۱۴۰۱/۰۳/۰۳ ۱۲:۰۱
ساده ترین تعریف سرمایه گذاری را همه ما شنیده ایم؛ سرمایه گذاری به معنی اختصاص دادن پول و سرمایه برای چیزی در زمان حال با انتظار سود و منافع از آن در زمان آینده است. با این مقدمه به این موضوع می پردازیم که مقوله سرمایه گذاری، در عین پیچیدگی، مقوله ساده ای است.
حال آنکه با مقایسه ای میان شهرهای هم تراز شهر رشت در خصوص جذب و اجرای پروژه های سرمایه گذاری ، به سادگی های این فرآیند پیچیده پی میبریم.شهرهایی مانند قزوین، اردبیل،شیراز،تبریز، مشهد، تجربه های موفقی در عرصه سرمایه گذاری و مشارکت مدیریت شهری و بخش خصوصی در مسیر توسعه شهر داشته اند.
اساساً شهرداریها در راس مدیریت شهری با ایفای نقش حاکمیتی خود و همچنین با بکارگیری ظرفیتهای ملکی نقش موثر و تعیین کننده ای در اجرایی شدن پروژه های سرمایه گذاری در جهت تامین منافع عمومی دارند اما چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید ، یک واقعیت ناخوشایند وجود دارد. آنهم عدم چابکی ساختاری در مدیریت شهری است که خروجی آن ناکارآمدی ساختار سرمایه گذاری است.
مشخصاً پروژه هایی مانند گیل لند(پارک آبی)، پروژه هوشمند سازی و میمیزی نوین از جمله پروژه هایی هستند که در این ساختار به دلیل قرار گیری در مسیری اشتباه چه در اساس و چه در اجزا ، به سرانجام نرسیدند.
در چنین فضایی نیاز به یک ساختار کاتالیزور و تسهیل گر از جنس بخش خصوصی می باشد.ساختاری به مانند دفاتر تسهیل گری سرمایه گذاری که در همه مراحل مانند جلب و تعرفه و جذب و انعقاد تفاهم نامه و قرارداد و اجرا و حتی بهره برداری ، مشارکت دارند.این ساختارها و دفاتر به دلیل اینکه بصورت تشکیلات بخش خصوصی اداره میشوند و به عنوان تسهیل گر دارای منافع در چارچوب قانون و مصوبات بالادستی هستند ، بسیار چابک و کارآمد بوده چون حیات آنها در گرو اجرایی شدن پروژه های تعریف شده سرمایه گذاری میباشد.
یکی دیگر از عوامل بسیار موثر در امر سرمایه گذاری(چه برای سرمایه گذار و چه برای سرمایه پذیر)، صدور مجوز های بی نام است.صدور مجوز سرمایه گذاری در پایانی ترین مرحله یک سوژه سرمایه گذاری انجام میگیرد. این بدین معنی است که در مراحل قبل از صدور مجوز کلیه بررسی ها، مستند سازی ها، اخذ مجوزات و مصوبات لازمه، انطباق کاربریها ، بررسی اسنادی ، بررسی های پلان اقتصادی و غیره انجام پذیرفته و نهایتاً یک سوژه بصورت جامع بررسی شده و تمام ابعاد آن مورد بررسی قرار گرفته و مجوز بی نام برای آن صادر میگردد.این امر یکی از تسهیل کننده ترین مراتبی است که مدیریت شهری و در راس آن شهرداری می بایست آنرا بعنوان یک وظیفه ذاتی تلقی کرده و همیشه تعدادی سوژه و پروژه با مجوز صادر شده روی میز داشته باشد. مجوزهای صادره نیز میتوانند بر اساس شرایط حاکم اقتصادی در بازه های زمانی معینی به روز رسانی گردند.
تحقق این امر برای سرمایه گذار و سرمایه پذیر، باعث پرهیز از مشمول زمان شدن و فرسایشی شدن فرآیندها میگردد.به نحوی که در زمان انعقاد قرارداد و انتقال مجوز بی نام به نام سرمایه گذار، فقط تایید اهلیت و صلاحیت سرمایه گذار مورد بررسی قرار میگیرد و در واقع تمام فرآیندهای قانونی صدور مجوز ، قبل از ورود سرمایه گذار انجام شده است.
با اندکی تعمق و خلاقیت و با لحاظ اراده به منظور تغییر در فضای بی تحرک و روح حاکم بر مقوله سرمایه گذاری، می توان به نتایج بسیار ارزشمندی رسید که منافع آن به هر سه راس مثلث سرمایه گذاری(١-شهر و شهروند ٢-حاکمیت و مدیریت شهری٣-سرمایه گذار) ، برسد.
