گیل خبر/ در پی فراخوان پایگاه خبری تحلیلی گیل خبر به منظور طرح مباحث حرفه‌ای و بیان چالش‌ها و مشکلات حوزه فرهنگ و هنر و همچنین ایجاد گفتمان توسعه فرهنگی توسط متخصصین امر در استان گیلان، از این پس ذیل عنوان "دغدغه‌های فرهنگی" شاهد مقالات، نقطه نظرات، نقدها و یادداشت های هنرمندان و فعالان فرهنگی خواهیم بود.

در سی و سومین شماره از سلسله مطالب "دغدغه‌های فرهنگی" یادداشت سحر بیگلری، کارشناس هنر نقاشی را میخوانیم:

رئالیسم در لغت به معنای واقع بینی و تجسم واقعیات بدون هرگونه آرایش و یا تعبیر افزون است ،یعنی خالق اثر به هیچ وجه افکار و عقاید خود را به هنگام آفرینش در اثر دخالت نمی دهد .
رئالیسم در زمان انقلاب سال ۱۸۴۸ فرانسه ظهور کرد. اوایل قرن نوزدهم میلادی هنرمندان فرانسه به این نتیجه رسیدند که رمانتیسم واقعیت را نادیده گرفته است و آنها را تحریفگران واقعیت هستند.
واقع گرایان (رئالیست ها)سعی داشتند افراد و موقعیت های واقعی را به درستی و صحت به تصویر درآورند.
صحنه هایی از زندگی روزمره و اقشار پایین جامعه از موضوعات اصلی به شمار میرفت و رئالیست ها بی آنکه جنبه های ناخوشایند زندگی را نادیده بگیرند صحنه ها را به تصویر می کشیدند. این جنبش با نشان دادن مشکلات اجتماعی و فاصله طبقاتی و پرده برداشتن از اعمال ناشایست طبقه اشراف اعتراض خود را به هیئت حاکم ابراز می داشتند.
رئالیسم ابتدا در ادبیات و سپس در هنر نقاشی توسط هنرمندانی چون "گوستاو کوربه" پدید آمد و هدایت شد.
تابلوهای "دفن در اورنانزو" و "سنگ شکنان کوربه" مردم عادی زادگاه او را نشان میدهد. پنهان بودن چهره مردها در تابلوی سنگ شکنان بر ماهیت غیر انسانی بودن کار یکنواخت و تکراری آنها تاکید دارد.

                                                                   (سنگ شکنان اثر گوستاو کوربه)

بطور خلاصه در تعریف از رئالیست ها میتوان گفت: احساسگری ممنوع!

شعار دادن و ترسیم تخیلات غیر واقعی ممنوع!
اینجا همه چیز صادقانه در معرض دید مخاطبین به نمایش در می آید.
دیگر اثری از عنصر قهرمانی و متعالی یا هراس آور نیست.
بلکه واقعیت و واقعیت و واقعیت تنها اصل هنر رئالیسم است.

                                                               (دفن در اورنانزو اثر گوستاو کوربه)