گیل خبر/ سروش اکبرزاده، رییس اولین دوره شورای شهر رشت در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

مدتی است که با خود خلوت کرده و اندک اندک به این نتیجه رسیده ام که اصلاحات در ایران با توجه به این اصلاح طلبانی که داریم، به نتیجه نمی رسد. زیرا معتقدم که حاکمیت هر چقدر هم که بسته عمل کند ، باز این " ما" هستیم که می توانیم تحول و تغییر ایجاد کنیم، اما اگر این" ما" مشکل داشته باشد هیج کاری نمی توان کرد.
این دوره سکوت برای من دوره هجرت است ، هجرت از برون به عالم درون و درنتیجه " هیچ نگفتن " و بظاهر تماشاچی بودن!
اما گاهی اوقات حرفهائی می شنویم که تا مغز استخوان آدمی را میسوزاند و به تعبیر عوامانه : تک و پهلوی انسان را به حرف می آورد. یکی از آن افاضات سخنان فرماندار نا محترم تهران است مبنی بر ناشناس بودن امثال مرحوم بازرگان و مرحومه اعظم طالقانی!
در اینجا باید یادآور مطلع قصیده معروف میمیه ابوفراس شوم در وصف امام سجاد، آن هنگام که هشام بن عبدالملک نسبت به شناخت امام تجاهل ورزید:
هذالذی تعرف البطحاء وطاته
ترجمه: او که تو نمی شناسی همان کسی است که سرزمین بطحاء جای گامهایش را می شناسد ...
آری امروز اگر پست و مقام و منصبی هست که امثال فرماندار و استاندار و برخی وزرا و متولیان نا کارآمد این دولت ( و دولتهای پیش و پس از آن) به آنها تکیه زنند، به یقین بخشی از آن وامدار مکتب فکری بازرگان و مبارزات و شکنجه های امثال اعظم طالقانی در پیش از پیروزی انقلاب است.
بازرگان و طالقانی و شریعتی نیز همانند امام خمینی از مولفه های هویتی این انقلابند. و به تعبیر ملک الشعرای بهار : وامصیبتا و واویلا و واسفا بر کشور ما که نسل جدید امثال فرماندار تهران را بشناسد ولی بازرگان و طالقانی را نه!
در انتها ضمن تائید اقدام اخیر شورای پایتخت در راستای نامگذاری خیابانهائی به نام این بزرگان برای مجموعه وزارت کشور که چنین فرمانداران و استاندارانی منصوب نموده است اظهار تاسف میکنم.
اعظم طالقانی و مهندس مهدی بازرگان، علیرغم این تجاهل ورزیها همچنان در دلهای مردم زنده اند.
روانشان آرام وشاد.