گیل خبر/ مهدی لطفی  آنچه در سرخوشی و نا خوشی این روزها از خشنودی فرا رسیدن عید فطر گرفته تا حیرت هجوم بی سابقه ایرانیان به گیلان زمین و اندوه در گذشت عباس کیارستمی عالیجناب سینما ی ایران و مولوی شناس برجسته و نیک اخلاق زمان سرکار خانم دکتر مهدیه الهی قمشه ای ، شادمانی بارش پیوسته باران تابستانی ، این رحمت پروردگار و شور برپایی رویداد بزرگ آن سوی مرزها یعنی رقابت های فوتبال یورو 2016 کمتر توجهی به آن شد و زود از یادمان رفت !!! «سیاوشانی » بودند که جان بر کف و با اعتقاد راسخ به وعده الهی که در این بیت فردوسی بزرگ در شاهنامه اش نیز هویداست : « چنین است سوگندِ چرخِ بلند که بر بی گناهان نیاید گزند » به آتش زدند تا آن را در آشیانه طاووس ، بازار رشت و یکی دو جای دیگر فرو نشانند و جان و مالی را از گزند آسیبی مصون دارند. آتش نشانانی که در وقت خطر حتی لحظه ای به حقوق اندک شان در قیاس با عظمت جانفشانی شان و یا مزایای احتمالی معوقه خود نیاندیشیدند و نجات جان و مال هم استانیانشان را در اولویت نخست دانستند و تصویر ترسیم شده اعتراضی خویش ، به مراسم افطاری بر پا شده در پیاده راه فرهنگی رشت را با تصاویری از فداکاری ، ایثار و جانفشانی در فرو نشاندن آتش جایگزین کردند. به دلم که رجوع میکنم می بینم پسندیده نیست در هیاهوی این روزها آنان حتی در دل ، خود را مصداق این بیت حضرت حافظ بدانند که فرمود : بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت حالا و بعد از فینال جام ملت های اروپا که شاید همسطح اروپائیان ما آسیایی ها را هم مشغول خودش کرده بود ، شاید فرصت مناسبی باشد که به پاس از این دست فداکاری هایشان که معمولا کمتر به چشممان می آید انتظار بجایی داشته باشیم که متولیان امر مدیریت شهری دست نوازشی بر سر این جامعه ی خدوم و تلاشگر بکشند و گامی در خور ستایش در راستای تحسین و تجلیل معنوی و به صورت کاملا مشخص ارتقاء سطح معیشتی شان بردارند. در پایان همین چند کلمه اگرچه گویا نیست ولی زیباست ؛ آتش نشان متشکریم پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.