ستون های اصلی جامعه زیر بار فشار اقتصادی

گیل خبر/ سرویس اجتماعی- در شامگاه ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۸، آیت‌الله‌ مرتضی مطهری طی یک حمله توسط گروه فرقان به شهادت رسید، در پی این حادثه این روز به عنوان روز معلم نامگذاری شد.

بیش از چهل سال است که در این تاریخ میز‌های کهنه و صندلی‌های دفرمه شده هر کلاس درس در مدارس پر از شاخه‌‌های گل و هدایا می‌شوند و تا پایان آن روز معلم‌ها در مرکز توجه قراردارند اما درست با طلوع آفتاب فردا صبح تنها میز و صندلی فرسوده است که منتظرشان خواهد بود.

معلم نقش ستون اصلی یک جامعه آینده نگر را دارد و آینده یک فرد یا کشور در دستان این قشر شریف رقم می‌خورد اما در چند سال اخیر این دستان آینده‌ساز کاسه «چه کنم» زندگی را به دست گرفته‌اند و دغدغه‌های معیشتی بین رشد و تحصیل فاصله انداخته است.

معلمان به عنوان افرادی که از ابتدای شکل گیری شخصیت اجتماعی یک انسان تا زمان ورودش به جامعه در کنار او هستند، تأثیر غیرقابل انکاری بر تمامی اتفاقات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... یک جامعه دارند و امان از روزی که این بسترساز یک کشور به دلیل مسائل اقتصادی توان و رمق تربیت صحیح نسل جدید را نداشته و فکر شکم گرسنه بر آموزش ذهن‌های گرسنه دانش چیره شود.

حکم‌های رتبه‌بندی معلمان که قرار بود اوضاع را برایشان بهتر کند همچنان با سیل نارضایتی‌ها همراه است و وضعیت نامناسب بازنشستگان فرهنگی شعله امید را در دل نسل جدید برای قدم گذاشتن در این راه خاموش خواهد کرد.

بنا به گفته مدیرکل آموزش و پرورش استان گیلان، ما با سونامی بازنشستگی معلمان مواجه هستیم. این یک هشدار جدی برای آینده گیلان است و وضعیت حال حاضر معلمان نیز نسل جدید را برای ورود به دانشگاه‌ فرهنگیان دلسرد خواهد کرد و بحران کمبود معلم‌های تخصصی در آینده نه چندان دور عواقب هولناکی به همراه خواهد داشت.

از سوی دیگر این روزها کمتر معلمی پیدا خواهد شد که تنها با این شغل معیشت خود را تأمین کند و از معلمانی که تا نیمه شب در حال مسافرکشی و یا تدریس‌های خصوصی در آموزشگاه‌ها هستند نمی‌توان انتظار خلاقیت در کلاس درس را داشت.

به نظر می‌رسد که آژیر هشدار آموزش و فرهنگ سازی جامعه به صدا درآمده است و کم سوادی نسل‌های آینده و کمبود معلم از نتایج هولناک نشنیدن صدای آن خواهد بود. باید هرچه زودتر، پیش از آن که دیر شود، به فکر چاره‌ای اساسی بود.