گیل خبر/ سرویس اجتماعی: همزمان با سفر وزیر بهداشت و درمان و آموزش پزشکی به استان گیلان بسیاری از کارکنان و عوامل دخیل در علوم پزشکی گیلان به دنبال این هستند که آیا مطالبات فراوان آن ها به جایی می رسد و یا همچنان باید منتظر بمانند؟ هرچند رئیس جدید دانشگاه علوم پزشکی گیلان در بدو ورود به صندلی مدیریت دانشگاه قول داد که  مطالبات کارکنان را در اولویت کارهای خود قرار دهد اما همچنان روند پرداخت ها بسیار کند پیش می رود. گفته می شود  طلب 4 ماه پزشکان خانواده و همچنین اعضای تیم سلامت باقیمانده است. همچنین مطالبات آن ها طی سالهای 96، 97 و 98 نیز پرداخت نشده است. نیروهای آزمایشگاهی نیز با عدم پرداخت حقوق چندین ماهه از سال گذشته روبرو بودند که پرداخت مطالبات آن ها بسیار کند پیش می رود. عدم پرداخت مطالبات  نیروهای قراردادی و پیمانکاران به حدی است که می توان از آن به عنوان یک فاجعه نام برد که حل آن بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود. متاسفانه بسیاری از نیروهای جامعه پزشکی گیلان  با وجود برخورداری از تحصیلات بالا و کار زیاد با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند و شاید بتوان گفت تنها از نام پرطمراق و دهن پرکن پزشکی استفاده می کنند و زندگیشان با شغلشان نسبت چندانی ندارد. بدهی های فراوان علوم پزشکی گیلان طی سالهای گذشته بر مشکلات نیروها و کارکنان رسمی غیررسمی علوم پزشکی گیلان افزوده است و هر از چندگاهی اعتراضات طلبکاران و اخباری از عدم پرداخت چندین ماهه حقوق به گوش می رسد. کاش  سفر دکتر نمکی به استان گیلان حداقل دستاوردی که داشته باشد لزوم توجه به مطالبات برجای مانده ای باشد که همچنان در حال فزونی گرفتن است. البته در برنامه های اعلام شده وزیر بهداشت  نشست بررسی و تبادل نظر در خصوص مسایل و مشکلات حوزه بهداشت و درمان گیلان و همچنین بازدید از بعضی بیمارستان ها نیز به چشم می خورد. اما مشخص است که همه ابعاد نارسایی ها در این سفر دیده نشده است. کافی است وزیر بهداشت یک بار به درمانگاه قلب حشمت رشت مراجعه کند تا متوجه شود چه میزان از نارسایی ها در این بیمارستان وجود دارد. طوری که احتمال بیماری های روحی و روانی ناشی از مشکلات برای بیماران قلبی نیز دیده می شود. همان طور که بسیاری دیگر از بیمارستان های گیلان نیز با همین مشکلات دست و پنجه نرم می کنند. این که گیلان با این حجم از افراد متخصص و توانمند عرصه پزشکی نتوانسته بر این مشکلات فائق آید نشان دهنده آن است که ضرورت حضور مدیران بالادستی بیشتر دیده می شود و همه انتظار دارند یک مدیر ارشد دولتی بتواند علوم پزشکی گیلان را نجات دهد. وگرنه مشخص است تنها با تغییر مدیران چنین تحولی ایجاد نخواهد شد.