گیل خبر/ سامان بدر: هرچند مسابقه دیروز ملوان مقابل نود ارومیه  نشان داد که این تیم شانسی برای موفقیت در ادامه فصل لیگ یک ندارد، اما نمی توان نگرانی بابت کناره گیری مازیار زارع و فشارهای فراوان بر پژمان نوری را اعلام نکرد. ملوان بعد از چند سال با حضور دو پیشکسوت محبوب خود به ساحل آرامش رسیده بودند، ولی مشخص است تا وقتی به لیگ برتر صعود نکنند هواداران راضی نخواهند شد و همین فشارها باعث می شود که احتمال کناره گیری پژمان نوری به عنوان مالک و مدیرعامل باشگاه را تقویت کند و دوباره شاهد حضور افراد ناتوان در مدیریت باشگاه باشیم.

پژمان و مازیار برای ملوان زحمت کشیدند، اما هنوز ملوان برای موفقیت زیرساخت های لازم را ندارد. حتی اگر تمام شهر از امام جمعه و فرماندار  و نماینده تا شهردار و منطقه ازاد انزلی قول دهند که از این تیم حمایت کنند، با این وضعیت زمین و زیرساخت ناکارآمد قوی سپید در همین سطح باقی خواهد ماند و انتظار صعود نابجاست. 

زمین ورزشگاه تختی را نگاه کنید. بازیکنان حتی یک حرکت ساده فوتبالی را در آن نمی توانند انجام دهند. در جای دیگر حتی اگر کرونا ویروس هم نبود، بازهم ورزشگاه انزلی آمادگی لازم برای پذیرش کامل تماشاگران را نداشت. این تیم صعود هم کند دیری نخواهد پائید که با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می کند. 

ملوان فاقد رهبری مناسب داخل زمین است. به جرات می توان گفت همین حالا مازیار و پژمان از خیلی بازیکنان فعلی ملوان بهتر بازی می کنند. بهترین گلزن ملوان محمد مهری است که او با وجود بازی های خوب حتی در حد بابک غلامی و یا شهریار مغانلو هم گلزنی نکرده است.  درون دروازه، مبین عشایر که فصل گذشته بارها ملوان را نجات داده این فصل با اشتباهاتش، کادرفنی را مجبور کرده که روی دروازه بان دیگری حساب باز کند. مهیار زحمتکش کاپیتان پرتلاشی است، اما قدرت کاریزماتیک و توانمندی اسلاف خود را ندارد. میعاد یزدانی مهره ارزشمندی محسوب می شود، اما حساب باز کردن روی خلاقیت و شوت های او کافی نیست. پرهام صیاد و هادی حبیبی سر بزنگاه بارها به کمک تیم آمده اند، ولی فاقد تاثیرگذاری دائمی هستند. عدم حضور بازیکنی که گره کار را باز کند معضلی است که ملوان با آن دست به گریبان است. 

این وسط مازیار زارع تازه مربیگری را آغاز کرده است . شاید بهتر بود که هنوز دستیاری را تجربه کند، ولی اگر به او فرصت دهند شاید در یک بازه چند ساله بتواند خودش را نشان دهد. این تیم فصل گذشته نیز در روز آخر از سقوط نجات پیدا کرد. انتظار این که در یک فصل همه چیز دگرگون شود بی انصافی است. ولی ترس بزرگ این است که فشارها آن چنان زیاد شود که دوباره شاهد فرار همین هایی شویم که با عشق و علاقه به ملوان برگشتند. پژمان نوری و مازیار زارع تا همین جا هم قابل ستایش هستند. باید اجازه دهیم که این فصل به عنوان یک تجربه در نظر گرفته شود و تیم به نقطه ضعف های خود آگاهی بیشتری پیدا کند، مطمئنا ملوان می تواند با چنین ترکیبی در آینده به لیگ برتر صعود کند. اکنون این صعود نه در دسترس است  و نه الزامی! ملوان وقتی باید صعود کند که همیشه خودش را در آن لیگ ماندگار  و تثبیت کند.