اختصاصی گیل خبر/ علی کریمی-تصاویری که جلوی چشم خبرنگاران رقم میخورد، تصورش سخت و باور نکردنی بود، حتی اگر در طول هشت سال به کارهای خارق العاده و و ناگهانی و البته غیر منتظره وی عادت کرده بودیم، حتی اگر کسی نبود که از رابطه ویژه و فوق العاده میان این دو بی خبر باشد. بالاخره جایگاه رئیس جمهوری پرنصیب و چارچوبهای مختص به خود  البته قوانین و قواعد الزام آوری دارد و هیچ کس انتظار نداشت، رئیس دولت دست در دست نامزد مورد علاقه اش به ستاد انتخابات وزارت کشور برود و برای جلب نظرات به وی سنگ تمام بگذارد. با همه این اوصاف اما صدای اعتراض حامیان همیشگی وی از مجلس برنخواست، هیچ کس از حامیان پر و پا قرص دولت دهم نگفت که شأن رئیس جمهوری فراتر از سیاسی کاری و جانبداری صریح از یک نامزد انتخاباتی است و نباید به این شکل عالی ترین مقام اجرایی کشور در فرآیند انتخابات حضور داشته باشد، حال با گذشت یک سال و اندی از عمر آن دولت و در حالی که مطابق معمول و عرف سیاسی طیفها و نخبههای مختلف و نیز شخصیتها خود را مهیای حضور در انتخابات مجلس آینده میکنند، نماینده جوان تهران و از حلقه یاران محمود احمدی نژاد طی نامهای به محمد رضا عارف از وی گلایه کرده که چرا گفته است: «مهمترین مسئله ما انتخابات مجلس است.» مهرداد بذرپاش خواستار توجه عارف به مقولات اقتصادی و معیشتی مردم شده و با زبان بی زبانی اصلاح طلبان را متهم به سیاسی کاری کرده است، نکته ای که البته در تعارض با عملکردهای پیشین همقطاران وی و نیز وظایفی است که متوجه وی و همراهانش در مجلس شورای اسلامی بوده است. تکرار یک حربه نخ نما در سالهای پایانی دولت اصلاحات در رسانه ها و تریبونهای منتقد دولت همواره یک گزاره مورد تاکید و تصریح دو چندان قرار میگرفت. اصولگرایان دولت اصلاحات را متهم به سیاسی کاری و عدم توجه به معیشت مردم و وضعیت اقتصادی کشور میکردند. از همین حیث بود که کاندیدای پیروز انتخابات سال 84 شعار اصلی خود را آوردن نان بر سر سفره های مردم عنوان میکرد. جالب آنکه با فروکش کردن فضای انتخاباتی و نیز پایان عمر دولت اصلاحات مشخص شد که آن دولت به رغم تمامی سنگ اندازی ها، سقوط بی سابقه قیمت نفت، آمارهای خیره کننده ای در حوزه اقتصادی رقم زده و نرخ رشد 8/5درصدی اقتصاد کشور و نیز تورم نزدیک به تکرقمی به عنوان دو شاخصه مهم و کلیدی خود گویای موفقیتهای دولت اصلاحات در حوزه اقتصاد بود. جالب آنکه در طول هشت سال دولت اصولگرایان و به رغم افزایش بی سابقه قیمت نفت و نیز زیر ساختهای فراهم شده در دولت سازندگی و اصلاحات در انتهای عمر دولت دهم وضعیت اقتصادی کشور به اذعان موافق و مخالف و تصریح تمامی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم از جناحهای مختلف شرایط مطلوب و بهنجاری نداشته و سقوط در همه شاخصهای مثبت اقتصادی اظهر من الشمس بود. با این حال اصولگرایان حامی احمدی نژاد که بذرپاش نیز از زمره آنان محسوب میشود هیچ گاه حاضر به بازخواست دولت و گلایه از روندهای معوج و نامطلوب نشدند و حتی درباره فسادهای اقتصادی عجیب و غریب رخ داده لب به گلایه نگشوده و از دولت مورد حمایت خود به انتقاد نپرداختند. حال که دولت یازدهم میراث دار این وضعت ناخوشایند بوده و توانسته در طول عمر کوتاه خود سر و سامانی به اقتصاد کشور داده و با وجود سقوط قیمت نفت و نیز مشکلات عدیده  ای که با آن دست به گریبان بوده، وضعیت اقتصاد کشور را به ساحل ثبات رهنمون کند، آن نمایندگان سکوت کرده یکبار دیگر در مقام مدعی قرار گرفته و باز سنگ معیشت مردم را به سینه میزنند، بدون اینکه شهامت اذعان به اشتباهات و انصاف تایید موفقیتهای دولت تازه را داشته باشند و جالب آنکه اکنون انگشت اتهام را به سمت اصلاح طلبانی میگیرند که در قدرت حضور نداشته و تنها به فعالیتهای قانونمند سیاسی می پردازند. البته مردم با قیاس عملکردها اکنون دیکته های نوشته شده طرفین را در مقابل خود داشته و به خوبی میدانند فاصله حرف تا عمل و واقعیت معطوف به آن تا کجاست. چه کسانی باید پاسخگو باشند مهرداد بذرپاش در نامه ای که به محمدرضا عارف نوشته است، پیرامون اهمیت قیمت نان، گاز، آب، برق و وضعیت پرداخت یارانه برای مردم سوال کرده و خواستار توجه عارف به این مقولات شده است. فارغ از این نکته که بدون توسعه سیاسی و نیز عملکردهای سنجیده در سه قوه نمیتوان به اقتصاد و معیشت مردم سامان داد و یکی از راهکارهای اصلاح وضعیت حضور چهره های متخصص و کاربلدتر در مجلس بوده و اصلاح طلبان نیز به دنبال دستیابی به کرسی های مجلس در راستای سامان دهی وضعیت عمومی کشور هستند و از طرف دیگر حق طبیعی و بدیهی آنان کسب کرسی های پارلمان و تلاش در این مسیر است. از بذرپاش و دیگر نمایندگان همسو با وی باید پرسید که اگر ایرادی به افزایش قیمتهای آب و گاز و برق می گیرند مگر این نکته برآمده از اجرای طرح هدفمندی یارانه ها نیست که دوستان آقای احمدی نژاد وی را تا مقام یک قهرمان برای اجرای این طرح ارتقا دادند و از طرف دیگر مگر دولت سرخود و بدون مصوبه مجلس قیمت حامل های انرژی را افزایش داده است؟                           چرا در یک سیاسی کاری محض و تنها در راستای مانور تبلیغاتی اکنون افزایش قیمتها که بسیار کمتر و حساب شده تر از مرحله اول هدفمندی انجام شده و رشدهای چند برابری نداشته است، محل ایراد و گلایه قرار میگیرد. اگر کسی در این زمینه ها باید پاسخگو باشد دولت پیشین و نمایندگان مجلس هستند که این طرح را به مرحله اجرا گذاشتند. جالب آن است که بذرپاش به موضوع واردات و اشتغال و نیز کاهش قیمت نفت و وضعیت بورس نیز اشاره کرده و خواستار توجه عارف به این موضوعات شده است، اما وی توضیح نداده که آمار واردات در چه دولتی روند بسیار شتابان و خیره کننده ای به خود گرفت و بسیاری از کارخانه ها با رکود تورمی ایجاد شده تعطیل و نیمه تعطیل شدند و آمار اشتغال سالانه به رغم درآمد بی سابقه نفت به سالی 14هزار شغل مولد رسید! یا ایشان فراموش کرده است که اگر روند پیشین ادامه می یافت و تصویب قطعنامه های ظالمانه ادامه داشت اکنون نفتی قابل فروش نبود و البته این نکته را نباید از یاد ببرند که کارشناسان و مقامات دولت سابق چنین عنوان میکردند که اگر ایران نفت خود را نفروشد قیمت نفت از 200 دلار خواهد گذشت اما اکنون میبینیم که تمام آن پیش بینی ها غلط و بدون نگاه کارشناسی بود و با همان نگاه هیجانی و تهاجمی روابط ایران و کشورهای همسایه به سردی گرایید و اثرات خود را اکنون هویدا میکند. به هر روی اگر در سال 84 قرار داشتیم شاید این فیگورهای سیاسی و نسخه پیچیهای پرطمطراق عده ای را به سمت و سوی خود جلب میکرد اما اکنون همه چیز عیانتر از آن است که با این سخنان بتوان وارونه نمایی کرد و کسی پذیرای آن باشد.