گیل خبر/ ایمان رنجکش زبان و گویش بعنوان ملاک اصلی برای شناختن و سنجش یک اقلیم خاص، قوم یا یک ملت شناخته می شود. این جز جدایی ناپذیر زندگی بشر از دیرباز تاکنون بعنوان موثر ترین ابزار برای بروز و فهم اندیشه ها و ایجاد ارتباط میان مردمان مختلف بکار می رود. زبان مادری بعنوان یک سرمایه اجتماعی به تنهایی در برگیرنده باورها، عقاید، آداب، دانش، فرهنگ ها و به طور کلی روایتگر تاریخی است که در دل یک قوم یا یک ملت نهفته است. ثروت بزرگی که بنا بر اعتقاد کارشناسان با از دست رفتن آن هویت یک ملت نیز بر باد می رود. این روزها با توجه به تغییر سبک زندگی اعضای جامعه و خلاصه شدن دغدغه ها در محیط های متفاوت با دهه های گذشته، زنگ خطر فراموشی زبان های مادری نیز به صدا درآمده و موجبات دلمشغولی بسیاری از وفاداران به فرهنگ و سنت پیشینیان را هم فراهم کرده است. نامگذاری روز جهانی زبان مادری از سوی سازمان ملل متحد خود گواه این است که این مسئله یک دغدغه جهانی است و در ملت های مختلف، راهکارهای گوناگونی را برای حساس سازی مردم نسبت به سنت ها و آداب گذشتگان ارائه می دهند. زبان گیلکی بعنوان زبان مادری مردم استان گیلان نیز از این معضل جان سالم به در نبرده و شمشیر داموکلس فراموشی را مدت هاست بالای سر خود احساس می کند و بدلیل بی تدبیری و عدم برنامه ریزی های لازم برای پاسداری از آن به مرگ تدریجی دچار است. برای پایداری یک فرهنگ لازم است زمینه های انتقال آن به نسل های بعد را فراهم کرد و ایراد بزرگ در جامعه امروز از همان نسلی است که با زبان و لهجه گیلکی بزرگ شده ولی نتوانسته آن طور که باید این فرهنگ و پیشینه را به فرزندان خود انتقال دهد. فرهنگ گیلان گره خورده با نوا و موسیقی هایی است که از گذشته پا به پای هم حرکت می کردند و جز جدایی ناپذیر یکدیگر در برپایی انواع آداب و رسوم میان مردمان آن بوده اند. شاید در شرایط امروز هم بهترین راه برای ماندگاری زبان گیلکی بهره گیری از ظرفیت های عرصه موسیقی باشد. سرزمینی که از گذشته تا کنون زادگاه خوانندگان و موسیقی دانان بزرگی بوده و هست. سال ها پیش، استاد احمد عاشورپور که امروز از او بعنوان پدر موسیقی محلی (فولکلور) گیلان یاد می شود توانست با بازآفرینی خلاقانه موسیقی محلی، زمینه های پایداری این مهم را فراهم بیاورد تا موسیقی گیلکی با تکیه بر ریشه اش تا اینجا به حیات خود ادامه بدهد. امروز باری دیگر اتفاقات خوبی را در این عرصه شاهد هستیم و جوانان هنرمند گیلان زمین که دل در گرو فرهنگ دیار خود دارند، نوآوری جدیدی را در عرصه موسیقی گیلکی برای پاسداری از زبان مادری خود ارائه کرده اند. بهرام کریمی خواننده جوان و خوش آتیه گیلانی نخستین آلبوم موسیقی خود به نام گیلون وارش را منتشر کرده است. در بخشی از مقدمه این آلبوم آمده است: امروزه ترانه های محلی با رویکردهای متفاوت و با ماهیت های مختلفی عرضه می شود. از زمانی که ژانرهای موسیقایی پاپ، هیپ پاپ و حتی راک و دیگر انواع موسیقی عامه پسند در ایران رواج پیدا کرد، بسیاری کوشیدند این قالب ها را با شعرهایی که با گویش های بومی سروده شده، عرضه کنند. آلبوم گیلون وارش از جمله آثاری است که دارای ویژگی مذکور بوده و تازگی کاراکتر و تشخص موسیقایی آن برای عامه مردم به ویژه مخاطبان گیلک زبان جذابیت شنیداری لازم را دارد. از مشخصه های گیلون وارش، تابوشکنی و عرضه کارهای نوگرایانه است که به نظر می رسد می تواند پایگاه اجتماعی خاصی را حتی میان نوجوانان و دهه هفتادی ها که امروز دنیای موسیقی بر مبنای نیازهای آنان می چرخد، باز کند. این حرکتی است که به تازگی آغاز شده و پایداری آن نیازمند حمایت ها و توجه کلیه اعضای جامعه از مردم گرفته تا مسئولان است و امیدواریم این گام بلند زمینه ای باشد برای انتقال زبان مادریمان به نسل های بعد و تلاش در راستای حفظ سرمایه های فرهنگی دیار سرسبز گیلان. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.