گیل خبر/ ایمان شعبان­زاده؛مخاطب این نوشتار هم کاندیداهای محترم نمایندگی مجلس و هم مردمان شریف استان عزیزمان، گیلان است.

همگی باید بدانیم که وضعیت استان از لحاظ شاخص­های توسعه ­یافتگی اقتصادی و اجتماعی، سرآنه درآمدی، تنوع و کیفیت اشتغال، نرخ زاد و والد، و به ویژه چالش­های زیست­محیطی (به عنوان عمیق­ترین مولفه تخریب آینده استان) با وضعیتی بحرانی رو به روست. در این مجال نمی­گنجد که به داده­ها و آمار وضعیت بغرنج استان اشاره کنیم. فقط اشاره­ای به این آمار هولناک کافی است که بدانیم به استناد داده­های مرکز آمار ایران، استان گیلان در دهه نود شمسی کمترین میزان زاد و ولد، بیشترین آمار طلاق و بیشترین میزان رشد اشتغال غیررسمی در کشور را داشته و به طرز هولناکی یکی از مهاجرپذیرترین استان­ها در کشور بوده است.
این یعنی تمام سامان اقتصادی و اجتماعی گیلان در معرض خطر است و از نهادهای بنیادین جامعه گیلان، از جمله نهاد خانواده، تا مولفه­های کلان توسعه­یافتگی از جمله اقتصاد و محیط زیست در این پهنه از ایران، با تهدیدات جدی رو به­رو است. حال پرسش اساسی این است که مجمع نمایندگان گیلان در دوره­های پیشین مجلس آیا اساسا اطلاعی یا اشرافی یا حتی ذره­ای نگرانی نسبت به این وضعیت بغرنج و زوال همه­جانبه گیلان داشته­اند یا خیر؟!
مسئله این است که حقیقتا دارد دیر می­شود! دیگر وقت آن رسیده که ملی فکر کنیم و ملی انتخاب کنیم. درخواست این حقیر به عنوان فرزند کوچک این استان، که موطن ماست و مایه عزت ما، این است که کاندیداهای عزیز مجلس دوازدهم در گیلان و مردمان شریفی که با دستانشان سرنوشت آینده ما و فرزندانمان در این خطه رقم خواهد خورد، در روزهای پیش­رو در مقیاسی ملی بیا­ندیشند و تصویر کلان تری از استان و چالش­های درونی حوزه­های انتخابیه را ببینند. عبور از چالش­های پیچیده، درهم تنیده و کلان گیلان، بدون اجماع و همدلی همه­ی نیروها و ظرفیت­های استان ممکن نخواهد بود.