گیل خبر/ سام سکوتی- اصلاحات از پس از روزهای قشنگ دوم خرداد پر حادثه تعاریف و حدود و ثغور متفاوتی به خود دیده است و کسی هم نمی تواند ادعا کند کدام یک به انچه که باید باشد نزدیک تر و یا اصیل تر است و شخص رییس دولت اصلاحات هم هرگز تعریف مشخصی را رد نکرده اند ، اگر چه خود به ندرت سعی در تبیین این گفتمان داشته اند. گفتمان اصلاح طلبی را برخی ها انتی تز اصول گرایی می دانند در حالی که اگر به انقلابیون اولیه دقت کنیم می توان به سادگی تز اولیه انقلاب را مجموعه تراوشات ذهنی و فکری تکنوکرات های وقت با رهبری معمار انقلاب دانست که امثال بازرگان ها، امیر انتظام ها ، سحابی ها ، یزدی ها و با عقبه سخنرانی ها و روشن گریهای شریعتی و مطهری و آیت الله خامنه ای در حسینیه ارشاد نقش بی بدیلی در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند. اما موضوع مهم تعاریف و ادعای ما مبنی بر اصلاح طلبی نیست و انچه که یک فرد را اصلاح طلب و یا اصول گرا می کند تظاهرات بیرونی کنش ها و واکنش های سیاسی و اجتماعی وی است نه صرف ادعای تعلق به جریان و یا گفتمان خاص. در جوامع توسعه نیافته و یا با کمی اغماض در حال توسعه که احزاب بیشتر از انکه کارکرد سیاسی داشته باشند و کادر سازی و اموزش در برنامه احزاب باشد، کارکرد انتخاباتی دارند مواضع سیاسی افراد و گروه ها شفاف نیست و هر فرد می تواند با یک تصویر با چهره ای سیاسی متعلق به یک جریان خود را مهمان ان قسمت از نان بکند که کره بیشتری دارد و یا با حضور در یک مراسم عمومی سعی در مصادره جمع به مطلوب خود بکند. اصلاح طلبی چکه های جوهر قلم که بر روی کاغذ نقش می بندد و یا سر انگشتان دستی که بر روی صفحه کلید فشرده می شود نیست و تلفیق اندیشه و عمل را می توان اصلاح طلبی نامید که هرجا که باشند به دنبال اصلاح امور در قالب ظرفیت های میثاق ملی ماست. در چنین فضایی لازم است دوستانی که دل در گروه جریان دارند و منافع فردی در اولویت های اولین نیست به هوشیاری ترکیب جمعیتی گفتمان را رصد کنند و اجازه بهره برداری به فرصت طلبان انتخاباتی ندهند.