گیل خبر/ صاحب مقصودی*  هیچ چیز نمی تواند مرا خوشحال کند؛ پول، مدال طلا، عشق و حتی عشق... نسبت به این مردمی که به فرودگاه آمده اند، احساس شرمندگی می کنم. راستی چقدر محبت بدهکارم!؟ من چرا باید کشتی بگیرم؟ چرا باید همراه تیم مسافرت کنم، تا سبب این همه مراجعت باشم؟ اگر پاسخ به این پرسش را می دانستم، من هم می توانستم ادعا کنم چون دیگران هستم ... وقتی کسی نداند چه عاملی سبب خوشحالی اش خواهد شد، بی تردید نخواهد توانست بگوید چرا کشتی می گیرد و چرا همراه تیم مسافرت می کند.» این آخرین گفتار جهان پهلوان غلامرضا تختی در هنگام عزیمت به آخرین سفر خود، در میان خیل عظیم مردمی که برای بدرقه ی او و همراهانش آمده بودند. پنجشنبه گذشته 17 دی، چهل وهشتمین سالگرد درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی بود. خیلی ها به او لقب پوریای ولی زمانه یا رستم دستان شاهنامه را دادند اما شاید بتوان گفت او نه رستم بود و نه پوریای ولی. او غلامرضا تختی بود. آری باز هم به هفدهم دی ماه رسیدیم تا بازار آقا تختی داغ باشد اما کاش مردم ما بخصوص ورزشکاران، به جای حرف زدن از نحوه و معمای مرگ او، درباره مرام آقا تختی حرف می زدند. مرام و مسلکی که به فراموشی سپرده شد، حتی دیدن عکس اقا تختی، بعد از این همه سال کوچ، باز متاثرمان می کند. متاثر از نبود مردی از جنس مردم - همان چیزی که همیشه آرزویش را در دل داشتیم. هنوز هم مرام تختی مو به تن سیخ می کند چراکه پهلوانی از جنس اخلاص و جوانمردی بود، بعضی ها کشتی گیر بودنش را فراموش کردند. آقا تختی روحت شاد، اینجا روزگار با آن روزهای تو فاصله اش زیاد است، امروز ورزشکاران ما عکسهای آنچنانیشان در می آید و زندان می روند و ککشان هم نمی گزد، فقط بحث سوشا مکانی نیست، شاهین و شاهرخ بیانی دو ستاره دهه شصت فوتبال این روزها بر سر خانه کلنگی مادرشان برای هم شمشیر کشیده اند و بدتر اینکه در رسانه ها به هم می تازند، علی اکبریان ستاره استقلال درگیر مواد افیونی است و به اعدام محکوم شده است، کشتی گیری به جرم قتل عمد زندان است و قهرمانان بدنسازی یکی پس از دیگری کشته می شوند، باز هم بگویم ؟ نه آقا تختی دلش درد می گیرد. از آن بالا، همین که نگاهمان می کنی، عرق شرمش عذابمان می دهد. آی تختی کجایی! *روزنامه نگار پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.