گیل خبر/ حسین رمضانیان مردابسری * نمیدانم شاید محکومیم به اینکه بهترین روش و منش حاکم در زندگی سیاسی و مدیریتی بر خودمون را دموکراتیک بدانیم و اصلا جرات نمیکنیم حرف دیگری بزنیم باید با نارسائیهای دموکراسی هم خوش باشیم هم جاهایی بگرییم ، شاید پرستیژمون نمیکشد که حرف غیر آن بزنیم چون دموکراسی و دفاع از روش و نتایج به روز و مترقیانه آن در اوج پسند است و در افکار نخبگان سیاسی و مردم از قد رعنایی هم برخوردار ، گفته اند دموکراسی آخرین تجربه بشر در دفاع از آزادی فردی و مصلحت جمعی در تضمین یک زندگی بهتر و مبتنی بر خردگرائیست و مردم بهتر از هر مرجع دیگری میدانند چه میخواهند و مصلحت خودشان چیست ، هرچند دموکراسی از دیر باز مورد نقد و ارزیابی بوده اما جایگاه و صدرنشینی خود را تاکنون حفظ و آن را از دست نداده است و امروزه شورا و چینش اعضای آن از مواهب حکومتهای مردم سالار و دموکراتیک است . خودمونیم ، شورا در اداره شهر و شهرداری و توسعه و پیشرفت آن ، تجربه خوش آب و رنگی نبود ، حداقل از واقعیتها چنین بر می آید ، گاهی هم شد حتی دیدیم خسارت و هلاکت ناشی از آن از مواهب مورد انتظار هم بیشتر بود ! شاید نیامدن و حاضر نشدن عده ای ذیصلاح و لایق برای عرصه تصمیم گیری و مدیریت در همه حوزه ها و حوزه شهری ، خود دامنه انتخاب مردم را در امر انتخاب محدود میکند و این خود یکی از موارد کاستی امر دموکراسیت ، شورا امری خداپسندانه است چون دین هم به آن نظر دارد و در تجربه بشر و اندیشه متفکرین هم جایگاه وزینی برای آن تعبیه شده ، اما چیزهای خوب و توصیه های خوب وتجربیات و اعتقادات خوب هم اگر نارسا و ناموزون اجرا و عمل شوند خسارتش بر محاسنش می چربد، بارها در فکرم بوده که اگر دموکراسی که امروزه دلچسبترین نوع روش و جایگاه برای مدیریت عرصه زندگی انسانهاست و بازار خریدار مناسب هم دارد اگر بد اجرا شود و ناقص به آن پرداخته گردد و در عمل و اجراء ، اقتضائاتش مورد غفلت قرار گیرد مردم بیشتر از آنکه از او خوشی ببینند ناخوشی خواهند دید ، با شورا و تجربه ناقص آن نتوانستیم شهرمان را بسازیم و به مردم لذت و حلاوت انتخاباتش را بچشانیم و ثمراتش را بستر یک تحول مثبت و سازنده قرار دهیم .در خاطرات به یادگار مانده از شوراهای شهر و شهرستانهای کشور عزیزمون تلخیهای فراوانی میخوانیم و سیاستزدگی که خود بیماری روز و روزگار ماست عجین با او ، به هر حال شورا قانون است و از اصول با کلاس و خوش تیپ قانون اساسی برای اداره شهر و دیارمون ، شهر بسان یک موجود زنده به تیمار و نظارت و مراقبت مستمر نیازمند است شهر به عقل کاربردی و تصمیم وخرد جمعی نیازمند است شهر مدیریت و خلاقیت به دور از سیاست زدگی را نیاز دارد شهر و اداره آن به آدمهای خوش فکر، با انگیزه ، حرفه ای ، متخصص و عالم به روز و مدرن نیازمند است. شهر به کمیته و مشاورانی نیاز دارد به دور از هرگونه دغدغه ناکجا آبادی که برایش برنامه بریزند و آینده نگری کنند ، شهر به آدمای عاقل وتوانمندی نیازمند است که فرصت کافی و وافی برای کار داشته باشند ، این مولفه ها درانتخابات به ندرت یافت می شوند ، آنگاه شورا محل خودنمایی ، مچ گیری ، خود ستایی ، تکبر ،نمایش قدرت وخودبینی مضحک تبدیل شده وشهرملعبه دست افرادی قرار میگیرد که حوصله خود را ندارند چه بسا با دیگران مخلصانه و درحد یک خدمتگذار بنشینند و وظیفه و رسالتشان را انجام دهند، اصلا تعداد زیادی که با رای مردم انتخاب میشوند در عمل خیلی ازظرفیت و توان و تدبیر و مایه لازم برای توسعه شهر برخوردار نیستند ، اما در یک انتخاب و حساب قانونی نماینده مردمند، و مردم دل در گرو خدمت آنها بسته اند و امید دارند که از ثمرات تدبیر آنان بهرمند گردند ، اما مردم خیلی بهره مند از انتخابشان نیستند و در هر انتخابی تجربه بیشتری می یابند تا انتخاب موفق تری داشته باشند ، شهر باید توسط یک کمیته فنی لایق اداره و تصمیم گیری شود ، این کمیته هم نمایندگان مردم و هم اشخاص صاحب نظر فکور عرصه شهرداری و شهرسازی را در خود داشته باشد ،کمیته ای که فارغ از سیاست زدگی و جناحی اداره شود و راهکار قانونمندی برای جلوگیری از انحراف سیاسی آن تعبیه گردد اداره شهر اصول گرا و اصلاح طلب نمیشناسد و با مفاهیم این موضوعات بیگانه است هرچند فکر و اندیشه اصلاح و اعتدال در هر جایی سازنده و پیشرونده می نماید و مردم خواهان تغییر امور و منتظر رهایی از معضلاتند و با این امیدها وآرزوها انتخاب میکنند، شهر یک مجمع و محفل دانایان خوشفکری را نیازمند است تا شهرداری را از خجالت شهروندانش بدر آورد به امید آن روز انشاءالله *فعال اجتماعی رودسر گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.