به گزارش گیل خبر، با ۵۰ درصد سربازان کنونی هم می شود، نیاز نیروهای مسلح را برطرف کرد؛ این را اگر ما بگوییم یا حتی فردی چون نمایندگان مجلس، دولت مردان، اساتید دانشگاه و امثال ایشان مطرح کنند، ممکن است غیر کار شناسی خوانده شده و به این دلیل که بر بحث محاط نیستیم، مردود خوانده شود؛ اما این ادعا را فردی مطرح کرده که سال ها در جریان بوده و حرفش قابل اتکا و اعتناست. طی روزهای گذشته و به فاصله کوتاهی از تصویب قانون تعیین جریمه برای سربازان غائب و تعیین چگونگی معاف شدن ایشان به ازای دریافت مبالغی خاص، همایشی با نام «سربازی و راهکارهای عادلانه» در دانشگاه تهران با حضور جمعی از مسئولان برگزار شد که برخی مطالب مطرح در آن، جا دارد که به دقت مورد توجه قرار گرفته و دستمایه طراحی مکانیزمی جدید برای خدمت وظیمه عمومی در کشور یا همان سربازی شود. از جمله میهمانان این همایش، محمدرضا اکبر حلوایی، معاون پیشین سازمان وظیفه عمومی ناجا بود که پس از سخنرانی در این همایش، در نشست پرسش و پاسخ با دانشجویان و دیگر میهمانان همایش حضور یافت و به موضوعاتی اشاره کرد که کمتر سابقه داشته مشابه شان را از زبان فردی که در این باره مسئولیت داشته بشنویم؛ موضوعاتی که گاه بارها در جامعه از زبان مردم شنیده می شود، ولی شنیدن آن «از زبان مسئولان ـ ولو آن فرد مسئول سابق لقب بگیرد ـ بدیع به نظر می رسد. مانند اینکه «سربازان به نسبت افرادی که معاف می شوند، هیچ مزیتی ندارند و حتی عقب تر قرار می گیرند ». با این مقدمه می توان دریافت که در این همایش چه سخنان جالبی مطرح شده است؛ جملاتی که نیاز به توضیح و تفسیر ندارند و چه بسا اگر عینا نقل شوند، راحت تر می توانند شائبات را برطرف کنند؛ بنابراین، برخی از سخنان معاون سابق سازمان وظیفه عمومی ناجا را عینا درج می کنیم. * سربازی یک موضوع تک بعدی نیست، ولی به جنبه های دیگر آن نگاه نمی شود؛ به عنوان مثال حوزه اقتصادی. سربازی یعنی درگیر کردن یک جوان به مدت بیش از دو سال، به طوری که سه یا چهار ماه قبل از سربازی و سه یا چهار ماه بعد از سربازی این جوان را درگیر می کنیم و یک نیروی مولد اقتصادیِ جوان و کار آفرین را از محیطی که در آن تأثیرگذار است، به محیطی بدون بهره وری کافی منتقل می کنیم. * در حوزه فرهنگ؛ افراد با تفکرات و آداب و رسوم و فرهنگ متفاوت را در یک محیط پادگانی با یک تراکم انسانی زیاد و مدت زمان بالا جمع می کنیم که البته موجب تبادل فرهنگی هم می شود اما از این اتفاق هیچ هدف خاصی دنبال نمی شود. * در حوزه اجتماعی؛ مشکلات محیط های پادگانی و تأثیراتی که بعدا در رفتار اجتماعی فرق می ماند. * در حوزه خانواده؛ از روزی که فرزند پسر به دنیا می آید، دغدغه سربازی برای خانواده شروع می شود، حتی خانواده هایی که برای معافیت فرزندشان دست به هرکاری می زنند هم از این دغدغه بی بهره نیستند. * در حوزه تحصیل؛ برخی برای نرفتن به سربازی تحصیلاتشان را طولانی می کنند و حتی به خاطر سربازی به دانشگاه می روند، ولو به یک رشته بی ربط. در هر حال هزینه کاذب به ایشان و کشور تحمیل می شود. سوای آن، کسانی که به سربازی می روند از تحصیل محروم می شوند و شرایط سربازی به گونه ای پیش می رود که مشوقی برای تحصیل افراد پس از سربازی وجود ندارد. * سربازی حتی در حوزه تأمین امنیت هم هدفمند نیست، زیرا استراتژی مناسبی برای آن تعریف نکرده ایم. از سال ١٣٠۴ تا کنون تغییر اساسی در سربازی صورت نگرفته، در حالی که زمان سربازی پس از انقلاب از ١٢ ماه الی ٢٨ ماه تغییر کرده است. استراتژی تعریف شده ای هم برای یک سرباز وجود ندارد و معلوم نیست که یک سرباز قبل و بعد از سربازی چه ویژگی هایی باید داشته باشد. * این قانون علاوه بر اینکه الزامی و اجباری ا ست، هیچ گونه ابزار تشویقی در آن لحاظ نشده و اهرم های تنبیهی در آن هم قوی نیستند. تنها امتیاری که به یک فرد سربازی رفته می دهیم این است که در حداکثر سن استخدام، مدت سربازی فرد را هم لحاظ کنیم! * فرد حین خدمت امتیازی ندارد و نسبت به یک فرد معاف از خدمت عقب تر قرار می گیرد. * مطابق با آمار، در سی سال گذشته اعزام سربازان حدود ۶۴ درصد مشمولان سربازی بوده است، البته در سال هایی کمتر از ۵٠ درصد و در سال هایی بیش از ١٠٠ درصد به خدمت اعزام کرده ایم. از ٣۶ درصد باقی مانده که به خدمت نمی روند، بنا برگفته مسولین نظام وظیفه ١٠ الی ١۵ درصد غایب وجود دارد که معنای آن این است که ۲۰ درصد هم معاف می شوند. * سربازی در ذهن مسئولین مسئله ای است که وقتی می خواهیم به فردی یک امتیاز بسیار بزرگ دهیم، او را از سربازی معاف می کنیم؛ مثل معافیت ایثارگران، مدال آوران ورزشی و المپیادهای علمی و... پس با این نگاه، سربازی خدمت مقدس تلقی نمی شود بلکه یک اقدام سخت است. * غایبان به نسبت کسانی که به خدمت می روند در زندگی جلو تر ند و جالب آنکه هرچند سال مشکل ایشان مطرح شده و برایشان تسهیلاتی مثل خرید خدمت، عفو یا... در نظر می گیریم. * دوران آموزشی اصلا متناسب با نیازهای نیروهای مسلح برگزار نمی شود؛ آموزش های سنتی در مراکز آموزشی از هر لحاظ استاندارد نبوده و مراکز آموزش محیط های خشک نظامی هستند که روابط عاطفی نامناسب در آن ها موج می زند. * در به کارگیری سربازان تبعیض داریم؛ یکی در شهر خودش تا بعد از ظهر خدمت می کند و دیگری در مرز شبانه روز به خدمت مشغول است. * سربازی هزینه تحمیلی به خانواده ها هم هست، زیرا هزینه رفت و آمد سرباز بر عهده خانواده است. * فردی که به خدمت می رود، جبران نیامدن دیگران به خدمت را (جبران غیبت سربازان غائب را) هم باید بکند. * در صورتی که در نیروهای مسلح بخواهیم از تکنولوژی استفاده کنیم، نمی توانیم سربازان را به واسطه مدت زمان کوتاه خدمت به کار بگیریم و از سوی دیگر، به دلیل ملاحظات امنیتی هم سرباز کارآمد نیست. * مدعی پیشرفت در تکنولوژی نظامی هستیم؛ اما از سیستم دوربین مدار بسته ـ که نارسایی های نیروی انسانی را هم ندارد ـ استفاده نمی کنیم تا از جوانان به عنوان سرباز برای پست نگهبانی استفاده نشود. * نیاز واقعی نیروهای مسلح ۴٠٠ هزار نفر در سال نیست؛ اما چون سرباز را به عنوان نیروی کار ارزان قیمت نگاه می کنیم، نگران اتلافش نیستم، وگرنه با ۵٠ درصد سربازان کنونی هم می شود نیاز نیروهای مسلح را برطرف نمود. * در شرایط امروز، استفاده از نیروی انسانی در جنگ ها قابل تأمل است. با اطمینان عرض می کنم در شرایط بحرانی نمی شود روی این سربازان حساب کرد، زیرا روی انگیزه آنان و روحیاتشان کار خاصی انجام نشده است؛ من اصلا شیوه فعلی سربازی را نمی پذیرم. هیج سربازی نیست که به او شغلی مشخص با وظایف مشخص به او سپرده باشند. * هیج زمینه ای برای بروز استعداد، توانایی ها و قابلیت های کاری ایشان ایجاد نمی کنیم. تحصیلات داشتن برای سرباز به درجه های روی دوش او محدود می شود نه استفاده کارآمد. بحث من سربازی حرفه ای نیست، باید سیستم نظامی ما سیستم حرفه ای پرور باشد و بحث دفاع ملی را در قالب بسیج و با عمومی کردن دفاع پیگیری کرده و در حوزه نظامی گری باید آموزش های حرفه ای برای تسلیحات جدید و پیشرفته را در دستور کار قرار دهیم. کافی است، بند بند این جملات را مورد مداقه قرار داده و به عنوان نظریات فردی که سال ها ارتباط بسیار تنگاتنگی با مسائل وظیفه عمومی داشته و با اشکالات و محاسن سربازی از نزدیک آشناست، به آن ها بنگریم تا دریابیم آنچه به عنوان انتقادات عمومی به سربازی مطرح می شود، نه مشکلاتی دیده نشده و درک نشده، که مشکلاتی آشکار هستند که مسئولان نظام وظیفه هم به آن ها واقفند، ولی ظاهرا کسی تمایلی به رفع و رجوعشان ندارد؛ آیا چنین موضوعی شبهه برانگیز نیست؟! /تابناک