تصفیه خانه ای که در منجلاب وعده ها گیر کرده؛ تصفیه خانه فاضلاب شهر صنعتی رشت، چه شد؟

اختصاصی گیل خبر/ سال‌هاست که وعده‌های خلاف واقع که باعث خدشه‌دار شدن اعتماد افکار عمومی می‌شود، به یک رویه ثابت در میان برخی از مسئولان و مدیران استان تبدیل شده است. وعده‌هایی غالبا پوچ و تبلیغاتی که گویا صرفا برای کارنامه‌سازی و رزومه‌سازی افراد و دولت‌هاست.

گیل‌خبر قصد دارد در حد توان خود و برای جلوگیری از ادامه این وضعیت، طی سلسله مطالبی با عنوان «چه شد؟!» پیگیر وعده‌های بی‌سرانجام و قول‌های عمل نشده مسئولان در استان گیلان باشد.

در همین راستا در یازدهمین قسمت از سلسله مطالب «چه شد؟!» به سراغ تصفیه‌خانه فاضلاب شهر صنعتی رشت رفته‌ایم. پروژه‌ای که نه یک پروژه ساده، بلکه ضرورتی زیست‌محیطی و بهداشتی برای نجات تالاب انزلی و دو رودخانه مهم شهر رشت است.

پروژه ساخت تصفیه‌خانه فاضلاب شهر صنعتی رشت، در تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ آغاز شد؛ قرار بود در زمینی به وسعت دو هکتار، با ظرفیت روزانه ۳۰ هزار متر مکعب و اعتباری بیش از ۳۷۰ میلیارد تومان، طی دو سال به بهره‌برداری برسد. اما حالا، در اردیبهشت ۱۴۰۴، با گذشت نزدیک به سه سال، تنها ۱۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. این یعنی در بهترین حالت، پروژه در باتلاقی از ناتوانی مدیریتی، کم‌کاری سازمان‌ها و وعده‌های بی‌سرانجام گرفتار شده است.

سه ماه بعد، مدیرعامل شهر صنعتی رشت، میر شمس‌الدین مهدوی، با اطمینان کامل وعده داد که پروژه طبق برنامه پیش می‌رود و در مدت مقرر به بهره‌برداری خواهد رسید. اما از آن زمان تا امروز، نه تنها خبری از بهره‌برداری نیست، بلکه حتی گزارش رسمی و روشنی هم از روند پیشرفت آن منتشر نشده است.

استاندار گیلان، هادی حق‌شناس، در دی‌ماه ۱۴۰۳ تأکید کرد که همین شهر صنعتی، منبع آلودگی یک‌سوم تالاب انزلی و دو رودخانه مهم شهر رشت است؛ و با اینکه سهم سهام عدالت برای احداث تصفیه‌خانه واریز شده، اعتباری به گیلان تخصیص نیافته است. او در فروردین ۱۴۰۴ نیز از نیمه‌کاره ماندن طرح‌های فاضلابی در گیلان گلایه کرد و تأکید داشت که دهه‌هاست وضعیت همین‌گونه است.

حق‌شناس تکمیل تصفیه‌خانه شهر صنعتی را یکی از راه‌حل‌های اصلی نجات تالاب انزلی دانست و از سازمان حفاظت محیط زیست خواست برای این پروژه اعتبار ویژه‌ای از صندوق ملی محیط زیست در نظر بگیرد.

بنا به آخرین اطلاعات رسیده به دست گیل‌خبر، این پروژه در حال حاضر تنها ۱۵ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. در صورت تأمین اعتبار، فاز اول آن با ظرفیت ۱۵ هزار متر مکعب، طی یک سال آینده به بهره‌برداری خواهد رسید.

حال که بیش از هزار روز از آغاز پروژه گذشته، سؤال ساده مردم این است: اگر این پروژه به این اندازه ضروری بود، چرا این‌گونه رها شده؟ چه کسی پاسخ‌گوی این حجم از بی‌برنامگی، اتلاف بودجه و خسارت زیست‌محیطی است؟

این در حالی است که شهر صنعتی رشت با بحران‌های زیرساختی جدی مواجه است: آسفالت فرسوده، ناترازی انرژی و چالش‌های زیست‌محیطی تنها بخشی از این وضعیت آشفته است. مشکلاتی که مستقیماً بر توسعه اقتصادی و کیفیت زندگی مردم گیلان تأثیر می‌گذارند.

تصفیه‌خانه‌ای که قرار بود آلودگی را مهار کند، حالا خود در منجلاب وعده‌ها دفن شده است؛ درست شبیه صدها پروژه‌ای که "در حال پیگیری‌اند"، اما جز سرگردانی، نتیجه‌ای برای مردم ندارند. آنچه مانده، فقط بی‌اعتمادی، زمین‌ماندن پروژه‌ها و انبوهی از وعده‌هایی است که دیگر کسی باورشان نمی‌کند.