به گزارش گیل خبر ، قرقاول Ring-necked Pheasant از جمله گونه هایی است که در فهرست پرندگان در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. قرقاول ایرانی از جمله گونه های منحصر به فرد جهان است که در فهرست گونه های در معرض تهدید جهان قرار گرفته است. این پرنده، یک گونه و چهار زیرگونه در ایران دارد و زیرگونه تالشی آن که محلی ها آن را تورنگ می خوانند مختص استان گیلان است و در تمام دنیا فقط در این خطه دیده می شود. زیستگاه های این پرنده در گیلان شامل سیاهکل، ماسال و رودسر است. یکی از نکات جالب در سرشماری، بررسی زیستگاه قرقاول در رشت است. شهرستان رشت، سه زیستگاه قرقاول شامل "سلکی سر"، "سراوان" و "فرودگاه" دارد که بیشترین آمار برآوردی متعلق به فرودگاه سردار جنگل رشت است. رضا زمانی، مشاور محیط زیست شهردار رشت در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه گیلان، در خصوص مشخصات ظاهری آن اظهار کرد: قرقاول پرنده ای فوق العاده زیبا و رنگارنگ است که به واسطه دم بلند و رنگین و راه رفتن باشکوهش از سایر ماکیان متمایز است. وی ادامه داد: پرنده نر قرمز رنگ با رگه هایی از رنگ های سیاه و نارنجی، سبز براق با پوست برهنه دور چشم به رنگ قرمز کم رنگ و گوشپرهای کوتاه دیده می شود. اغلب در دسته های کوچک و در فصل پائیز و در زمستان تنها دیده می شود. از روی زمین به طور ناگهانی بر می خیزد و پس از مقداری اوج گرفتن در اولین بوته زار فرود می آید. در هنگام احساس خطر می دود و کمتر پرواز می کند. زمانی افزود: پرنده نر 75.90 سانتیمیر و پرنده ماده 52-64 سانتی متر با احتساب دم طول دارد. فصل جفت گیری این پرنده از اواسط اسفند، شروع و تا اردیبهشت طول می کشد. مشاور محیط زیست شهردار رشت تصریح کرد: جمعیت این پرنده در سالهای اخیر کاهش چشمگیری داشته و از پرندگان حمایت شده و شکار ممنوع در ایران است. این کارشناس محیط زیست، زیستگاه و محل مشاهده قرقاول در استان را کشتزارها و بوته زارهای تمشک دانست و تصریح کرد: این پرنده در حاشیه کشتزارها و بوته زارهای تمشک به سر برده و زیربوته ها، آشیانه می سازد و در گیلان در مناطق کوهپایه ای و حاشیه جنگل، باغات چای و بوته های تمشک حضور دارد. زمانی، فرودگاه رشت را یکی از زیستگاه های قرقاول در استان دانست که دارای بیشترین تعداد قرقاول است. کیومرث مولادوست، کارشناس ارشد کشاورزی و محقق که تحقیقات و مقالات متعددی در خصوص قرقاول انجام داده است با اشاره به قرار گرفتن قرقاول ایرانی در فهرست پرندگان در معرض خطر انقراض به خبرنگار ایسنا گفت: این خطرات شامل شکار برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده، سموم و کودهای شیمیایی مصرفی در کشاورزی، تخریب جنگل های شمال و زیستگاه این پرندگان است. شکار در ایران برای همه جانوران به خصوص پرندگان خطر جدی است که منجر به انقراض آنها می شود. مولادوست ادامه داد: اگرچه کارشناسان محیط زیست معتقدند که مجوز شکاری برای پرندگانی صادر می شود که ظرفیت شکار وجود دارد ولی در واقعیت چنین نیست. اگرچه امسال به نام سال بدون شکار از سوی جمعیت های حمایت از حیوانات نامگذاری شده است ولی حداقل 10 سال باید جلوی کلیه شکارها در ایران گرفته شود تا جانوران در ایران بتوانند به رشد لازم و تکثیر مناسب برسند. وی بیان کرد: امروزه عاملی که همه پرندگان ایران و به خصوص قرقاول ها را تهدید می کند شکار و تخریب زیستگاه است. البته عامل دیگری هم در گیلان و مازندران و گلستان نیز می تواند جمعیت قرقاول ایرانی را با خطر جدی مواجه کند که آن پرورش قرقاول های نژادهای به اصطلاح آمریکایی و سایر نژادها است. البته این نژادها برای تولید گوشت و زیبایی مناسب هستند ولی هیچ ضمانت وجود ندارد این پرنده ها در طبیعت رها نشوند و خلوص ژنتیکی قرقاول ایرانی را به خطر نیندازند. این کارشناس محیط زیست گفت: قرقاول که در حاشیه جنگل ها، کشتزارها، مراتع، بوته زارها و نیزارهای شمال ایران به صورت بومی زندگی می کند جزء مجموعه تنوع زیستی ایران است. حیات این پرنده توسط عوامل طبیعی و انسانی به خصوص شکار و تخریب زیستگاه، به شدت در حال تهدید بوده و به توجه خاص نیاز دارد. مولادوست، یکی از اصلی ترین عوامل تهدیدکننده گونه های مختلف جانوری و پرندگان را نابودی زیستگاه دانست و خاطرنشان کرد: از بین رفتن تنوع زیستی به علت فعالیت های بشری، حقیقتی غیر قابل انکار است. جنگل ها شامل صدها گونه گیاهی و جانوری و روابط بیشمار بین آنها است. بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری در معرض انقراض در جنگل ها یافت می شوند و جنگل برای آنها نقش حفاظتی دارد. تخریب و از بین رفتن جنگل یکی از بزرگترین تهدیدات تنوع زیستی است.