قرار است به این فاجعه تکراری عادت کنیم؟!

اختصاصی گیل خبر/ آتش‌سوزی دوباره در امامزاده ابراهیم شفت؛ فاجعه‌ای که دیگر تکراری شده است. این چندمین باری است که شعله‌های سرکش در قلب این روستای گردشگری زبانه می‌کشد، سرمایه‌های مردم را خاکستر می‌کند و در نهایت، تنها چیزی که باقی می‌ماند، وعده‌های مسئولان و بی‌توجهی همیشگی است.

شب گذشته، آتش‌سوزی مهیبی در بازار امامزاده ابراهیم رخ داد که ۹ بلوک با ۴۵ واحد مسکونی، تجاری و اقامتی را به‌طور کامل در خود بلعید. کسب‌وکارهای کوچک، مغازه‌های قدیمی و سرمایه‌ی سال‌ها تلاش مردم در عرض چند ساعت نابود شد. خسارات اولیه برآورد نشده، اما بدون شک میلیاردها تومان به این منطقه آسیب وارد شده است. درحالی‌که هنوز بسیاری از مردم از خسارات سال گذشته کمر راست نکرده بودند، این فاجعه دوباره همه‌چیز را از نو تکرار کرد.

سال گذشته، زمانی که آتش‌سوزی بزرگ در روستای امامزاده ابراهیم رخ داد، گیل خبر هشدار داد که اگر تدابیر لازم اندیشیده نشود، دوباره شاهد این فاجعه خواهیم بود. اما گویا هیچ گوش شنوایی وجود ندارد. مسئولان وقت وعده دادند، گزارش‌ها نوشته شد، رسانه‌ها فریاد زدند، اما نتیجه چه شد؟ شب گذشته دوباره تقریبا همان سناریو تکرار شد، دوباره مردمی که سال‌ها برای معیشتشان تلاش کرده بودند، با چشمانی اشک‌بار نظاره‌گر نابودی زندگی‌شان شدند.

نکته تلخ ماجرا اینجاست که هنوز بسیاری از آسیب‌دیدگان آتش‌سوزی قبلی، وام‌ها و کمک‌های وعده داده‌شده را دریافت نکرده‌اند. همان تسهیلاتی که مسئولان پس از حادثه‌ی سال گذشته قولش را دادند، هنوز در پیچ‌وخم‌های اداری و بوروکراسی گرفتار است. حال که فاجعه دوباره تکرار شده، مردم نه تنها با خسارت‌های جدید، بلکه با بدقولی‌های گذشته نیز روبه‌رو هستند. این وضعیت، بی‌توجهی مسئولان به معیشت و زندگی این مردم را بیش از پیش نمایان می‌کند.

به واقع چه کسی مقصر است؟ آیا مقصر همان سیستم ناکارآمد پیشگیری از بحران است که تنها در جلسات و کاغذبازی‌ها خلاصه شده؟ آیا باید انگشت اتهام را به سوی مسئولانی بگیریم که سال‌هاست برای ایمن‌سازی این منطقه هیچ اقدامی نکرده‌اند؟ یا شاید خودمان هم مقصریم که به این بی‌توجهی‌ها عادت کرده‌ایم و انتظار تغییر نداریم؟

پس از آتش‌سوزی سال گذشته، بارها و بارها کارشناسان تأکید کردند که باید زیرساخت‌های ایمنی در این منطقه تقویت شود، ایستگاه آتش‌نشانی مجهز ایجاد شود و سیستم‌های هشدار و اطفای حریق به‌روز شوند. اما گویا تمام این پیشنهادات و هشدارها در بایگانی مسئولان خاک می‌خورد. امروز دوباره همان قصه‌ی تلخ تکرار شد، بدون اینکه تغییری در وضعیت دیده شود.

به‌نظر می‌رسد باز هم باید شاهد یک سناریوی تکراری باشیم؛ بازدید مسئولان، وعده‌های پوچ، گزارش‌های رسانه‌ای، و در نهایت، سکوت و فراموشی! اما تا کی؟ آیا قرار است سال بعد دوباره همین گزارش را بنویسیم؟ آیا قرار است مردم امامزاده ابراهیم هر سال شاهد از دست رفتن سرمایه‌هایشان باشند؟ یا بالاخره کسی پیدا می‌شود که عبرت بگیرد و این چرخه‌ی تلخ را متوقف کند؟