وقتی یک تیم فوتبال نتایج خوبی نمی گیرد و طرفداران خود را ناامید و خشمگین می کند، حتما با انتقاد و اعتراض آن ها و رسانه ها مواجه می شود و اگر تیم ریشه دار و باسابقه ای بوده باشد، قدیمی ها و پیشکسوتانش نیز زبان به گلایه و شکایت می گشاید. درست مثل شرایطی که اکنون تیم ملوان انزلی دارد و در هفته های اخیر چندین نفر از مربیان و بازیکنان اسبق این تیم گیلانی که سال ها و دهه ها برای ملوان زحمت کشیده اند، از مالک ۷۰ درصدی و مربیانش انتقاد کرده اند. حرف های نظیر بهمن صالح نیا و غفور جهانی به واقع درست است. ملوان به آسانی و با سهل انگاری «دراگان اسکوچیچ» را از دست داد و بعد به دلیل ناکامی مربیان بعدی، چند بار اعضای کادر فنی اش را عوض کرد. ملوان در آغاز فصل ظاهرا برای کاستن از هزینه های خود، بازیکنان موثری را نگرفت و حتی در نیم فصل لیگ هم کار مهمی انجام نداد. در ملوان خیلی از کارها و مسئولیت ها مشخص نیست و شاید تنها تیم در فوتبال ایران و هر کشور دیگری به حساب آید که “مدیر” ندارد و اخیرا یکی از اعضای سابق هیات مدیره اش (آذرگون) هم گفته که «هیات مدیره» در ملوان کاملا تشریفاتی بوده است. زمانی که یک تیم برای ۱۷ بازی در لیگ سه بار سرمربی عوض می کند، تنها یک برد به دست می آورد و در بقیه مسابقه هایش می بازد و یا به تساوی می رسد و در نهایت هم به انتهای جدول می رود و کاندیدای اول سقوط می شود، باید تمام این انتقادات را صحیح و منطقی دانست. اما از سوی دیگر نباید فراموش کرد که ملوان تنها تیم و آخرین تیم از فوتبال گیلان است که در رقابت های لیگ حضور دارد و اگر سقوط کند، اعتبار چندین دهه فوتبال گیلان زیر سئوال می رود. پس همه کسانی که به ملوان علاقه مند هستند، باید اجازه بدهند که ملوان در مدت زمان اندک باقی مانده به آغاز مجدد مسابقات لیگ، به آرامش برسد. البته شرایط اولیه این آرامش را باید مالک همه کاره و تام الاختیار و سرمربی جدید ملوان با تصمیمات درست و رفع نگرانی ها فراهم کنند.   /خزر