به گزارش گیل خبر، در جریان جشن سالروز انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ در سالن همایش های شرکت مخابرات گیلان که توسط جمعی از حامیان دولت با حضور استاندار، مدیران کل،فرمانداران و جمعی از فعالین سیاسی و فرهنگی گیلان برگزار شده بود، دکتر ژاله حساس خواه، عضو بنیاد اندیشه و توسعه گیلان و استاد دانشگاه گیلان، ایراد سخنرانی نمود که با استقبال حاضران همراه شد. متن کامل این سخنان بدین شرح است: گیل نگاه نوشت:امروز روز ۲۴ خرداد ماه است. سالروز انتخاباتی که برای چندمین بار در تاریخ همیشه ماندگار این سرزمین به همه نشان داد که مسیر اصلاح از صندوق رای می گذرد ، تنها اگرهمه بخواهند. انتخابات ۲۴ خرداد۱۳۹۲ یکی از معدود انتخاباتی است که تاریخ ایران آن را برای همیشه در خاطر خود ثبت خواهد کرد. انتخاباتی که با آرای مردم درسبد نامزدی که آن روز درمورد آزادی، عزت وکرامت انسانها و رفع تبعیضات جنسیتی و برابری حقوقی زن و مرد صحبت می کرد به همه جهان اعلام داشت که ایرانیان خسته اند، از جدل، از بی آدابی، از تندروی، از جنگ خسته اند ، صلح می خواهند ، دوستی می خواهند و آ شتی وتعامل با جهان می خواهند تا فرصتی بیابند که به همه چهره واقعی ایران پرافتخار را بنمایانند. نامزد منتخب مردم در آن روز دکتر حسن روحانی بود که با انتقاد از سیاست های گذشته و ترسیم آینده ای بر مدار تدبیر و عقلانیت، پیروز رقابت های انتخابات ریاست جمهوری گردید؛ اما حال بایددید که رییس جمهوری که توانست اعتماد عمومی قاطبه مردم را در آن زمان بدست آورد تا به این نقطه تا چه اندازه در تحقق وعده های خویش موفق بوده است؟ البته شاید با درنظرداشتن تمامی مشکلاتی که بر سر راه دولت یازدهم قرار داشت و دارد ، بپذیریم که زمان برای این ارزیابی اندکی زودباشد اما حتی با درک این مشکل، باید گفت علیرغم برخی تغییرات مثبت درفضای سیاسی هنوز تا رسیدن به نقطه ایده آل در همه عرصه ها فاصله وجود دارد . یعنی مقصد دور ،راه ناهموارو کار بس دشوار است! یکی ازاقدامات شایسته و مبارک دولت در طی این دوره کوتاه تدوین حقوق شهروندی بود. شاید بی ارتباط نباشد که نگاهی به گفته المپ دوگوژ، نویسنده فرانسوی در اعلامیه حقوق زن و شهروند داشته باشیم که می گوید: همچنان که زنان حق دارند که بالای چوبه دار بروند به همین سان حق دارند که بالای سکوی خطابه بروند. براین اساس ، اگر بپذیریم که زن هم یک شهروند است تمرکز بر دستیابی به حقوق سه گانه وی همانند سایر شهروندان شامل : حقوق مدنی (حقوق لازم برای آزادی فردی ـ آزادی شخصی ، آزادی بیان و اندیشه ، حق دخل و تصرف در اموال خود و عقد قراردادهای قانونی و حقوق قضایی) حقوق سیاسی (شامل حقوق انتخاب و مشارکت در هیئت های برخوردار از قدرت سیاسی) حقوق اجتماعی (شامل یک طیف کامل از حق رفاه وامنیت اقتصادی گرفته تا حق سهم بری کامل از میراث اجتماعی و حق برخورداری از یک زندگی متمدنانه مطابق با معیارهای رایج در جامعه) می تواند ما را در رشد و شکوفایی تمامی افراد جامعه اعم از زن و مردو در نهایت ایجاد جامعة مدنی یاری نماید و زمینه های دستیابی به توسعه متوازن را فراهم آورد . اما متاسفانه باید اعتراف نمایم که در امر توسعه پایدار هنوز از یاری و مشارکت زنان شهروند بهره برداری بهینه نمی شود. این برای بنده بعنوان یک زن ، مادر، استاددانشگاه، فعال فرهنگی ، اجتماعی غم انگیز است که اقرارکنم علیرغم تلاش بی وقفه زنان در تمامی حوزه ها برای حضوربیشتردرجامعه،هنوز نابرابری جنسیتی درتمام سطوح حتی سطوح ملی و بین المللی، در غیبت نمایندگان زنان در سطوح تصمیم سازی میانی و عالی، در هیات مدیره ها، مشاغل رده بالا و کنفرانس ها قابل لمس است . و این درحالیست که بررسی قسمت های مختلف سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ هجری شمسی و ماده ۲۳۰ قانون برنامه پنجم مؤید اهمیت حضور کارآمد و مشارکت آگاهانه تمامی منابع انسانی از جمله زنان و ضرورت تقویت هدفمند و مدبرانه این مشارکت و رفع هر نوع مانعی که در برخورداری و بهره مندی کامل از آن خلل ایجاد کند، می باشد. بعلاوه برنامه های نهادزنان ملل که ایران هم عضو آن است بر ریشه کن ساختن نابرابری جنسیتی تاکیددارد. به گفته رییس نهاد زنان ملل متحد، سال ۲۰۳۰ باید به عنوان تاریخ انقضا برای تحقق کامل برابری جنسیتی در سراسر جهان، قلمداد شود و تا آن سال، تمامی اقدامات لازم برای تحقق برابری جنسیتی باید توسط دولتهای عضو به عمل آید. بدیهی است این حقیقت که چرا میزان حضور و مشارکت زنان در سطوح تصمیم سازی عالی علیرغم تاکید اسناد فرادستی همچون سند چشم انداز و برنامه های توسعه ای کشور برای مدت حدود چهل سال بدون تغییر باقی مانده است، نیاز به توجه جدی دارد. شاید وقت آن رسیده باشد که برای دست یابی به توسعه ی پایدار مطابق الگوی ارایه شده در سند چشم انداز و نیز پایبندی به سند بین المللی هزاره که یکی از اهداف آن رفع نابرابری های جنسیتی ست، تحولی اساسی و عملی در جنبه های آموزشی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حقوقی در امور زنان و به طور کلی توانمندسازی ایشان در تمامی جنبه ها بوجود آید. بدیهی است که تنها در اینصورت است که می توان به شناخت و تقویت و به کارگیری تمامی ظرفیت های زنان به عنوان نیمی از عوامل انسانی مؤثر در توسعه ی پایدار امیدوار بود و تحقق چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ هجری خورشیدی را به نظاره نشست. شایان ذکراست که زنان هم مانند دیگر شهروندان درک می کنند که درحال حاضر دولت درحال گذراندن روزهای حساسی به لحاظ سیاسی است. دو انتخابات سرنوشت ساز پیش رو دارد. تیم مذاکره کننده هسته اییش سخت مشغول مذاکراتی است که مسیر آینده ایران را مشخص می کند ، کشورهای همسایه درحال شیطنت هستند ، حوادثی در منطقه و حتی تانزدیکی مرزهایمان درحال وقوع است که دل هر ایرانی وطن پرست را می لرزاند . تازه درچنین شرایطی دولت می بایست سایه فقر ، فساد و نابرابری بجای مانده از بی تدبیری گذشته را نیزکه بر اکثریت جامعه گسترده شده است برچیند. طی چنین مسیر ناهمواری از عهده هیچکس بتنهایی بر نمی آید. دولت هم اکنون نیازمند یاری است. یاری دستان همه ایرانیان، صرف نظر از جنسیت ، نژاد ، رنگ و پوست و سن و سال ! همه ایرانیانی که به پیام ۲۴ خرداد باور دارند ، خودرااز این سرزمین و برای این سرزمین می د انند و دربرابر سختیها استقامت و پایمردی می نمایند. ایرانیانی که با دلواپسی فردا را مبهم نمی سازندبلکه با دلی پاک به دنیا سلام می دهند سلام دوستی، عزت ،کرامت و آداب — واژگانی که مدتی است در غبار خود ستیزی برخی گم شده است. درپایان عرایضم را با بخشی از شعر دکتر قیصر امین پور و بادرودبرروح این استاد بزرگ و معاصر ادب فارسی، به پایان می برم: دردهای من گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست درد مردم زمانه است مردمی که چین پوستینشان مردمی که رنگ روی آستینشان مردمی که نامهایشان جلد کهنه ی شناسنامه هایشان درد می کند من ولی تمام استخوان بودنم لحظه های ساده ی سرودنم درد می کند دردهای پوستی کجا ؟ درد دوستی کجا ؟ دردهای آشنا دردهای بومی غریب دردهای خانگی دردهای کهنه ی لجوج