۱۳۹۶/۰۱/۲۶ ۰۹:۵۰
گیل خبر/ افشین رحیمی
شعار معروف « گچکار باید گچکاری کنه» یا « نجار باید نجاری کنه» یا « سنگ کار باید سنگ کاری کنه» دلالت بر این دارد که هر کاری به تخصص نیاز دارد. اما ، آیا هر سنگ کاری به صرف اوستا بودن ، قادر است رضایت شما را برآورده کند؟ قطعا" شرط لازم ، اوستا بودن و داشتن تخصص است اما شما شرط کافی را در أنصاف داشتن ، وقت شناس بودن و ... ایشان جستجو می کنید.
حال اگر سنگ کار شما تخصص داشته باشد اما به اصطلاح گران گاز باشد یا عادت به نصفه رها کردن کار داشته باشد ، شما از ایشان استفاده نخواهید کرد.
سوال اینجاست ؛ شورای شهر به چه تخصصی نیاز دارد؟ یا بهتره عرض کنم ؛ شوراییان چه ویژگی باید داشته باشند؟
وظیفه ذاتی شورای شهر:
الف) شناسایی مشکلات شهر و الویت بندی آنها
ب) پیدا کردن راه حلی برای برطرف کردن مشکلات
ج) انتخاب مدیر ارشد شهر برای اجرای برنامه ریزی انجام شده
د) نظارت بر حسن انجام کار مجریان برنامه شورا
ه) اصلاح برنامه و هدایت مجریان در صورت خروج از خط مشی و اهداف قول داده شده به مردم.
حال بحث اینجاست:
آیا صحبت کردن با گویش گیلکی یا زبان آذری مزیتی در انجام مراحل پنجگانه فوق برای عضو شورا فراهم می کند؟
آیا داشتن تخصص محیط زیست یا معماری یا شهر سازی برای اجرای وظایف ذاتی شورای شهر کافی است؟
آیا توجه به نیازهای یک قشر از افراد جامعه مانند ورزشکاران، هنرمندان و ... به معنی توجه به الویت های شهری است؟
به گمان من ، شورای شهر به افراد متخصص نیاز دارد ، متخصص شهر سازی ، متخصص جامعه شناسی ، متخصص فرهنگی ، متخصص حقوقی ، متخصص ورزشی ، متخصص محیط زیستی ، متخصص کارآفرینی.
اما همه این افراد باید ، تاکید می کنم باید ، در تخصص خود ، به مدیر بودن ، به انصاف داشتن ، به راستگو بودن شهره باشند .
شورا محل مشورت و تصمیم است محلی که وضعیت حال قریب یک میلیون نَفَر از ساکنین رو ساماندهی می کند .
شورای شهر مکانی برای درست کردن« دست فرمان» نیست. شورای شهر مکانی برای توسعه و رونق کسب و کار شخصی نیست.
شورای شهر مکانی برای فروش شهر برای پرکردن جیب مفلسین و طمع کاران نیست.
شورای شهر ، جایی است که آینده کوتاه مدت و بلند مدت مردمانی که در آن زندگی می کنند را رقم می زند.
بنابراین ،
شوراییان باید افراد با تجربه باشند ، حال اگر در عنفوان جوانی با تجربه شده باشند چه بهتر.
شوراییان باید دارای کارنامه در داشتن خوشنامی و انصاف و شجاعت در دفاع از حق و راستی در شغل و جایگاه خود باشند.
شوراییان باید زندگی کاری پیش از حضور در انتخابات را به طور شفاف به چشم و گوش مردم برسانند.
شوراییان باید بدانند مشورت کردن و مشورت دادن با زدو بند کردن در ظاهر مشابه هستند اما در باطن تفاوت بسیار دارند تفاوتی به اندازه تفاوت رابطه زناشویی در قالب ازدواج یا در قالب رابطه نامشروع.
برای یک رابطه قانونمند زناشویی ، جشن می گیرند و برای یک رابطه زناشویی غیرقانونی و نامشروع سنگسار می کنند.
کلام آخر؛
اولا شورا محل تصمیم جمعی است و افراد در قالب یک تصمیم جمعی قابلیتهای خودشون رو عرضه می کنند، شاید تجربه خوبی باشد که در این دوره مردم به لیست ها رأی بدهند.
ثانیا افرادی که لیست ارایه می دهند کارنامه خودشون و کاندیدا هاشون رو تا به امروز اعلام کنند.
ثالثا اهداف شون و اولویتها و چگونگی رسیدن به اهداف رو مشخص کنند.
رابعا ذکر کنند اگر نتونستند بعد از گرفتن اعتماد مردم ، به اهداف قول داده شده برسند ، تکلیف مردم با آنها چیه؟
این نکته رو هم همه مدعیان می دانند- جهت اطلاع- که ما در سال ١٣٩٦ شمسی در جمهوری اسلامی ایران استان گیلان ، در رشت زندگی می کنیم.
بهتر بگم در کویت پولدارنیستیم در منچستر انگلیس که تازه از اتحادیه اروپا جدا شده نیستیم ، در جزایر قناری هم نیستیم.
حال اگر سنگ کار شما تخصص داشته باشد اما به اصطلاح گران گاز باشد یا عادت به نصفه رها کردن کار داشته باشد ، شما از ایشان استفاده نخواهید کرد.
سوال اینجاست ؛ شورای شهر به چه تخصصی نیاز دارد؟ یا بهتره عرض کنم ؛ شوراییان چه ویژگی باید داشته باشند؟
وظیفه ذاتی شورای شهر:
الف) شناسایی مشکلات شهر و الویت بندی آنها
ب) پیدا کردن راه حلی برای برطرف کردن مشکلات
ج) انتخاب مدیر ارشد شهر برای اجرای برنامه ریزی انجام شده
د) نظارت بر حسن انجام کار مجریان برنامه شورا
ه) اصلاح برنامه و هدایت مجریان در صورت خروج از خط مشی و اهداف قول داده شده به مردم.
حال بحث اینجاست:
آیا صحبت کردن با گویش گیلکی یا زبان آذری مزیتی در انجام مراحل پنجگانه فوق برای عضو شورا فراهم می کند؟
آیا داشتن تخصص محیط زیست یا معماری یا شهر سازی برای اجرای وظایف ذاتی شورای شهر کافی است؟
آیا توجه به نیازهای یک قشر از افراد جامعه مانند ورزشکاران، هنرمندان و ... به معنی توجه به الویت های شهری است؟
به گمان من ، شورای شهر به افراد متخصص نیاز دارد ، متخصص شهر سازی ، متخصص جامعه شناسی ، متخصص فرهنگی ، متخصص حقوقی ، متخصص ورزشی ، متخصص محیط زیستی ، متخصص کارآفرینی.
اما همه این افراد باید ، تاکید می کنم باید ، در تخصص خود ، به مدیر بودن ، به انصاف داشتن ، به راستگو بودن شهره باشند .
شورا محل مشورت و تصمیم است محلی که وضعیت حال قریب یک میلیون نَفَر از ساکنین رو ساماندهی می کند .
شورای شهر مکانی برای درست کردن« دست فرمان» نیست. شورای شهر مکانی برای توسعه و رونق کسب و کار شخصی نیست.
شورای شهر مکانی برای فروش شهر برای پرکردن جیب مفلسین و طمع کاران نیست.
شورای شهر ، جایی است که آینده کوتاه مدت و بلند مدت مردمانی که در آن زندگی می کنند را رقم می زند.
بنابراین ،
شوراییان باید افراد با تجربه باشند ، حال اگر در عنفوان جوانی با تجربه شده باشند چه بهتر.
شوراییان باید دارای کارنامه در داشتن خوشنامی و انصاف و شجاعت در دفاع از حق و راستی در شغل و جایگاه خود باشند.
شوراییان باید زندگی کاری پیش از حضور در انتخابات را به طور شفاف به چشم و گوش مردم برسانند.
شوراییان باید بدانند مشورت کردن و مشورت دادن با زدو بند کردن در ظاهر مشابه هستند اما در باطن تفاوت بسیار دارند تفاوتی به اندازه تفاوت رابطه زناشویی در قالب ازدواج یا در قالب رابطه نامشروع.
برای یک رابطه قانونمند زناشویی ، جشن می گیرند و برای یک رابطه زناشویی غیرقانونی و نامشروع سنگسار می کنند.
کلام آخر؛
اولا شورا محل تصمیم جمعی است و افراد در قالب یک تصمیم جمعی قابلیتهای خودشون رو عرضه می کنند، شاید تجربه خوبی باشد که در این دوره مردم به لیست ها رأی بدهند.
ثانیا افرادی که لیست ارایه می دهند کارنامه خودشون و کاندیدا هاشون رو تا به امروز اعلام کنند.
ثالثا اهداف شون و اولویتها و چگونگی رسیدن به اهداف رو مشخص کنند.
رابعا ذکر کنند اگر نتونستند بعد از گرفتن اعتماد مردم ، به اهداف قول داده شده برسند ، تکلیف مردم با آنها چیه؟
این نکته رو هم همه مدعیان می دانند- جهت اطلاع- که ما در سال ١٣٩٦ شمسی در جمهوری اسلامی ایران استان گیلان ، در رشت زندگی می کنیم.
بهتر بگم در کویت پولدارنیستیم در منچستر انگلیس که تازه از اتحادیه اروپا جدا شده نیستیم ، در جزایر قناری هم نیستیم.
