اختصاصی گیل خبر/ در چند روز گذشته از سوی دبیر ستاد ساماندهی سواحل و تفرجگاه های ساحلی آمارو ارقامی از تعداد غرق شدگان سواحل گیلان اعلام شده است که آغاز طرح سلامت دریا تاکنون 700 نفر از غرق شدگی نجات یافته اند و شمار غرق شدگان نسبت به مدت مشابه سال گذشته 10 نفر کاهش یافته است. این نحوه اطلاع رسانی و آماردهی اقدام روتینی است که بسیاری از مسئولان نسبت به آن اقدام می کنند و معمولا طوری خبر عنوان می شود که بوی بهبودی در ارائه آمار به چشم می خورد. تیتر نجات 700 نفر از در سواحل گیلان نیز در نوع خود نوعی تبلیغات محسوب می شود ، البته در مازندران یکی از مسئولین آن استان نجات یافتگان سال 95 را بالغ بر 1900 نفر می داند. البته معیار نجات یافتگی نا مشخص است. احتمال دارد راهنمایی فردی را در چند متری غرق را نیز جزوء نجات یافتگان ثبت کنند وگرنه شاهد افزایش این چنین آماری ممکن است نباشیم. در سازمان پزشکی قانونی از سال 88 تا 94 تعداد 91 الی 107 نفر غرق شده ثبت شده که البته بیش از 50 درصد آن متعلق به سواحل گیلان است. هرچند یکی مانند دبیرستاد ساماندهی سواحل و تفرجگاه های ساحلی از این خبر می دهند که آمار نسبت به به سال گذشته کاهش یافته اما آمار و ارقام نشان می دهدکه حتی نسبت به سالیان گذشته نیز کاهش محسوسی در آمار غرق شدگی مشاهده نمی شود.در سال های 88 و 90 کمترین آمار غرق شدگی ثبت شده است که متعلق به دوره مدیریت فعلی نیست. نکته دیگری که کمتر به آن اشاره می شود این است که معمولا از این صحبت می شود که تقریبا همه غرق شدگان سواحل در خارج از طرح های سالمسازی شنا می کردند. این نکته مثبتی برای چنین مدیریتی می تواند باشد، ولی باید توضیح داده شود که چرا همچنان طرح های خارج از سالمسازی دریا گسترش و وفور دارد که از آن استفاده می شود. بخشی از این عوامل به خود این طرح ها و نحوه واگذاری انها به بخش خصوصی برمی گردد که به عنوان یکی از عوامل دوری مردم محسوب می شوند. عدم ارایه امکانات مناسب، عدم تامین مالی بموقع غریق نجاتان طرح ها و گاها سختگیری های غیر ضروری از دیگر عوامل به حساب می آید .ضرورت مسئولیت پذیری دولت در قبال جان شهروندان ایجاب می کند که نسبت به این آمار حساس بوده و در برابر آن چاره اندیشی کنند. نکته ای که در این میان جای سوال است که چرا هنوز کاهش قابل ملاحظه ای در نجات جان غرق شدگان سواحل دیده نمی شود، وقتی به طور مثال تعداد غرق شدگان در طبق آمار پزشکی قانونی در مرداد 92 سیزده نفر و در مرداد 93 سی و پنج نفر باشد و بعد در شهریور سال 92 بیست و سه نفر غرق شوند و در شهریور 93 هجده نفر این نشان می دهد که فرق چندانی نسبت به گذشته انجام نشده است. مطالعه روند تسهیلات صورت گرفته در کشورهای پیشرفته جهت کاهش غرق شدگی و ضرورت استفاده از تجربیات بدست آمده در کشورهای دیگر کمک می کند که کمتر شاهد حوادث تلخ در سواحل باشیم و  آمارها جلوه تبلیغاتی بهتری داشته باشد.