چند وقتی است که سیاسیون ما دست به قلم شدهاند و نظرات خود را در مورد حواشی انتخاب رئیس جمهور و استاندار جدید گیلان در سطح
پایگاه خبری و جراید استان اعلام میکنند.
این مسئله با یادداشت آقای مومن صالحی در باره چگونگی پیشنهاد افراد برای پست استاندار آینده گیلان به اوج خود رسید.
میخواهم تجربیات اخیرم را که در مورد گفتمان بین هنرمندان تئاتر شهر خودمان چند ماهی شروع کردهایم به اطلاع سیاسیون استان برسانم.
پس از ایجاد دو قطبی شدید در فضای جامعه این امر به همه اقشار از جمله هنرمندان به طور طبیعی سرایت کرد
با جمع چند نفره دوستان تئاتری در میان گذاشتم که بیایند دور هم جمع شویم و با هم در مورد فضای موجود، علی الخصوص بیرون رفت تئاتر از وضعیت موجود همفکری کنیم.
با اولویت ایجاد حال خوب برای خودمان بعد برای جامعه.
چند برنامه برای شروع پیشبینی کردیم تجلیل و تکریم از پیشکسوتان و جوانان موفق تئاتری و برگزاری جشن سالیانه تئاتر و...
به یک اشتراک نظر رسیدیم مبنی بر اینکه این که بعد از گذشت این همه سال هیچ کس به فکر ما نیست.
الا اینکه خود ما به فکر خودمان باشیم تا حال ما خوب نباشد نمیتوانیم حال دیگران و جامعه را خوب کنیم.
پس ببینیم مشکلات سخت افزاری و نرمافزاری ما در زمینه تاترکجاست و چه کارهایی برای برون رفت از وضعیت موجود میتوانیم انجام
دهیم.
و افق دید ما برای چند سال آینده چه باید باشد.
و خیلی کارهای تخصصی دیگر که با برنامه ریزی باید پی گیری کنیم.
برای شروع قرار شد تعداد آدمهای حاضر در جلسه را کم کم زیادتر بکنیم طی فرایند چند ماهه، جلسات اولیه ۱۰ الی ۱۵ نفره به چندین نشست تخصصی ۴۰ و ۵۰ نفره رسید در قالب کانونهای تخصصی درام نویسان، بازیگران، کارگردانان، تهیه کنندگان، طراحان صحنه، لباس، گریم، پوستر، برندینگ، روابط عمومی، تله تئاتر داریم.
هر کانونی اساسنامه برای خودشان مینویسند تا چراغ راه داشته باشند.
همزمان به دیدار مسئولین فرهنگی و هنری و مدیریت شهری نمایندگان مجلس میرویم.
حرفهای ما را به آنها انتقال میدهیم میخواهیم وضعیت تئاتر را به چند سال پیش برگردانیم!
ما جز اولینهای این هنر در کشور بودیم.
دقت کردید برگردانندن وضعیت به چند سال قبل خودمان!
وضعیت استان و شهر ما آنقدر خراب است که نمیخواهیم و نمیتوانیم شهر و استان مان را با شهرهای موفق دنیا مقایسه بکنیم.
یا حتی با شهرها و استانهای دیگر کشور مان.
خودتان بهتر میدانید شاخص توسعه استان در قبل از انقلاب رتبه نهم کشور بود و الان رتبه بیست و یکم کشور است
البته این میانگین کل است در وضعیت فرهنگی و هنری فاصله وحشتناکتر است.
ما هنرمندان تئاتر این شهر میخواهیم به همدیگر و بعد به مسئولین شهری و استانی این مسئله را انتقال بدهیم و تا فیها خالدون خودمان و آنان متوجه این مسئله شوند و سعی کنند کم کم دست از این دعواهای حیدری و نعمتی و چپ و راست بردارند.
تلاش کنید حل مشکلات استان را در اولویت قرار دهید.
برای شروع باید بتوانید با همدیگر حرف بزنید، اول بین خودتان بعد بروید سراغ جناحین راست سیاسی.
اولش سخت است چهل و اندی سال گلایه و تهمت و افترا و آسیب شناسی روی دل همه شما مانده است.
تا با همدیگر حرف نزنید اتفاقی رقم نمی خورد.
تجربه این چند دهه نشان داده است نمیتوانید همدیگر را حذف کنید.
تمرین کنید همدیگر را تحمل کنید بعد بروید سراغ مسئولین استان، امام جمعه، سپاه، مسئولین انتظامی و امنیتی و مدیران کل، فعالان فرهنگی و هنری فعالان اقتصادی، اساتید دانشگاه و...
همه چیز از حرف زدن با هم شروع میشود نقاط مشترک درد را پیدا کنید
علتهای عقب افتادگی استان را پیدا کنید.
بعد دنبال راه حل مشترک بگردید شما یک خدا دارید یک دین بقیه چیزها را سعی کنید موقتاً کنار بگذارید.
برای شروع دیالوگ -گفتگوی خودمان- اگر پاسخم را دادید وارد گفتگو میشوم اگر ندادید مونولوگ میگویم.