گیل خبر/ علی دادخواه «شیخ حسن جوری: هر بامداد ایشان بالای تپه می ایند؟شاگرد: ان اسب را هر روز می اورند؟ شیخ حسن :هر بامداد می ایند وهر طلوع باز می گردند. شاگرد: برای چه ؟ برای که؟ شیخ حسن : کسی قرار است که بیاید .شاگرد :ان چه کسی است که قرار است این بامداد بیاید؟ شیخ حسن : هر بامداد قرار است بیاید. شاگرد: ان چه کسی است؟شیخ حسن : ان عدل است ،داد است ،محو ظلم است،بهروزیست ،نیک بختی است ، پاکی ست،سپاه روشنایی است ،چه بگویم از کلمات و کلام بالاتراست ، مردی است....» یادش بخیر سریال سربداران ، دیالوگ بالا را از قسمت چهارم این سریال وام گرفتم.دیالوگ زیبایی است و کلام شیخ حسن جوری بسیار گیرا.تفکر انتظار ،درست مانند ان کاری که از زارعان هر روز بامدادان می کردند و بالای تپه ای رفته با اسب سفیدی و انتظار را فریاد می کشیدند. دو کلید واژه دارد یادداشت امروز من ،« زارعان» و « منجی» .حالا زارعان را امروزی تر می کنم : «طبقه مستضعف» ،بقول مارکس « پرولتاریا » .این دو واژه را در متن دنبال کنید. دوست حکیمی داستانی زیبا تعریف می کرد: «دو دوست بودند که با هم فیلمی نگاه می کردند ، قرار به شرط بندی شد بر دو اسب سیاه وسفید که با هم مسابقه می دادند. اولی روی اسب سفید شرط بندی کرد ؛۱۰۰دلار .ولی اسب سیاه برنده شد.رفیق دومی پول را گرفت و رفت . در میان راه احساس گناه بر او چیره شد با دوست چندین و چندساله خود تماس گرفته و گفت :« فلانی من این فیلم را قبلا دیده بودم ومی دانستم اسب سفید برنده نمی شود،وتو مستحق این پول هستی و من به تو کلک زده ام.» ولی با کمال تعجب ان رفیقی که روی اسب سفید شرط بندی کرده بود ،پول را قبول نکرد و گفت:« منهم با تو روراست نبوده ام،من قبلا این فیلم را ۳ بار دیده بودم و می دانستم که اسب سفید برنده نمی شود ،ولی اینبار نیز دل خود را به دریا زده و گفتم شاید اینبار برنده شود!!!» خب! همه ما از این اسب های سفید زیاد داریم که فکر می کنیم روزی برنده می شود، و باید یک روزی بنشینیم انها را یک به یک حذف کنیم. ولی اگر یک ملتی همه فکرش ،اندیشه اش همین اسب سفید باشد چه ؟!!!! وقتی ملتی در موقع عمل و حرکت به فلسفه بافی و شعر روی می اورد و از عاقبت کار انقدر بیمناک است که منجی ی را می جوید ان هنگام چه باید کرد؟ اشتباه نکنید منظور نظر من ان منجی نهایی ان قایم به عدل نیست،بلکه ان منجی هایی است که هر بزنگاه تاریخی سربر می اورند و فریب مان می دهند و می روند. شما ببینید یک طبقه ای از اجتماع ،همان حاشیه نشین شهرها و روستانشینان که انقلاب کردند و حالا شده اند یک طبقه خاص که انهم به یمن سیاست های غلط اقتصادی و سیاسی بوده است ،اینها الان بدنبال منجی می گردند.و ان منجی هم از سال ۸۴ پیدا شده است. محمود احمدی نژاد که مدعی عدالت است ،مدعی همه چیز است. عیب از کجاست؟ من مشکل را در تفکر منجی طلبی مان می دانم.اینکه همیشه بدنبال « مردی» هستیم که همه چیز را حواله اش بکنیم و خودمان به خواب و خور بپردازیم. نمی دانم چگونه ،ولی ایندوره از انتخابات ریاست جمهوری تفکر منجی طلب و قهرمان ساز مقابل خرد وعقلانیت ایستاده است وسپردن نتیجه این رویارویی به صندوق های رای شاید بتواند تکلیف هر دو طرف را مشخص کند. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.