به گزارش گیل خبر/ قلب «تپنده» تشیع، میزبان کاروان«تدبیر و امید» بود. دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران در حالی در پیشانی این کاروان وارد قم شد که خروش شهر «خون و قیام» در استقبال از رئیس جمهور محبوب، بی بدیل و مثال زدنی بود. دیروز مردم قم «سره» را از «ناسره» جدا کردند و با به انزوا کشیدن تندروهای سیاسی برای«تدبیر»، «عقلانیت» و «اعتدال» آغوش گشودند. با این اوصاف سفر آقای روحانی به قم از سه جنبه دارای اهمیت است؛ اول اینکه حسن روحانی بیش از همه به این مساله آگاهی دارد که هیچ دولتی بدون ایجاد رابطه دوطرفه با«قم» نمی تواند در ایران تاثیرگذار باشد. در سال های گذشته هر دولتی که مورد حمایت علمای قم قرار داشته از ظرفیت تاثیرگذاری بیشتری در زمینه های مختلف سیاسی، فرهنگی واجتماعی در کشور برخوردار بوده است. محمود احمدی نژاد در سال های ابتدایی دولتش تلاش زیادی کرد که نظر مساعد علمای قم را به خود و دولتش جلب کند اما دیری نپایید که ماهیت رفتاری خود را نشان داد و فاصله علما از دولت وی روز به روز بیشتر شد، به شکلی که در ماه های آخر دولت دهم، رابطه قم و دولت احمدی نژاد به طور کامل قطع شده بود. ارتباط دو طرفه دولت آقای روحانی با قم چه از نظر سیاسی و چه از نظر روان شناختی اجتماعی به دلیل روحانی بودن ایشان و جایگاه روحانیت در بین توده های مردم از اهمیت زیادی برخوردار است. پیش از این بسیاری از اعضای کابینه تدبیر و امید با سفر به قم با علما و مراجع عظام تقلید دیدار و گفت وگو کرده بودند، اما دیدار بی واسطه رئیس جمهور با علما دستاوردهای جدیدی برای دولت خواهد داشت. بدون شک آقای روحانی از این فرصت استفاده کرده و سیاست های دولت را فارغ از هیاهوها و حاشیه سازی ها برای علما تشریح و تبیین خواهد کرد. مساله پرونده هسته ای ایران از جمله موضوعات مهمی می تواند باشد که روحانی بی پرده از محتوای آن با علما سخن خواهد گفت. دوم اینکه ورود کاروان تدبیر و امید به شهر قم و استقبال بی نظیر مردم مانند«پادزهری» قوی و غیرقابل مهار، تندروها و دلواپسان که دیرزمانی این شهر مقدس را به عرصه اقدامات خود تبدیل کرده بودند به انزوا و حاشیه کشاند. استقبال گسترده مردم از دکتر حسن روحانی نشان داد مردم قم بیش از همه از تندروی ها و بازی های سیاسی در سالهای گذشته خسته و بیزار شده اند. مردم قم دیروز با استقبال گسترده خود از کاروان«امید» نشان دادند که مهر باطلی بر هرگونه افراطی گری زده اند. قم از دیرباز پایگاه مطمئن و بی بدیلی برای انقلاب و نظام بوده و خواهد بود. روی گرداندن مردم از افراطیون و تندروهای سیاسی و اشتیاق نسبت به حاکم شدن اعتدال تحولی شگرف در این شهر به شمار می رود. سوم اینکه قم مانند دوران انقلاب که الگویی تمام عیار برای مبارزه و اسلام خواهی مردم ایران بود، امروز دوباره می تواند الگویی برای اعتدال خواهی و مبارزه با افراطی گری سیاسی تلقی شود. خاستگاه و پیشینه قم در مبارزات سیاسی و مذهبی این ظرفیت را به این شهر می دهد که امروز پرچم اعتدال خواهی را به دست بگیرد و دیگر شهرهای کشور را به برائت از تندروی دعوت کند. شاید هیچ شهری مانند قم از چنین جایگاه منحصر به فردی برخوردار نباشد. ورود روحانی به قم اما برای تندروها و دلواپسان از دو جنبه اهمیت دارد و سبب تغییر استراتژی این گروه ها در آینده خواهد شد. اول اینکه آنها که از استقبال غیرمنتظره مردم از دکتر روحانی شوکه شده اند از این پس نمی توانند به سادگی اقدامات خود را در بین مردم توجیه کنند. در شرایط فعلی کارنامه تندروها برای مردم رو شده و افراطیون در صورت تحرکات جدید علیه اعتدال، «انگشت نما» خواهند شد. دوم اینکه به دلیل اینکه حلاوت و شیرینی «اعتدال» سبب خرسندی و خشنودی مردم شده است اتاق فکر تندروها روز به روز فرسوده تر خواهد شد و گروه های تندرو که زمانی بازیگر اصلی میدان بودند به انزوا و حاشیه کشیده خواهند شد. قم یک بار دیگر می تواند نقش تاریخی خود را در الگو سازی «اعتدال» برای دیگر مناطق کشور ایفا کند. علی کریمی پاشاکی