به گزارش گیل خبر، علی کریمی پاشاکی ـ هر کشوری برای رسیدن به پیشرفت نیاز به آرامش و حمایت دارد و می توان این گزینه را از اساسی ترین شروط حرکت بدون خطا و توقف قطار پیشرفت دانست. مسلم است اگر فضای جامعه توام با التهاب و ناآرامی باشد تمام تلاش ها به سمت حفظ آرامش معطوف می شود. این حقیقت آشکار به مسائل امروز جامعه ایران نیز قابل تعمیم است؛ به عبارت دیگر یکی از مهم ترین مسائلی که در کشور مطرح است و دولت به دنبال حل آن است موضوع پرونده هسته ای و رسیدن به توافقی است که در آن منافع ایران لحاظ و به رسمیت شناخته شود و از سوی دیگر نگرانی های طرف مقابل نیز مرتفع شود. نکته ای که همواره باید مدنظر قرار گیرد، حفظ آرامش و اتحاد کشور است؛ اگر کشور یکصدا باشد طبیعی است که گام های موثرتری برای حل مشکلات برداشته می شود. قطعا این مطلب به معنای بر زبان نیاوردن انتقاد نیست چراکه وقتی انتقادی وجود نداشته باشد حرکت در تاریکی محض صورت خواهد گرفت و چه بسا مشکلاتی جدیدتر به وجود می آید اما آنچه حائزاهمیت است تفاوت قائل بودن میان نقد، تخریب و بر هم زدن آرامش است. اینکه گفته می شود دولت و تیم مذاکره کننده هسته ای نیاز به حمایت دارد نه آنکه گفته شود باید برای هر حرف و حرکت دست ها زد و هیچ سخنی به جز تائید بیان نکرد مسلم است که انتقاد سازنده مستند و مستدل قابل ارزیابی و حکم چراغ را خواهد داشت؛ اما چنانچه این انتقادات جای خود را به تخریب چهره ها بسپارد و انواع برچسب ها با بدترین الفاظ به دولت و اعضای تیم مذاکره کننده نسبت داده شود نه تنها کمکی به مذاکره کنندگان نخواهد کرد بلکه به جای کشورهای طرف مقابل، تیم ایرانی تحت فشار قرار خواهد گرفت و این امر موجب می شود تصمیم ها زیر بار نگاه های بغض آلود و فشار مضاعف صورت گیرد که این مساله تنها به سود طرف مقابل است. متاسفانه مدتی است به جای آنکه حرکت منتقدین به سمت حمایت های برخاسته از منطق پیش رود، در جهت تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی پیش رفته است و نه تنها از انتقاد سازنده خبری نیست بلکه برخی با تحریک احساسات عمومی به برپایی تجمعات غیرقانونی نیز همت گمارده اند و این امر نتیجه عکس خواهد داشت. شاید مخالفین با الگوبرداری از طرف مقابل می خواهند فضایی را ایجاد نمایند که نهایتا اعتراضات موجب تحت فشار قراردادن کشورهای 1+5 به ویژه آمریکا شود اما این رفتار به گونه ای اتخاذ می شود که نه تنها آثار روانی برای طیف مقابل ندارد بلکه مسئولان ایرانی را بیش از پیش تحت فشار قرار می دهد. با توجه به آنچه بیان شد باید گفت اگر دلسوزی برای منافع کشور و ملت وجود دارد باید فضایی آرام فراهم کرد تا در این فضا تیم مذاکره کننده بتواند حق مسلم را برای ایران و ایرانیان محقق سازد و در چنین فضایی است که انتقادات سازنده می تواند یاری دهنده فرزندانی باشد که امروز در خط مقدم مذاکرات درحال مبارزه هستند. پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.