با همین شیوه هاشمی رفسنجانی اعلام کرده بود اکر افرادی مانند آیت الله مهدوی کنی و یا آیت الله واعظ طبسی وارد میدان شوند، او برای پست ریاست مجلس خبرگان نامزد نخواهد شد. حالا بعد از درگذشت آیت الله مهدوی کنی، بازهم هاشمی رفسنجانی در میدانی انتخابی سخت قرار گرفته است ولی اینبار نگفته است اگر زید یا امر بیایید نخواهم آمد بلکه اینبار صریح اعلام کرده است:« درصورتیکه بعضی افراد که آنها را برای ریاست خبرگان صالح نمی دانم قصد کاندیدا شدن داشته باشند،آمادگی خود را برای کاندیداتوری ریاست این مجلس اعلام خواهم کرد.» این سخنان هاشمی یک تفاوت بزرگ با سال 84 و 86 دارد و آنهم این که پیر سیاست ایران، حضور نیافتن خود را منوط به حضور اشخاص شاخصی نکرده است بلکه شرط حضور پیدا نکردن خود را نامزد نشدن صلاحیت ندارها برای ریاست مجلس خبرگان اعلام کرده است. این به خوبی نشان می دهد که آیت الله از سوی عده ای در مجلس خبرگان احساس خطر می کند. مسیر کشور در هشت سال گذشته و پررنگ شدن گفتمان تندروی در مقابل گفتمان اعتدال، هاشمی رفسنجانی را برآن داشته است تا از تکرار این گفتمان در کشور جلوگیری کند. هنوز هم بسیاری روزهای پر تنش دهه 80 ایران را فراموش نکرده اند. روزهایی که جریان تازه سردرآورده در سپهر سیاست ایران عنان کار را به دست گرفتند و تلاش کردند تا از هر طریقی شده کشور را از مسیر خود خارج کنند. آنها هم به قوه مجریه هم به قوه مقننه نفوذ کردند و شرایطی را رقم زدند که حتی در سال هایی ابتدایی انقلاب نیز شاهد آن نبودیم. این افراد که خود را انقلابی تر از انقلابی ها معرفی می کنند، تمام جریان های سیاسی مقابل خود را خارج شده از مسیر انقلاب و ولایت می دانند و اعتقاد دارند که به غیر از آنها کسی به حق نیست. آنها گفتمان بداخلاقی، بی احترامی به بزرگان و ضربه زدن به آرمان ها انقلاب را به نام انقلابی بودن نهادینه کردند که حاصل آن مشکلات کشور در روزهای اخیر و برخی ناهنجاری های اجتماعی است. این گروه خود را به حق می دانستند و در جریان انتخابات ریاست جمهوری 92 نیز اعلام کردند که نامزد مورد نظر ما «تنها» فرد اصلح برای ریاست جمهوی ایران است. آیت الله هاشمی که بنا بر گفته خودشان از همان روز اول یعنی در سال 84 مخالف این گفتمان بود و هنوز هم هست به خاطر تکرار نشدن حوادث گذشته، به ویژه در زمانی که دولت در دست سیاستمدار معتدلی به نام حسن روحانی است، می خواهد مجلس خبرگان نیز به دور از افراط گرایی اداره شود. ریاست مجلس خبرگان همیشه برعهده کسانی بوده است که مورد احترام تمام گروه های سیاسی اعم از چپ و راست بوده است. آیت الله مشکینی، آیت الله هاشمی و آیت الله مهدوی کنی هر سه از چهره های پرنفوذ و مورد احترام گروه های سیاسی بوده اند و الان نمی شود تصور کرد فردی بر این کرسی تکیه بزند که برخلاف این سنت رفتار کند. ریاست مجلس خبرگان باید نماد اعتدال در نظام جمهوری اسلامی باشد و این مهم ترین درخواست آیت الله از رئیس آینده این مجلس است. مسئله ای که بنا بر رفتار شناسی هاشمی رفسنجانی قابل پیش بینی است این معناست که اگر آیت الله احساس کند با حضور افرادی اعتدال در انقلاب اسلامی در خاطر خواهد افتاد وارد عرصه رقابت خواهد شد و همانگونه آیت الله حائری شیرازی در یکی از برنامه های صداوسیما اعلام کرد:«هرکسی با آقای هاشمی رقابت کرد،شکست خورد؛ آقای جنتی آمد نشد، دیگران آمدند،نشد. آقای مهدوی نیزبه دلیل اینکه آقای هاشمی به احترام آمدن ایشان کاندیدنشد،برگزیده شد.بعدها آقای مهدوی گفت آقای هاشمی این منصب رابه من تفویض کردند.» داستان نامزد شدن مرحوم آیت الله مهدوی کنی برای ریاست مجلس خبرگان و عدم رقابت آیت الله هاشمی ایشان از یک طرف و اصرار ایشان برای رقابت با دیگران به خوبی بیانگر قدرت پیش بینی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است.