یک مطالعه جدید گزارش می دهد که برداشتن چند دمبل به جای دویدن هر چند وقت یکبار به قلب آسیبی نمی رساند.
«داک چول لی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی آیووا، میگوید: «اگر از ورزشهای هوازی خسته شدهاید و میخواهید تنوع داشته باشید یا درد مفاصل دارید که دویدن در مسافتهای طولانی را دشوار میکند، مطالعه ما نشان میدهد که میتوانید نیمی از تمرینات هوازی خود را با تمرینات قدرتی جایگزین کنید تا فواید قلبی عروقی مشابهی داشته باشید.»
لی در بیانیه خبری دانشگاه افزود: «تمرین ترکیبی مزایای سلامتی منحصر به فرد دیگری مانند بهبود عضلات هم به همراه دارد.»
به گفته محققان، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که ورزش هوازی برای قلب مفید است، به ویژه برای افرادی که وزن اضافی دارند، اما تعداد کمی از آنها این نتایج را با ورزشهای مقاومتی مقایسه کرده اند.
برای این مطالعه، تیم تحقیق بیش از ۴۰۰ فرد ۳۵ تا ۷۰ ساله را به مدت یک سال زیر نظر گرفت. همه اضافه وزن داشته یا چاق بودند و همه فشار خون بالا داشتند.
شرکت کنندگان به طور تصادفی به یکی از چهار گروه تقسیم شدند: فقط تمرین مقاومتی، فقط تمرین هوازی، هوازی و مقاومتی ترکیبی یا اصلاً تمرین ورزشی نداشتند.
تمرینات مقاومتی میتواند شامل دستگاههای وزنهبرداری، وزنههای آزاد، یا نوارهای مقاومتی الاستیک باشد.
هر شرکتکننده در یکی از گروههای ورزشی، یک برنامه تمرینی متناسب با سطح آمادگی جسمانی و مشکلات سلامتی خود دریافت کرد. آنها یک ساعت و سه بار در هفته به مدت یک سال زیر نظر محققان تمرین میکردند.
در پایان کارآزمایی یکساله، همه گروههای ورزشی درصد قابل توجهی از چربی بدن خود را در مقایسه با گروه بدون ورزش از دست داده بودند.
به گفته محققان، هر ۱ درصد کاهش چربی بدن با ۳ درصد کاهش خطر فشار خون بالا، ۴ درصد کاهش خطر افزایش کلسترول و ۸ درصد کاهش خطر ابتلاء به سندرم متابولیک همراه است.
آنها همچنین چهار عامل خطر بیماری قلبی را در شروع، میانه و پایان کارآزمایی بالینی اندازه گیری کردند: فشار خون، کلسترول، قند خون و چربی بدن.
نتایج نشان میدهد که گروههای هوازی و تمرین ترکیبی هر دو امتیاز کمتری در عوامل خطر بیماری قلبی نسبت به گروهی که ورزش نمیکردند، داشتند.
محققان خاطرنشان کردند که ورزش مقاومتی به تنهایی فواید مشابهی برای سلامت قلب ندارد.
این مطالعه همچنین یک مزیت واضح از ترکیب تمرینات هوازی و قدرتی را نشان داد: گروه ترکیبی هم در آمادگی هوازی و هم در قدرت عضلانی بهبود یافتند، در حالی که گروههای فقط هوازی و فقط مقاومتی فقط در ناحیه تمرکز خود بهبود یافتند.