به گزارش گیل خبر، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران روز دوشنبه یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز منتشر کرده و در آن به تشریح مواضع ایران در مذاکرات هسته ای پرداخت. «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران طی یادداشتی در روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» درباره تفاهم هسته ای «لوزان» گفت: ما اوایل ماه جاری، پیشرفت مهمی در سوئیس حاصل آوردیم. ما با 5 عضو دائم سازمان ملل متحد بعلاوه آلمان، بر روی پارامترهایی به توافق رسیدیم تا هرگونه تردید درباره ماهیت کاملاً صلح آمیز برنامه هسته ای ایران را از بین برود و همچنین تحریم های بین المللی علیه ایران لغو شود. وی ادامه داد: اما به منظور امضای یک توافق هسته ای پیش بینی شده، اراده سیاسی بیشتری نیاز است. مردم ایران قبلاً با انتخاب تعامل عزتمند، عزم خود را نشان دادند. زمان آن رسیده که آمریکا و همپیمانان غربی این کشور بین همکاری و تقابل، بین مذاکره و شعار و بین توافق و تهدید و اجبار انتخاب کنند. وزیر خارجه ایران تأکید کرد: ما با حاکمیت شجاعانه و جسارت برای اتخاذ تصمیمات درست، می توانیم و می بایست این بحران ساختگی را کنار بگذاریم و به سوی کارهای مهم تر بپردازیم. منطقه وسیع تر خلیج فارس آشفته است. بحث ظهور و سقوط دولت ها مطرح نیست: بلکه موضوع اصلی، اساس و بافت اجتماعی، فرهنگی و مذهبی است که در تمامی کشورهای منطقه با تهدید روبرو است. ظریف تأکید کرد: ایران با تکیه بر جمعیت انعطاف پذیر که محکم مقابل تهدید و اجبار ایستادگی کرده اند و در عین حال به طور همزمان برای گشودن افق های جدید تعامل سازنده بر اساس احترام دوجانبه از خود بلندهمتی نشان داده اند، از طوفان های بی ثباتی که در نتیجه این بی نظمی ها و آشوب ها به وجود آمده، جان سالم به در برده است. با این حال نمی توانیم نسبت به ویرانی های عمیق اطرافمان بی تفاوت باشیم. وی ادامه داد: ایران در مواضع خود همواره شفاف بوده است: گسترده تعامل سازنده ما بسیار فراتر از مذاکرات هسته ای است. روابط خوب با همسایگان ایران اولویت برتر ما است. اعتقاد اساسی ما این است که موضوع هسته ای صرفاً به مثابه یک عارضه جانبی بوده و نمی تواند عاملی برای عدم اعتماد، تنش و بحران در نظر گرفته شود. با توجه به پیشرفت های اخیر در پیشگیری از این گونه عوارض جانبی، هم اکنون زمان آن رسیده است که ایران و دیگر کشورهای منطقه به ریشه های اصلی بی اعتمادی و تنش در منطقه وسیعتر خلیج فارس بپردازند. وزیر خارجه ایران درباره سیاست خارجی ایران اینگونه گفت: سیاست خارجی ایران ماهیت جامعی دارد و این به واسطه عادت یا سلیقه نبوده است بلکه به این دلیل بوده است که جهانی شدن تمامی جایگزین ها را منسوخ کرده است. هیچ چیز در سیاست بین المللی در انزوای مطلق کار نمی کند. امنیت نمی تواند به بهای ناامنی دیگران دنبال شود. هیچ کشوری بدون در نظرگرفتن منافع دیگران نمی تواند به منافع خود دست پیدا کند. وی تأکید کرد: در هیچ کجا به اندازه ای منطقه وسیع تر خلیج فارس، این پویایی مشهود نیست. ما به یک ارزیابی هوشیارانه از وقایع پیچیده و در هم پیچیده و سیاست های منسجم برای رویارویی با آنها نیاز داریم. جنگ علیه تروریسم یک گواه صادق و یک مثال مناسب است. ظریف در ادامه اینگونه گفت: نمی توان با القاعده و برادران ایدئولوژیک آنها همچون گروه باصطلاح دولت اسلامی در عراق که نه اسلامی است و نه دولت، تقابل کرد و در عین حال به طور موثری موجبات رشد آنها در یمن و سوریه را فراهم آورد. ظریف افزود: چندین عرصه وجود دارد که منافع ایران و دیگر سهامداران اصلی و مهم با یکدیگر تلاقی دارند. مدت ها است که زمان راه اندازی یک انجمن مشترک برای گفت وگو در منطقه خلیج فارس به منظور تسهیل تعامل از راه رسیده است. وی در اینباره گفت: اگر یک نفر بخواهد بحث های جدی درباره فجایعی که منطقه با آن روبرو است را آغاز کند، یمن مکان خوبی برای شروع است. ایران یک رویکرد منطقی و عملی برای پرداختن به این بحران دردناک و غیرضروری پیشنهاد کرد. طرح ما خواستار آتش بس فوری، کمک انساندوستانه و تسهیل گفت وگوی بین احزاب در یمن بود که به تشکیل یک دولت جامع و گسترده وحدت ملی منتهی می شود. ظریف گفت: در سطح وسیع تر، گفت وگوی منطقه ای می بایست بر اساس اصولی که به طور کلی به رسمیت شناخته شده و همچنین اهداف مشترک باشد و به طور ویژه به حاکمیت، تمامیت ارزی و استقلال سیاسی تمامی کشورها، مصونیت مرزهای بین المللی، عدم مداخله در امور داخلی، حل صلح آمیز درگیری ها، احترام گذارد و اجازه تهدید و استفاده از زور وجود نداشته باشد و صلح ، ثبات و پیشرفت و رفاه در منطقه را تقویت کند. وزیر خارجه ایران پیشنهاد داد: یک گفت وگوی منطقه ای می تواند به تقویت درک و تعامل در سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی کمک کند و به توافق در خصوص طیف گسترده ای از موضوعات از جمله اقدامات اعتمادساز و امنیت ساز، مبارزه با تروریسم، افراط گرایی و فرقه گرایی، تضمین آزادی کشتی رانی و آزادی جریان نفت و دیگر منابع و محافظت از محیط زیست منجر شود. یک گفت وگوی منطقه ای می تواند در نهایت شامل مقدمات رسمی تر برای همکاری امنیتی و عدم تجاوز می شود. وزیر خارجه ایران در پایان یادداشت خود نوشت: در حالیکه این همکاری می بایست با سهامداران منطقه ای مرتبط ادامه یابد، اما از چارچوب های بنیادین برای گفت وگو و به ویژه سازمان ملل می بایست استفاده کرد. دبیرکل سازمان ملل می تواند چتر ضروری بین المللی را فراهم کند. نقش منطقه ای سازمان ملل در قطعنامه شورای امنیت پیش بینی شده است که به پایان جنگ ایران و عراق در سال 1988 کمک کرد و این نقش می تواند نگرانی ها و اضطراب؛ به ویژه نگرانی کشورهای کوچک را از بین ببرد و به جامعه بین الملل تضمین و مکانیسمی برای حفاظت از منافع قانونی خود دهد و هرگونه گفت وگوی منطقه ای را با موضوعاتی که فراتر از مرزهای منطقه است، پیوند دهد. جهان قادر نیست که بدون پرداختن به ریشه های ناآرامی در منطقه خلیج فارس، به کار خود ادامه دهد. این یک فرصت منحصر به فرد برای تعامل است که نباید تلف شود. /فارس