به گزارش گیل خبر،  محمود فرضی نژاد در اجرای شب گذشته درباره قطعه شاد «رعنا» بیان کرد که این قطعه تاریخچه تراژیکی دارد و رعنا زنی است که در برابر یک خان ایستاده است. اجرای گروه کنسرت «دیلمون (گیلان)» در بخش نواحی سی و دومین جشنواره موسیقی فجر شامگاه ۲۵ دی ماه در محل برج آزادی تهران برگزار و میزبان مخاطبانی شد که شاید بیشتر آن ها با موسیقی خطه شمال آشنایی داشتند. در ابتدای این اجرا محمود فرضی نژاد سرپرست گروه و خواننده درباره قطعات این کنسرت بیان کرد: این موسیقی ها از بلندای گیلان یعنی از کوهپایه پایین می آید و نفمه های شالیزار را می خواند. وی همچنین بیان کرد که تمام ملودی ها انگیزه پیدایش دارد و باری به هر جهت نیست اما متاسفانه فرصت کافی برای معرفی همه قطعات نیست. کنسرت «دیلمون» در یکی از اجراها سراغ قطعه مشهور «آها بگو» رفت و فرضی نژاد در توضیح اولیه از این قطعه عنوان کرد: «آها بگو» موسیقی کار شالیزار است و این قطعه قدرت موسیقی را در کار نشان می دهد و منظور از «آها بگو» این است که هی بگو و خسته نشو. بعد از اجرای این قطعه که با سازهای سنتی و ریتم های شاد همراه بود، فرضی نژاد درباره قطعه «رعنا» که از مشهورترین قطعات خطه گیلان است توضیحاتی ارایه و بیان کرد که این اثر علی رغم آنچه که از آن استفاده شده است اثر شاد و شیش و هشتی نیست. وی درباره «رعنا» و تاریخچه این زن و بیتی که در شعر گفته می شود «ای روسیاه رعنا» گفت: رعنا زن روسیاهی نبود. این شعر بسیار معروف است و حتی در اجراهای خارجی هم از ما می خواهند که آن را بخوانیم پس رعنا که این همه برای خواندنش درخواست وجود دارد نمی تواند زن روسیاهی باشد. رعنا زنی است که در دوره مردسالاری زندگی می کند. زمانی که زنان از خود قدرت انتخاب و تصمیم گیری ندارند و آن زمان خان یا ارباب ها حتی برای زنان همسر انتخاب می کرده اند. این خواننده و پژوهشگر گیلانی اضافه کرد: در چنین دوره ای ارباب رعنا را برای پسر خودش انتخاب می کند اما او تنها زنی است که جرات می کند و پاسخ نه می دهد و درواقع این جمله که «ای روسیاه رعنا/ برگرد بیا رعنا» از زبان خان است که می خواهد رعنا بازگردد. این قطعه اثری تراژدیک است و حتی گفته می شود که رعنا بعد از فرار خودکشی می کند. بعد از توضیحات فرضی نژاد، گروه قطعه «رعنا» را اجرا کردند که این قطعه با استقبال و پاسخ ها و همراهی های مخاطبان دنبال شد. در این اجرا بعضی از ردیف های سالن خالی بودند که البته تا پایان اجرا به تدریج بعضی از آ نها پر شد. قطعه مشهور دیگری که در این شب خوانده شد «کونوس کله» بود و فرضی نژاد در ابتدای اجرای این قطعه یادآور شد: کونوس یا ازگیل نام میوه ای در گیلان است که زنان آن را می چینند و شب یلدا در گیلان بدون این میوه سپری نمی شود. در مراسمی که زنان برای چیدن این میوه می روند از برادران خود می گویند و به نوعی مراسمی است که برای آن ها همسر پیدا کنند. «کونوس کله» نیز از قطعات شادی بود که مخاطبان آن را همراهی کردند و شب مفرحی را برای شان رقم زد. توضیح هر یک از این قطعات باعث می شد تا مخاطب حتی اگر زبان گیلکی را نمی داند با مضمون و محتوای کلی و قصه هایی که در پس هر یک از این آثار وجود دارد آشنا شود و این مساله برای مخاطبانی که مهمان کنسرت بودند به اندازه خود آثار مهم و جذاب بود. در پایان این اجرا پیمان بزرگی نیا مدیر هماهنگی بخش موسیقی نواحی درباره شادیانه های کنسرت «دیلمون» بیان کرد: بخش هایی از فرهنگ شفاهی کشور ما در حال منسوخ شدن و موسیقی اصیل در این بخش ها در معرض نابودی است. مهر