گیل خبر/در انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۹۲، آقای روحانی با کلید واژه اعتدال خود را به مردم معرفی کرد و از آنجایی که حزب اعتدال و توسعه برای اولین بار در شهریور ۸۷ ایشان را به عنوان قطب سومی در انتخابات کشور معرفی کرده بود، در ذهن ها نقش بست که چندان هم دور از انتظار نبود. دکتر نوبخت نیز ارتباط تنگاتنگی با ایشان داشتند و این برداشت که اعتدال مورد اشاره ایشان از حزبی که خودشان پدر معنوی آن هستند وام گرفته شده بود، تقویت شد. در کوران انتخابات در بین تکثر کاندیداهای اصولگرا، بدنه نزدیک به اصلاحات با دو کاندیدا ورود کرد که از همان آغاز انتخابات، بسیاری از فعالین انتخاباتی با علم و اطلاع از جلسات خصوصی سران جریان در تهران یا با شامه سیاسی قوی خود، پیش بینی کنار کشیدن یکی به نفع دیگری را می کردند و در نهایت آقای عارف با از خود گذشتگی و همیت سازمانی و بنابر توصیه رئیس دولت اصلاحات از صحنه انتخابات کنار کشید تا به اصولگرایان درس ائتلاف بدهد. در حالی که جریان مقابل با شعار و برنامه ائتلاف ورود کرده بود اما در عمل ناکام ماندند و جبهه اصلاحات و اعتدال بدون هماهنگی برای ائتلاف ورود کرده بودند اما با درک درست از زمان و موقعیت کشور و وفاداری به آرمان های مورد قبول مردم، زمینه پیروزی نامزد منتسب به خود را فراهم نمودند. اما اعتدالی که پیش از انتخابات فقط در حد یک شعار انتخاباتی و منش سیاسی مدنظر نامزد ریاست جمهوری بود، پس از پیروزی، ظرفیت تبدیل شدن به یک گفتمان را پیدا کرده بود و زعمای آن جریان نیز به آرامی و آهستگی سعی در جاری کردن چشمه اعتدال در سراسر کشور و تبدیل آن به رودخانه ای خروشان کردند و امروز به نظر کلید واژه اعتدالی که شاید در اوایل وامی کوتاه مدت از حزب اعتدال و توسعه می توانست باشد، تبدیل به جریانی قوی در مناسبات سیاسی کشور و واژه ای با بسامد بالا در ادبیات سیاسی فعالان سیاسی و روزنامه نگاران شده است و همچنین در حال تبدیل شدن به گفتمانی جدید و سوم در کشور است. البته آنان که تاریخ خوانده اند نیک می دانند که این واژه و منش در دولت موقت و توسط مرحوم مهندس بازرگان نیز مورد استفاده قرار گرفته بود و آقای روحانی با توجه به زندگی کردن آن برهه از تاریخ به مناسب ترین شکل از این منش استفاده کرده و می کند و به نظر می رسد امروز دیگر باید اعتدال را نه فقط یک جریان سیاسی بلکه به عنوان یک گفتمان جدید در کشور به رسمیت شناخت و با توجه به موفقیت های دولت اعتدالی، کلاه از سر برداشت. شاید تا پیش از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای، اعتدالیون در پیج های انتخاباتی بیش از پیش به کمک اصلاح طلبان نیازمند بودند و موفقیت خود را در پیوند زدن خود و ائتلاف سیاسی با آن جبهه سیاسی می دیدند و این کشش بیشتر از طرف اعتدالیون بود تا اصلاح طلبان اما امروز که دولت یکی از بزرگترین موانع پیش روی پیشرفت و توسعه را برداشته و محبوبیت بالایی در نزد مردم دارد، آیا باز هم این دست به سوی اصلاح طلبان دراز خواهد شد؟ ناظران سیاسی منتظر عکس العمل های اعتدالیون پس از نتیجه قطعی انتخابات هستند تا ببینند دوران نامزدی به ازدواج ختم خواهد شد یا دو طرف سعی در متارکه خواهند داشت؟ نتیجه هر چه که باشد دوران نامزدی پر باری داشتند، اگر چه دعواهای کوچک و دلخوری های این دوران به شیرینی زندگی مشترک احتمالی خواهد افزود و اگر دو جناح بتوانند از پس خرده دعواهای این دوره برآیند، ماه عسلی به شیرینی عسل گل های بهارستان را خواهند چشید. سام سکوتی بداغ پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.