در یک حرکت تکان‌دهنده و بحث‌برانگیز، اینستاگرام به‌طور ناگهانی و بدون ارائه هیچ توضیحی، مجموعه‌ای از آثار احمد بیاتی، هنرمند پیشرویی که آثارش در مسابقات معتبر جهانی به نمایش درآمده است، را از صفحه‌اش حذف کرد. این آثار که به موضوعاتی مانند هویت، جنسیت و نابرابری‌های اجتماعی می‌پرداختند، به‌طور کامل از پلتفرم ناپدید شدند، در حالی که آثار مشابه دیگر هنرمندان بدون هیچ مشکلی در اینستاگرام باقی مانده‌اند. این اقدام، نه تنها جامعه هنری را در بهت فرو برده، بلکه موجی از اعتراضات گسترده را در سراسر جهان به راه انداخته است.

آیا این سانسور هنر است یا سرکوب صداهای آزاد؟

بسیاری از منتقدان و فعالان هنری، این اقدام اینستاگرام را یک حمله آشکار به آزادی بیان هنری و تلاشی برای خاموش کردن صداهای منتقد و مستقل می‌دانند. برخی حتی این حرکت را بخشی از یک استراتژی خطرناک شرکت متا (مالک اینستاگرام) برای کنترل محتوای هنری و اجتماعی در سطح جهانی توصیف کرده‌اند. این در حالی است که اینستاگرام تاکنون هیچ توضیح قانع‌کننده‌ای برای این حذف‌ها ارائه نکرده است.

واکنش‌های جهانی: هنرمندان و کاربران به پا خاسته‌اند

پس از این اتفاق، هشتگ‌هایی مانند SaveLilaArt، ArtIsNotACrime و FreedomForArtists در عرض چند ساعت به ترند جهانی تبدیل شدند. هزاران هنرمند، فعال اجتماعی و کاربران عادی از سراسر جهان با انتشار پست‌ها و ویدیوهای اعتراضی، خواستار توقف این روند سانسور و بازگشت آثار رحمانی به اینستاگرام شدند. حتی برخی از چهره‌های سرشناس هنری و فرهنگی نیز با انتشار بیانیه‌های رسمی، از رحمانی حمایت کردند و این اقدام اینستاگرام را محکوم کردند.

احمد بیاتی: "هنر نباید قربانی ترس از حقیقت شود!"

احمد بیاتی، هنرمندی که آثارش بارها در مسابقات معتبر جهان به نمایش درآمده، در واکنش به این اتفاق گفت:

"هنر ابزاری برای بیان حقایق است، نه قربانی ترس از حقیقت. حذف آثار من بدون هیچ توضیحی، نه تنها به من، بلکه به تمام هنرمندانی که برای بیان واقعیت‌های جامعه تلاش می‌کنند، توهین است. این یک حمله به آزادی بیان و خلاقیت است."

پشت پرده این تصمیم مرموز: سکوت اینستاگرام و سوالات بی‌پاسخ

سوالی که اکنون ذهن همه را درگیر کرده این است: چرا اینستاگرام دست به چنین اقدامی زد؟

آیا این حذف آثار، بخشی از یک سیاست جدید سخت‌گیرانه علیه محتوای هنری مستقل است؟ یا اینکه این اقدام، هدفمند و تحت فشار نهادهای خاصی صورت گرفته است؟ برخی تحلیل‌گران معتقدند که این اتفاق ممکن است آغاز یک روند خطرناک برای حذف گسترده‌تر محتوای هنری و اجتماعی در فضای مجازی باشد.

آیا این روند ادامه خواهد داشت؟

حذف آثار رحمانی، زنگ خطری برای تمام هنرمندان، فعالان فرهنگی و اجتماعی است که در فضای مجازی فعالیت می‌کنند. این اقدام، بحث‌های داغی را درباره آزادی بیان هنری و نقش پلتفرم‌های بزرگ در کنترل محتوا به راه انداخته است. بسیاری نگرانند که اگر این روند ادامه یابد، شاهد خاموشی صدای هنر مستقل در فضای مجازی باشیم.

آیا این اقدام اینستاگرام، تنها یک اجرای معمول قوانین محتوایی بود یا بخشی از یک جنگ پنهان علیه هنر مستقل و آزادی بیان؟ به نظر شما، آیا پلتفرم‌های بزرگ مانند اینستاگرام باید این قدرت را داشته باشند که به طور یکجانبه تصمیم بگیرند چه محتوایی قابل نمایش است و چه محتوایی نیست؟