به گزارش گیل خبر، اصولا در گیلان که یک استان توریست پذیر است هتلداران از وضعیت ناراضی هستند. کمتر سرمایه گذاری برای هتل سازی در گیلان اقدام می کند، در حالی که در استان مازندران، در حال ساخت هتل ۷ستاره اند. چرا هتلداری در گیلان رونق استان های دیگر را ندارد؟ این پرسشی است که با «حسن مهرور اصل»، رئیس جامعه هتلداران گیلان در میان گذاشته ایم. هتلداری در گیلان رونقی ندارد. دلیل این موضوع چیست؟ جامعه هتلداران تاکنون اقدامی برای بهبود شرایط فعلی انجام داده است؟ ما به کمک دولت و سیاستگذاری های جدید نیازمندیم، زیرا بدون کمک آنها نمی توانیم کاری از پیش ببریم. وقتی آقای نجفی، استاندار گیلان شد خوشحال شدیم از اینکه فردی به عنوان بالاترین مقام اجرایی استان انتخاب شده، که درد هتلداران را می شناسد. ایشان سال ها رئیس گروه هتل های پارس در کشور بوده اند، اما در این ۲ سال حتی یکبار نتوانستیم ایشان را ببینیم و رودررو گفت وگو کنیم. ۲ سال است که درهای اتاق آقای استاندار به روی ما، که پایه صنعت گردشگری استان هستیم بسته است. پس چگونه می توان مشکلات را حل کرد. در هفته گذشته با شهردار رشت جلسه ای داشتید. در آن جلسه چه گذشت؟ نگرانی جامعه هتلداران گیلان این است که اگر پیاده راه فرهنگی خیابان های اطراف میدان شهرداری، مانند پیاده راه اعلم الهدی اجرا شود، دیگر مسافرها به راحتی به هتل های این محدوده دسترسی نخواهند داشت و باید منتظر تعطیل شدن هتل های این خیابان باشیم. این نگرانی را به آقای شهردار منتقل کردیم که وعده دادند برای این مشکل راه حلی خواهند داشت. اگر راه حل ایشان در پروژه اجرایی شود، نگرانی ها برطرف می شود، اما اگر رعایت نشود، مطمئن باشید که کل مردم رشت متضرر می شوند. در رشت ۲۶ هتل داشتیم که در حال حاضر تعدادشان به زیر ۱۰ رسیده است. ۱۱ مسافرخانه و ۴ هتل در اطراف میدان شهرداری وجود دارد که اجرایی شدن این طرح به فعالیت های آنها آسیب می زند. دکتر ثابت قدم وعده دادند که از بانک ملی به سمت خیابان سعدی مسیری به نام مسیر گردشگری ایجاد شود و فقط خودروهای گردشگران حق تردد در آن را داشته باشد. قرار است شهرداری تابلویی جلوی این خیابان نصب کند که مجهز به دوربین است و خودروهای پلاک استان اجازه تردد در آن را ندارند. در طول مسیر گردشگری هم تابلوهایی نصب می شود که مکان هتل ها را به گردشگران نشان می دهد. درعین حال گردشگرها هم فقط ساعت معینی می توانند در این مسیر رفت و آمد داشته باشند. اگر چنین باشد، طرح خوبی است؛ امیدواریم این وعده به مصوبه تبدیل شود تا خیالمان راحت شود. در بیشتر کشورها، اجازه تردد به خودروها در پیاده راه های سنگفرش شده داده نمی شود و مسافران پیاده یا با استفاده از کالسکه تردد می کنند. هتل های این محدوده هم معمولا گران و پر رونق هستند. چرا در ایران و رشت چنین شیوه ها اعمال نمی شود؟ در ایران قضیه فرق می کند. مسافر دلش می خواهد با ماشینش تا داخل هتل برود. در گیلان ۳۲۰ نوع کالا به همراه ۲۸ نوع خدمات دستفروشی مانند واکسی ها و پارکبان ها و… در هتل ها عرضه می شود، اما کمترین حمایتی از این صنف نمی شود. درحالی که در تمام دنیا دولت ها بسته های تشویقی برای هتلداران می گذارند. در ایران سیاست های بانکی در قبال هتلداری جنبه حمایتی ندارد؛ مثلاً در کشوری مثل افغانستان بانک ها به هتل ها وام با بهره ۶ درصد می دهند و در ترکیه نیز با بهره ۴ درصد و بازپرداخت ۱۰ ساله وام اعطا می شود. علاوه براین هتل ها یارانه دریافت می کنند. ظاهراً مشکلاتی هم با مجموعه شهرداری دارید. در این باره کمی توضیح دهید. شهرداری مجری شورای شهر است. آقای شهردار با گرفتن عوارض ارزش افزوده از هتلداران موافق نیست، اما شورا مجموعه شهرداری را مجبور کرده است که این عوارض اضافی و غیرقانونی را بگیرد. در شورای قبلی مصوبه ای غیرقانونی تصویب کردند که از هتلداران تحت عنوان «عوارض محلی»، ارزش افزوده گرفته می شود. جامعه هتلداران به این موضوع اعتراض کرد. از وزارت کشور در این باره استعلام کردیم و وزارت کشور نامه ای به امضای آقای رحمانی فضلی مبنی بر اینکه مصوبه شورای شهر رشت غیرقانونی است، ارائه کرد. در هیچ شهری این قانون وجود ندارد. بانک ملی و ۳ ـ ۲ صنف دیگر هم اعلام کردند که این مصوبه را قبول ندارند، اما شورای شهر رشت بر اجرای مصوبه شورای قبلی اصرار دارد. یعنی در استان های دیگر این قانون وجود ندارد؟ نه تنها وجود ندارد که در استان هایی مانند همدان و زنجان شهرداری عوارض ساخت هتل را به صفر رسانده تا سرمایه گذاران را تشویق کند، اما در رشت جلوی پای هتلداران سنگ اندازی می کنند. هتل سازی دیربازده است و کمتر سرمایه گذاری برای این کار مخصوصا با مصوبه های موجود علاقه نشان می دهد. شورای شهر رشت باید مشخص کند که موافق هتلداری هست یا نه. اگر نیست، هتلداران می توانند مراکز اقامتی خود را به مجتمع های تجاری بدل کنند که سود بیشتری هم دارد. در شهرهای ساحلی وضع هتلداری چگونه است؟ شهرداران شهرهای ساحلی انزلی و لنگرود و شهرهای دیگر طرحی به نام «طرح شنا» ارائه کرده اند. آنها در مقابل هتل ها پرده های ۱۲ متری آبی رنگی برای طرح شنای بانوان نصب کرده اند وچهره هتل ها را خراب کردند درحالی که برابر قانون کسی نمی تواند جلوی دید یک مکان سرمایه گذاری شده را برای سرمایه گذاری طرح دیگری بگیرد. در مقابل هتلی در انزلی که ۵۰ سال سابقه دارد، طرح شنا زده شده و هتل به خاک سیاه نشسته است. درحالی که اگر طرح شنا برای ۴ نفر اشتغال ایجاد می کند، هتل ها ۵۰ نفر را وارد بازار کار می کنند. آن زمان که ساحل متعلق به هتل بود برای حفظ و پاک نگه داشتن آن دغدغه ای وجود نداشت اما الان با طرح شنا شاهد افزایش حجم زباله در سواحل هستیم. اگر طرح دریا ۲ ماه در سال کار می کند، هتل ها ۱۲ ماه سال را کار می کنند. با این حال در گیلان قیمت هتل ها خیلی زیاد است .مثلا در استانبول می توانید هتل ۴ ستاره را با شبی ۲۰۰ هزار تومان اجاره کنید، اما در گیلان قیمت برخی هتل های خوب شبی ۲۵۰ هزار تومان است. چرا؟ به این خاطر که در هتل های استانبول خدماتی ارائه می شود که پول اتاق از آن خدمات کسب می شود. به همین دلیل حتی حدود ۴۰ درصد هم تخفیف در نظر می گیرند؛ دولت هم حمایت می کند. در زمستان ها یارانه می دهد، اما در ایران ۳۲ نوع از خدمات هتلداری وجود ندارد و ارائه نمی شود. شورای شهر مصوبه غیرقانونی می گذارد. شهرداری ها در شهرهای ساحلی چشم انداز هتل ها را خراب می کنند و ۲ سال است که در اتاق استاندار به روی ما بسته اند. حال چطور انتظار داریم که قیمت هتل ها در گیلان مناسب باشد؟ /همشهری گیلان