گیل خبر/ افشین جعفری خواه

هرگز فراموش نمی کنم که برای برگزاری کنسرت موسیقی با مجوز وزارت ارشاد نه اداره کل ارشاد اسلامی گیلان به عنوان مدیر مجموعه فرهنگی و هنری چه چیزها دیدم و چه پاسخ ها دادم و اسنادی که موجود است. بیست و سه سال پیش وقتی نسل ما باور داشت که ایران و ایرانی با کشورهای منطقه خیلی فاصله دارد و برای تثبیت این هویت ایستادگی کرد و اگر همان زمان رها می کردند شاید امروز ما شاهد گروه هایی مانند گس نبودیم.

خوشحالم که زمان به جلو حرکت می کند و جوانان گروه های موسیقی تشکیل دادند و هم برای عشق و هم برای امرار معاش موسیقی را زنده نگه داشتند.

موسیقی خیابانی در ایران هرگز موسیقی رسمی نبود اما جوانانی بودند که به خودشان ایمان داشتند که این صحنه و سالن نیست که به موسیقی هویت می دهد بلکه این هنر و اجرای هنر است.

این نکته بسیار مهم است که موسیقی خیابانی تنها تکیه بر هنر موسیقی ندارد بلکه پرفورمنس یا هنر اجرایی است که ترکیبی است از تاتر, موسیقی, رقص, آواز و حتی دعوت مردم به همراهی و بداهه نوازی با توجه به شرایط موجود, و این اساسا کار ساده ای نیست و صرفا با داشتن فلان مدرک دانشگاهی و یا عضویت در فلان و بهمان گروه نمی شود حرفه ای موسیقی کار کرد.

هنر در خیابان قابل پیش بینی نیست و بعضا مردم با مداخلات مانع کار می شوند اما هنرمندی که مسلط است می داند باید چه کار کند.گس بند یا همان گروه گس در خیابان سرما و گرما چشید و آب دیده شد, خیلی چیزها امروز تغییر کرده و جوانان دارند از الگوهای کارساز جهانی بهره می برند اما با بهره گیری از قوه خلاقه خودشان.

صنعت سرگرمی و واقع بینی همراه آن به ما می آموزد که هنر برای آرام کردن و شاد کردن و به اصطلاح سرگرم کردن است نه برای تهییج و تحریک تماشاگر که بعد از اجرا بریزند در خیابان و شورش کنند کاری که در دهه هفتاد میلادی از هنرهای اجرایی انتظار داشتند. فراموش نباید کرد که فروپاشی شوروی و بنگاه تبلیغاتی جهانی خط پایانی بود بر آن نحله فکری که متاسفانه هزینه برای جامعه, چه مردم و چه حاکمان می تراشید. اما امروز مردم می خواهند تنها زندگی کنند و سرگرم باشند و خوش بگذرانند, این مردم هم تماشاگرانند و هم اجرا کنندگان.

رشت ظرفیت بی نظیری دارد که هنر خیابانی را در ایران به اوج و قله برساند همانقدر که گس بند رشد کرد و تلاش کرد و با هوشیاری مقام اول را در مسابقه کشوری به دست آورد مردم رشت هم پا به پای آنها آمدند و پرچم رشت را بر فراز همان قله افراشتند.چه مفهومی زیباتر از این که مردم و هنرمندان جوان این مسیر سخت را پیمودند و دیگر نمی شود این اهداف بزرگ را باز پس گرفت.

باز هم ارجاع می دهم به همان خاطره وقتی که در سال 78 چهار شب کنسرت اجرا شد و دو شب آخر با ممانعت و مقاومت روبرو شد تا جایی که دیگر امکان اجرا نبود, مجبور شدم به عنوان مدیر در جمع تماشاگران حاضر شوم و عذر خواهی کنم ناگهان تعدادی از آنان دلجویی کردند و گفتند ما امشب با این ماجرا و قائله بهتر از کنسرت دیدیم و تلاش شما را پاس می داریم و شما را درک می کنیم مردم رشت در همان موقع هم قدر شناس بودند و می دانستند که مقاومت و ممانعت در کجا و توسط چه کسانی دارد اتفاق می افتد و همه ی اینها بود که باعث شد یقین کنم که مسیر درست است و مردم نیز خواهان تفریح سالم و دیدن کنسرت با خانواده هستند.

به عنوان کسی که بیش از دو دهه در عرصه موسیقی به عنوان مدیر دولتی و مدیر برنامه و سیاست گذار فعالیت دارم میخواهم به گس بند بگویم اگر امروز راه بر شما هموار است تنها دلیلش فضای مجازی و استعداد شما نیست بودند جوانانی مثل شما که مجبور بودند موسیقی را در زیر زمین ها زنده نگه دارند و وقتی خواستند شبیه همین نوع مسابقه را در تهران در سال 82 برگزار کنند تنها یک روز مانده به مسابقه ممانعت به عمل آمد و من به عنوان یکی از دست اندرکاران این بار مجبور شدم از حدود صد جوان که ماه ها تلاش کرده بودند عذر خواهی کنم اما نا امید نشدیم و مسیر را از نقطه ی دیگری ادامه دادیم.برای شما که کار سخت موسیقی در خیابان را ادامه دادید و امروز یکی از گروه های معروف ایران شدید که صد البته تلاش شبانه روزی کردید آرزوی موفقیت دارم و امید وارم حال که در جرگه سلبریتی ها قرار گرفتید خیابان را فراموش نکنید و اینکه پشت سر شما چه رنجها کشیده شد تا این چوب امدادی به دست شما برسد و شما نیز به موقع به دست آیندگان بسپرید که ایران شایسته هنر جهانی است.