۱۳۹۳/۱۲/۰۵ ۰۶:۳۴
به گزارش گیل خبر، فعالین سیاسی درون هر استان همواره بیشترین ارتباط با لایه های زیرین جامعه و حلقه های بعدی فعالین سیاسی درون آن جغرافیا را دارند. فعالینی که یا به دلیل حضور در مشاغل و مناصبی نظیر نمایندگی مجلس، مدیرکلی، فرمانداری و …این ارتباط را کسب کرده اند و یا از طریق خصوصیات و شخصیت اجتماعی شان.
فرهیختگان در ادامه نوشت:اما برای نقش آفرینی وسیع یک سیاست مدار فعال در یک استان این کافی نیست. یک سیاست مدار باید به موازات ارتباط محلی، قدرت ملی نیز داشته باشد. شاید همین مساله است که همواره سیاسیون هر استان سعی در معرفی و حمایت از نمایندگان خود در عرصه های مختلف و حتی با گرایشات سیاسی متفاوت برای حضور در مشاغل ملی دارند. حضور در دولت و ارتباط با طیف سیاسی حاکم به اندازه ای اهمیت دارد که سرنوشت یک سیاستمدار را در استان خودش دگرگون کند. در این نوشتار به بررسی سه شخصیت سرشناس سیاسی از گیلان می پردازد که این روزها نقش پررنگ تری از گذشته در سپهر سیاسی گیلان بازی می کنند. نقشی که می تواند منتج به اتخاذ تصمیمات انتخاباتی باشد یا موثر در چینش مدیران استانی.
محمدباقر نوبخت، نامدارترین شخصیت سیاسی گیلان
گیلان با سابقه سیاسی و فرهنگی اش هیچ گاه در بین مدیران ارشد نظام سهمی نداشت. این محمدباقر نوبخت بود که بعد از سی وچهار سال از بین گیلانی ها بالاترین مقام مدیریتی را به دست آورد. معاون رییس جمهور و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و البته سخنگوی دولت. پس بی دلیل نیست که نوبخت اینک یکی از پرنفوذترین چهره های سیاسی در بین مدیران و سیاسیون گیلان است. وی عضو خانواده ای سرشناس و مذهبی در رشت است. نوه مرحوم آیت الله حجتی شفتی در یکی از قدیمی ترین محلات رشت به دنیا آمد و در روزهای انقلاب کتاب فروشی محلش پاتوق او و همفکرانش شد. گروهی که بعد از انقلاب اداره امور شهر و حتی استان را به دست گرفتند. وقتی انقلاب پیروز شد، نوبخت مدیر معروف ترین دبیرستان شهر رشت شد و سپس به کرمانشاه رفت تا مدیرکل آموزش وپرورش آن استان شود. عزیمتش به استان دیگر دیری نپایید و او به شهرش بازگشت تا در مجلس دوم، نماینده اول رشت شود. عنوانی که تا مجلس پنجم با او همراه بود. دوران اصلاحات که آمد، نوبخت با تیزهوشی سیاسی اش قید مجلس را زد و به مجمع تشخیص مصلحت رفت تا هم در کنار سیاستمداری همچون آیت الله هاشمی قرار بگیرد و هم مبادا شکست خورده انتخابات شود. نوبخت حزب اعتدال و توسعه را تاسیس کرد تا تمام قد، حامی آیت الله هاشمی باشد. حمایتی که در انتخابات سال ۸۴ به اوج رسیده بود. روزهای بعد از دوم خرداد نوبخت گوشه عزلت گزید اما هنوز در شهرش بروبیایی داشت و جلساتی برگزار می کرد. جلساتی که در یکی از آنها روزنامه نگار اصلاح طلب جوانی از او پرسید که «چگونه شما می خواهید بدون ارتباط با دنیای خارج، اقتصاد مملکت را رونق بخشید». آن روزها که آیت الله هاشمی و نوبخت راست محسوب می شدند و فاصله زیادی بود بین اصلاح طلبان و راست ها، نوبخت به لبخندی در جواب اکتفا کرد و شاید هیچ کس در آن جلسه فکرش را هم نمی کرد که نزدیک به دو دهه بعد نوبخت، این بار در مقام یک مسوول ارشد نظام باید فکری برای پاسخ به این سوال داشته باشد. حال سال ها از عزیمت نوبخت از شهرش می گذرد اما تاثیرگذاری اش بر فضای سیاسی شهر چندین برابر شده است. در رشت، نوبخت را بعد از آن مناظره تاریخی اش با نماینده احمدی نژاد در تلویزیون (انتخابات ۸۴) کسی ندید. رفت و آمدش در رشت به حلقه دوستان نزدیکش محدود شد. حتی در افطاری های هرساله پرورشگاه مژدهی که توسط خانواده نوبخت برگزار می شد، از سال ۸۴ تا ۹۲ تعداد شرکت کنندگان به انگشتان دو دست هم نمی رسید. اما وقتی روحانی رییس جمهور شد، نوبخت دوباره بازگشتی غرورآفرین به زادگاهش داشت. در افطاری پرورشگاه مژدهی در سال ۹۲ جای سوزن انداختن نبود. از نماینده مجلس بگیر تا سران برخی از احزاب اصلاح طلب و حتی برخی از چهره های اصولگرا به مراسم آمده بودند. اما اکثریت حاضرین چهره های نه چندان نام آشنا بودند که برای اصلاح طلبان و اصولگرایان ناشناخته بودند. چهره هایی که اینک اعتدال گرا محسوب می شدند و متعلق به طبقه مدیران میانی استان بودند. آن جلسه برای نوبختی که هنوز مسوولیتی در دولت نداشت خوش یمن بود. چند هفته بعد نوبخت معاون رییس جمهور و همه کاره دولت شد. روزهای قدرت نوبخت هم بالاخره فرارسید. نوبخت اینک نامدارترین شخصیت سیاسی گیلان شده است. تحصیل کرده اقتصاد از دانشگاه انگلستان و توسعه اقتصادی از مرکز مطالعات کاربردی ژنو سوییس، اگرچه مسوولیت اصلی اش هدایت کشور است اما همواره نیم نگاهی به استان زادگاهش دارد و نقل است که اینک در گیلان تغییراتی نیست که بدون نظر نوبخت اعمال نشود. اکنون ردپای نوبخت در تمام عزل و نصب ها و برنامه ها در گیلان دیده می شود. قدرتش آن قدر بوده که فشار رقیبان دیروز و دوستان امروز اصلاح طلبش برای انتخاب استانداری تاثیری در او نگذارد و نفوذش آن قدر زیاد هست که همگان لیست آینده ائتلاف اصلاح طلبان و اعتدالیون رشت برای انتخابات مجلس را متاثر از او بدانند و از هم اکنون به فکر لابی و جلب نظر او باشند. در ضمن یادمان باشد که او ارتباط نزدیک و دوستانه ای با آیت الله قربانی، نماینده ولی فقیه در گیلان دارد و در بین بخشی از اصولگرایان هم از مقبولیت برخوردار است. اگرچه در عین این مقبولیت، منتقدین سرسختی در بین هر دو جناح اصول گرا و اصلاح طلب دارد.
علی صوفی، اولین وزیر گیلانی دولت های بعد از انقلاب
علی صوفی، زاده یکی از روستاهای گیلان است. چهره ای فعال در زمان انقلاب که اولین پست مدیریتی ارشد را در دولت موسوی گرفت و استاندار بوشهر شد. آیت الله هاشمی که رییس جمهور شد او به کهگیلویه و بویراحمد رفت تا استاندار آنجا شود. اما حضور خاتمی در راس دولت جمهوری اسلامی برای او خوش یمن بود. چه آن که او بار دیگر به زادگاهش بازگشت و این بار استاندار گیلان شد. روزهای استانداری اش باب ارتباطش با نیروهای سیاسی استان را تقویت کرد. تقویتی که او را با حمایت و پیگیری های قاطع نمایندگان استان گیلان به صدارت رساند تا علی صوفی اولین وزیر گیلانی دولت های بعد از انقلاب لقب بگیرد. صوفی تنها سهم گیلانی ها بود، از دو دهه بعد از انقلاب. پس بی دلیل نبود که در سال ۸۰ اتحادی بین سیاسیون گیلان و نمایندگان استان شکل بگیرد و صوفی را وزیر تعاون دولت کند. اما پایان عمر دولت خاتمی پایان سیاست ورزی های صوفی نیز بود. وقتی خاتمی از ساختمان ریاست جمهوری رفت، صوفی از خدمات دولتی بازنشسته شد و به سمت بخش خصوصی رفت اما ارتباطش با فعالان سیاسی استان گیلان و به خصوص دوم خردادی هایی چون جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب حفظ شد. حال که یک دهه از روزهای عزلت این سیاسیون گذشته است، آن ها دوباره دور هم جمع شده اند و تمام حواسشان را معطوف به انتخابات مجلس کرده اند. صوفی شاید همچون نوبخت بر تمام سیاسیون گیلان تاثیرگذار نباشد اما لابی هایش می تواند بخشی از نیروهای اصلاح طلب را به خود جلب کند و از این رو رویدادهای سیاسی استان، بی تاثیر از او و دوستانش نیست. دوستانی که در بین آنها نمایندگان سابق مجلس، معاونین استاندارهای سابق و مدیران سابق رده بالای استان دیده می شود. صوفی نه به مانند نوبخت؛ اما تاثیرگذاری خودش را دارد.
الیاس حضرتی، محبوب آذری زبان های رشتی
الیاس حضرتی از موسسین سپاه پاسداران در گیلان و فرمانده این نهاد نظامی در اوایل انقلاب است. او در مبارزه با منافقین مجروح هم شده بود تا این که سپاه را به قصد مجلس سوم ترک کرد. مجلس سوم مجلس چپ ها بود و حضرتی چهره ای مستقل اما متمایل به چپ ها محسوب می شد. او در زمینه حضور در مجلس رکورددار است. حضرتی همانند نوبخت سابقه حضور در چهار دوره مجلس را دارد. مجالس سوم، چهارم و پنجم از رشت و ششم از تهران. عمده دلیل موفقیتش در ماندگاری در مجلس، آذری زبان بودن و پیوند با اصلاح طلبان بوده است. از این رو او دارای پایگاه اجتماعی تاثیرگذاری در رشت است. پر بیراه نیست اگر بگوییم او بعد از نوبخت تاثیرگذارترین شخصیت سیاسی در گیلان است. حضرتی در سال ۸۱ روزنامه اعتماد را تاسیس کرد تا ضلع دیگری از حامیانش تشکیل شود. او همواره خود را به جناح راست اصلاح طلب نزدیک کرده است. از عضویتش در حزب همبستگی گرفته تا حمایتش از کروبی در انتخابات سال ۸۴ و ۸۸٫ او اینک ارتباط خوبی با فعالان رسانه ای دارد که می تواند به این ارتباط در کنار ارتباطش با فعالان اصلاح طلب و آذری زبان های گیلان تکیه کند. اخیرا شایعاتی در رشت پیچیده بود که حکایت از حضور احتمالی او در انتخابات مجلس از رشت دارد اما سریعا این شایعه تکذیب شد و شایعه دیگری در شهر شکل گرفت که حضرتی از همان تهران برای کاندیداتوری اقدام خواهد کرد. اما کاندیداتوری حضرتی از تهران، به معنای غیبتش از فضای سیاسی رشت نخواهد بود؛ چه آن که اکنون برخی از مدیران رده بالای استان از دوستان و یاران قدیمی حضرتی هستند و نظر و حمایت او در انتخابات آینده مجلس از کاندیدای خاص، حتما تاثیرگذار خواهد بود. حضرتی به واسطه دوستی اش با اصلاح طلبان گیلان حتی در لیست پیشنهادی استانداری گیلان هم قرار گرفت. لیستی که نوبخت به آن وقعی نگذاشت و یکی از نزدیکان و همکاران قدیمی اش را به این سمت گمارد یا حداقل در انتصابش یاری رساند. حضرتی دارای حلقه ای باتجربه از فعالین سیاسی در استان است که پایگاه اجتماعی شان بیشتر در بین آذری های ساکن رشت، مدیران اسبق و طبقه متوسط شهری است.
اگر نوبخت چهره ملی اعتدالیون گیلان است و علی صوفی چهره ملی طیف چپ اصلاح طلب، الیاس حضرتی حتما چهره ملی طیف راست اصلاح طلب محسوب می شود.
محمدباقر نوبخت، نامدارترین شخصیت سیاسی گیلان
گیلان با سابقه سیاسی و فرهنگی اش هیچ گاه در بین مدیران ارشد نظام سهمی نداشت. این محمدباقر نوبخت بود که بعد از سی وچهار سال از بین گیلانی ها بالاترین مقام مدیریتی را به دست آورد. معاون رییس جمهور و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و البته سخنگوی دولت. پس بی دلیل نیست که نوبخت اینک یکی از پرنفوذترین چهره های سیاسی در بین مدیران و سیاسیون گیلان است. وی عضو خانواده ای سرشناس و مذهبی در رشت است. نوه مرحوم آیت الله حجتی شفتی در یکی از قدیمی ترین محلات رشت به دنیا آمد و در روزهای انقلاب کتاب فروشی محلش پاتوق او و همفکرانش شد. گروهی که بعد از انقلاب اداره امور شهر و حتی استان را به دست گرفتند. وقتی انقلاب پیروز شد، نوبخت مدیر معروف ترین دبیرستان شهر رشت شد و سپس به کرمانشاه رفت تا مدیرکل آموزش وپرورش آن استان شود. عزیمتش به استان دیگر دیری نپایید و او به شهرش بازگشت تا در مجلس دوم، نماینده اول رشت شود. عنوانی که تا مجلس پنجم با او همراه بود. دوران اصلاحات که آمد، نوبخت با تیزهوشی سیاسی اش قید مجلس را زد و به مجمع تشخیص مصلحت رفت تا هم در کنار سیاستمداری همچون آیت الله هاشمی قرار بگیرد و هم مبادا شکست خورده انتخابات شود. نوبخت حزب اعتدال و توسعه را تاسیس کرد تا تمام قد، حامی آیت الله هاشمی باشد. حمایتی که در انتخابات سال ۸۴ به اوج رسیده بود. روزهای بعد از دوم خرداد نوبخت گوشه عزلت گزید اما هنوز در شهرش بروبیایی داشت و جلساتی برگزار می کرد. جلساتی که در یکی از آنها روزنامه نگار اصلاح طلب جوانی از او پرسید که «چگونه شما می خواهید بدون ارتباط با دنیای خارج، اقتصاد مملکت را رونق بخشید». آن روزها که آیت الله هاشمی و نوبخت راست محسوب می شدند و فاصله زیادی بود بین اصلاح طلبان و راست ها، نوبخت به لبخندی در جواب اکتفا کرد و شاید هیچ کس در آن جلسه فکرش را هم نمی کرد که نزدیک به دو دهه بعد نوبخت، این بار در مقام یک مسوول ارشد نظام باید فکری برای پاسخ به این سوال داشته باشد. حال سال ها از عزیمت نوبخت از شهرش می گذرد اما تاثیرگذاری اش بر فضای سیاسی شهر چندین برابر شده است. در رشت، نوبخت را بعد از آن مناظره تاریخی اش با نماینده احمدی نژاد در تلویزیون (انتخابات ۸۴) کسی ندید. رفت و آمدش در رشت به حلقه دوستان نزدیکش محدود شد. حتی در افطاری های هرساله پرورشگاه مژدهی که توسط خانواده نوبخت برگزار می شد، از سال ۸۴ تا ۹۲ تعداد شرکت کنندگان به انگشتان دو دست هم نمی رسید. اما وقتی روحانی رییس جمهور شد، نوبخت دوباره بازگشتی غرورآفرین به زادگاهش داشت. در افطاری پرورشگاه مژدهی در سال ۹۲ جای سوزن انداختن نبود. از نماینده مجلس بگیر تا سران برخی از احزاب اصلاح طلب و حتی برخی از چهره های اصولگرا به مراسم آمده بودند. اما اکثریت حاضرین چهره های نه چندان نام آشنا بودند که برای اصلاح طلبان و اصولگرایان ناشناخته بودند. چهره هایی که اینک اعتدال گرا محسوب می شدند و متعلق به طبقه مدیران میانی استان بودند. آن جلسه برای نوبختی که هنوز مسوولیتی در دولت نداشت خوش یمن بود. چند هفته بعد نوبخت معاون رییس جمهور و همه کاره دولت شد. روزهای قدرت نوبخت هم بالاخره فرارسید. نوبخت اینک نامدارترین شخصیت سیاسی گیلان شده است. تحصیل کرده اقتصاد از دانشگاه انگلستان و توسعه اقتصادی از مرکز مطالعات کاربردی ژنو سوییس، اگرچه مسوولیت اصلی اش هدایت کشور است اما همواره نیم نگاهی به استان زادگاهش دارد و نقل است که اینک در گیلان تغییراتی نیست که بدون نظر نوبخت اعمال نشود. اکنون ردپای نوبخت در تمام عزل و نصب ها و برنامه ها در گیلان دیده می شود. قدرتش آن قدر بوده که فشار رقیبان دیروز و دوستان امروز اصلاح طلبش برای انتخاب استانداری تاثیری در او نگذارد و نفوذش آن قدر زیاد هست که همگان لیست آینده ائتلاف اصلاح طلبان و اعتدالیون رشت برای انتخابات مجلس را متاثر از او بدانند و از هم اکنون به فکر لابی و جلب نظر او باشند. در ضمن یادمان باشد که او ارتباط نزدیک و دوستانه ای با آیت الله قربانی، نماینده ولی فقیه در گیلان دارد و در بین بخشی از اصولگرایان هم از مقبولیت برخوردار است. اگرچه در عین این مقبولیت، منتقدین سرسختی در بین هر دو جناح اصول گرا و اصلاح طلب دارد.
علی صوفی، اولین وزیر گیلانی دولت های بعد از انقلاب
علی صوفی، زاده یکی از روستاهای گیلان است. چهره ای فعال در زمان انقلاب که اولین پست مدیریتی ارشد را در دولت موسوی گرفت و استاندار بوشهر شد. آیت الله هاشمی که رییس جمهور شد او به کهگیلویه و بویراحمد رفت تا استاندار آنجا شود. اما حضور خاتمی در راس دولت جمهوری اسلامی برای او خوش یمن بود. چه آن که او بار دیگر به زادگاهش بازگشت و این بار استاندار گیلان شد. روزهای استانداری اش باب ارتباطش با نیروهای سیاسی استان را تقویت کرد. تقویتی که او را با حمایت و پیگیری های قاطع نمایندگان استان گیلان به صدارت رساند تا علی صوفی اولین وزیر گیلانی دولت های بعد از انقلاب لقب بگیرد. صوفی تنها سهم گیلانی ها بود، از دو دهه بعد از انقلاب. پس بی دلیل نبود که در سال ۸۰ اتحادی بین سیاسیون گیلان و نمایندگان استان شکل بگیرد و صوفی را وزیر تعاون دولت کند. اما پایان عمر دولت خاتمی پایان سیاست ورزی های صوفی نیز بود. وقتی خاتمی از ساختمان ریاست جمهوری رفت، صوفی از خدمات دولتی بازنشسته شد و به سمت بخش خصوصی رفت اما ارتباطش با فعالان سیاسی استان گیلان و به خصوص دوم خردادی هایی چون جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب حفظ شد. حال که یک دهه از روزهای عزلت این سیاسیون گذشته است، آن ها دوباره دور هم جمع شده اند و تمام حواسشان را معطوف به انتخابات مجلس کرده اند. صوفی شاید همچون نوبخت بر تمام سیاسیون گیلان تاثیرگذار نباشد اما لابی هایش می تواند بخشی از نیروهای اصلاح طلب را به خود جلب کند و از این رو رویدادهای سیاسی استان، بی تاثیر از او و دوستانش نیست. دوستانی که در بین آنها نمایندگان سابق مجلس، معاونین استاندارهای سابق و مدیران سابق رده بالای استان دیده می شود. صوفی نه به مانند نوبخت؛ اما تاثیرگذاری خودش را دارد.
الیاس حضرتی، محبوب آذری زبان های رشتی
الیاس حضرتی از موسسین سپاه پاسداران در گیلان و فرمانده این نهاد نظامی در اوایل انقلاب است. او در مبارزه با منافقین مجروح هم شده بود تا این که سپاه را به قصد مجلس سوم ترک کرد. مجلس سوم مجلس چپ ها بود و حضرتی چهره ای مستقل اما متمایل به چپ ها محسوب می شد. او در زمینه حضور در مجلس رکورددار است. حضرتی همانند نوبخت سابقه حضور در چهار دوره مجلس را دارد. مجالس سوم، چهارم و پنجم از رشت و ششم از تهران. عمده دلیل موفقیتش در ماندگاری در مجلس، آذری زبان بودن و پیوند با اصلاح طلبان بوده است. از این رو او دارای پایگاه اجتماعی تاثیرگذاری در رشت است. پر بیراه نیست اگر بگوییم او بعد از نوبخت تاثیرگذارترین شخصیت سیاسی در گیلان است. حضرتی در سال ۸۱ روزنامه اعتماد را تاسیس کرد تا ضلع دیگری از حامیانش تشکیل شود. او همواره خود را به جناح راست اصلاح طلب نزدیک کرده است. از عضویتش در حزب همبستگی گرفته تا حمایتش از کروبی در انتخابات سال ۸۴ و ۸۸٫ او اینک ارتباط خوبی با فعالان رسانه ای دارد که می تواند به این ارتباط در کنار ارتباطش با فعالان اصلاح طلب و آذری زبان های گیلان تکیه کند. اخیرا شایعاتی در رشت پیچیده بود که حکایت از حضور احتمالی او در انتخابات مجلس از رشت دارد اما سریعا این شایعه تکذیب شد و شایعه دیگری در شهر شکل گرفت که حضرتی از همان تهران برای کاندیداتوری اقدام خواهد کرد. اما کاندیداتوری حضرتی از تهران، به معنای غیبتش از فضای سیاسی رشت نخواهد بود؛ چه آن که اکنون برخی از مدیران رده بالای استان از دوستان و یاران قدیمی حضرتی هستند و نظر و حمایت او در انتخابات آینده مجلس از کاندیدای خاص، حتما تاثیرگذار خواهد بود. حضرتی به واسطه دوستی اش با اصلاح طلبان گیلان حتی در لیست پیشنهادی استانداری گیلان هم قرار گرفت. لیستی که نوبخت به آن وقعی نگذاشت و یکی از نزدیکان و همکاران قدیمی اش را به این سمت گمارد یا حداقل در انتصابش یاری رساند. حضرتی دارای حلقه ای باتجربه از فعالین سیاسی در استان است که پایگاه اجتماعی شان بیشتر در بین آذری های ساکن رشت، مدیران اسبق و طبقه متوسط شهری است.
اگر نوبخت چهره ملی اعتدالیون گیلان است و علی صوفی چهره ملی طیف چپ اصلاح طلب، الیاس حضرتی حتما چهره ملی طیف راست اصلاح طلب محسوب می شود.
همرسانی کنید:
نظر شما: