گیل خبر/ تیم فوتبال فولاد خوزستان که 6 بازیکن گیلانی را در تیم خود جای داده است، توانست در ضربات پنالتی از سد استقلال تهران بگذرد و فاتح جام حذفی کشور شود.

محسن فروزان، سینا شاه عباسی، محمد آبشک، حسین ابراهیمی، محمد میری و شروین بزرگ، 6 بازیکن گیلانی هستند که همراه با فولاد خوزستان توانستند به مقام قهرمانی جام حذفی برسند.

با نگاهی به 3 تیم اول لیگ برتر یعنی پرسپولیس، سپاهان و استقلال نیز بازیکنان مطرح گیلانی را پیدا می ‌کنیم.

سید جلال حسینی کاپیتان ارزنده پرسپولیس و یکی از پرافتخارترین بازیکنان ایران متولد انزلی و فوتبال خود را از ملوان بندرانزلی شروع کرده است.
آرمان رمضانی مهاجم بلندبالای استقلال نیز که دوران حرفه‌ای خود را از ملوان آغاز کرده، متولد ماسال است.

شایان مصلح متولد رودبار، روح‌الله باقری و محمدرضا مهدی‌زاده متولد رشت و جلال‌الدین علی‌محمدی زاده رودسر، بازیکنان گیلانی سپاهان اصفهان هستند.

در حقیقت می‌توان گفت که تقریبا یک تیم فوتبال کامل از بازیکنان گیلانی در این 4 تیم برتر کشور توپ می‌زنند در حالی که خود استان گیلان دو دوره است که هیچ نماینده‌ای در لیگ برتر ندارد و با وضع موجود هیچ بارقه‌ امیدی نیز برای حضور تیمی از استان در لیگ برتر در سال‌های آینده وجود ندارد.

گیلان که روزی مهد پرورش استعدادهای ناب فوتبال ایران بود و حتی هم‌اکنون نیز ستاره های گیلانی مهره‌های ارزشمند تیم‌های برتر کشور محسوب می‌شوند اما با مدیریت ضعیف و عدم تخصیص بودجه و اعتبارات مالی و توجهات لازم به ورزش و فوتبال گیلان، چندین سال است که شاهد افول و سقوط تیم‌های گیلانی در سطح کشور هستیم.

پول و اعتبارات مالی این روزها مهم‌ترین رکن در فوتبال حرفه‌ای محسوب می‌شود و استان‌های صنعتی کشور همچون اصفهان و کرمان و... با اختصاص منابع وسیع مالی توانسته‌اند چندین تیم در سطوح برتر کشور داشته باشند که باری دیگر این امر لزوم توجه به اقتصاد استان را یادآوری می‎کند.

در سالی که گذشت ملوان نتوانست از لیگ یک به لیگ برتر صعود کند، شهرداری آستارا به سختی در لیگ یک ماندنی شد و چوکای تالش که پس از 20 سال به لیگ دسته اول صعود کرده بود، با کسب نتایجی ضعیف به لیگ دسته دو سقوط کرد.

در سویی دیگر استان صنعتی کرمان علاوه بر آن که دو تیم در لیگ برتر دارد، نماینده‌اش در لیگ یک نیز شانس بالایی برای صعود به لیگ برتر داشت.

این مقایسه‌ها و نگاه به عملکرد سایر استان‌ها، این پرسش و حسرت را ایجاد می‌کند که چرا استان گیلان با این ظرفیت و استعدادهای ناب، نمی‌تواند هیچ نماینده‌ای در سطح لیگ برتر فوتبال کشور داشته باشد و حتی نمایندگانش در لیگ‌های پایین‌تر نیز حال و روز خوبی نداشته و باید برای بقا و جلوگیری از سقوط تلاش کنند که در این زمینه هم در مواردی ناموفقند.

سازمان ورزش و جوانان و هیات فوتبال گیلان باید پاسخگو باشند که در این سال‌ها چه کرده‌اند که وضعیت فوتبال استان با آن سابقه درخشان در سطح کشور به این حال و روز افتاده است که تنها باید دعا کنیم با این وضعیت منحل نشوند یا به دسته پایین‌تر سقوط نکنند.

اگر نیم نگاهی به نتایج و رتبه بندی کشورها در المپیک 2020 توکیو داشته باشیم متوجه می‌شویم که تمامی این کشورها از کشورهای برتر اقتصاد جهان‌اند و واضح است که برای داشتن ورزشی قوی، باید اقتصاد درستی داشته باشیم. همین موضوع را اگر در ابعاد فوتبال کشور خودمان نگاه کنیم، به درک بهتری از چرایی وضعیت اسفناک فوتبال گیلان در مقایسه با استان‌های صنعتی کشور می‌رسیم.

کاش مدیران و مسئولان گیلان اهمیت بیشتری نسبت به یکی از تنها دلخوشی‌های جوانان این استان نشان دهند و با کسب اعتبارات لازم، به تقویت زیرساخت‌ها و امکانات فنی برای استفاده از استعداد‌های برتر فوتبال گیلان بپردازند تا این استان به آنچه استحقاقش را دارد، برسد.