گیل خبر/ علی کتمان- شهرداری رشت اگرچه در سال‌های اخیر با بی‌لطفی و کم مهری‌ها و تنگ‌نظری‌های عده‌ای، آنچنان که باید و شاید شاهد حضور فرد موثر و صاحب منصبی بر راس مدیریتی خود نبوده است، اما اگر نگاهی به گذشته‌های دورتر و آنجا که نام میرزا خلیل رفیع‌ها و سرتیپ پورها می‌درخشد، در می‌یابیم که مدیریتی که امروز شاهد آن هستیم در تراز و قامت شهرداری کهن رشت نیست.

از اولین شهردار رشت که میرزا خلیل رفیع باشد که یک مشروطه خواه بود تا محمود محمودی که پس از شهرداری رشت به مجلس شورای ملی راه پیدا کرد، از محمدعلی دادور که پس از حضور در مجلس شورای ملی و مجلس موسسان به شهرداری رشت رفت و از از بانیان احداث بیمارستان توتونکاران رشت بود تا جهانگیر سرتیپ پور، از هنرمندان و سیاستمداران شاخص گیلانی، همه و همه نشان‌دهنده جایگاه ویژه‌ای است که باید از سوی فردی بزرگ اداره شود.

نگاهی به زندگی و عملکرد سرتیپ پور، بزرگی و کارکرد شهرداران گذشته رشت را بهتر نمایان می‌سازد.
جهانگیر سرتیپ‌پور، شهردار رشت در سال‌های ۱۳۳۱–۱۳۳۳ و نماینده رشت در دوره‌های ۲۱ و ۲۲ مجلس شورای ملی و از محققان و نویسندگان کوشای گیلان و عضو هیئت امنای سازمان ملی حفاظت آثار باستانی ایران بود.
یکی از آثار او به نام «ویژگی‌های دستوری و فرهنگ واژه‌های گیلکی» که بسیاری از لغات اصیل گیلکی را دربردارد نخستین کتابی است که در زمینه دستور گیلکی در ایران نگارش یافته‌است.
او بعد از پیوستن به نهضت جنگل در زمره‌ مبارزان میرزا کوچک خان درآمد و در جریان درگیری میرزا کوچک خان با جناح کمونیست‌های کودتاچی به جانبداری از میرزا پرداخت و به این جهت از سوی کودتاچی‌ها دستگیر و محکوم به اعدام شد و بر اثر حمایت آزادی خواهان رشت از مرگ نجات پیدا کرد.
تهیه نقشه جامع شهر رشت، احداث فاضلاب در خیابان‌های اصلی شهر، خرید ماشین‌های مکنده، تقویت اداره آتش نشانی، استقرار کارگاه‌های صنایع دستی در نوانخانه رشت، ایجاد هنرستان و چند واحد آموزشی با بودجه شهرداری، خدمات بهداشتی گسترده و مبارزه با حشرات و کچلی و... از جمله مهمترین خدمات سرتیپ پور در زمان تصدی گری شهرداری رشت بود.
ساختن راه رشت ـ فومن، اعتبار خرید برای احداث فرودگاه رشت، خرید بانک خون برای بیمارستان پورسینا، توسعه کتابخانه ملی رشت، گرفتن ۲۰۰ هکتار برای تأسیس دانشگاه گیلان گرفتن زمین و اعتبار برای تأسیس زایشگاه رشت، از اقدامات وی در زمان نمایندگی مردم رشت در مجلس شورای ملی است.

شاید خواندن زندگینامه و خدمات جهانگیر سرتیپ پورها برای اعضای فعلی شورای شهر رشت بد نباشد تا ببینند و بدانند که چه کسانی و با چه رزومه‌هایی در گذشته شهردار این شهر فرهیخته بوده‌اند و چه شده است که این‌گونه از عرش به فرش رسیده‌ایم و کسانی در این شهر به قدرت رسیده‌اند که رشت و شهرداری را بازیچه امیال شخصی خود کرده‌اند.

به راستی در سال‌های اخیر چه پروژه و کار ماندگاری در رشت انجام شده است که ده‌ها سال بعد، از مسئولان و دست‌اندرکاران آن به نیکی یاد شود؟

اگر بعد از 70 سال از زنده‌یاد سرتیپ‌پور این‌گونه سخن به میان آورده می‌شود به دلیل خدمات ماندگاری است که در سال‌های مدیریتش در این شهر انجام داده است، اقداماتی که با نگاه به آینده و در راستای توسعه شهر انجام گرفته است، نه کارهای تبلیغاتی و روزمره که بیشترین هدف آن، برجسته‌سازی واهی افراد است.

انتظار می‌رود در گذر زمان و با توسعه و گسترش جوامع، افرادی متخصص‌تر و با رزومه‌ای قوی‌تر بر مسند قدرت قرار بگیرند اما آیا به راستی چنین بوده است؟!