۱۴۰۰/۱۱/۳۰ ۱۵:۰۰
این روزها باز هم سخن از سوال و استیضاح شهردار در کلان شهر رشت بر سر زبان هاست. همچنانکه طبق معمول و در دوره‌های متوالی شورای شهر رشت به کرات مطرح بوده و اجازه نداده است تا در سایه آرامش دوران مدیریتی، شهر رشت و رشتوندان مکرم، روی خوش متناسب با شأنشان را از مدیریت و مدیران شهری منتخب خود به عینه و در میدان عمل ملاحظه و لمس نمایند.
من که خود در دوره مدیریت در شهرداری رشت، همانند دیگر شهرداران بومی و غیر بومی، هدف سوال و استیضاح شورا بودم، و وقایع آن روزگار و دوره مدیریت خود را تا آنجا که امکان بیان کردن را داشت در کتاب «شصت و سومین شهردار» به صورت مشروح نگاشته و منتشر کرده‌ام تا در تاریخ شهر رشت به عنوان یک سند قابل توجه و در دسترس باقی بماند و برای طالبان و دلسوزان واقعی آبادانی رشت، مکتوبی مستند برای مراجعه و تأمل بیشتر قرارگیرد، بر اساس علاقه، ارادت و تعهدی که نسبت به رشت و رشتوندان شریف، نجیب، باهوش و قدردان آن شهر داشته و دارم، وظیفه میدانم تا بر اساس تعلق خاطر به رشت جان، نکاتی کوتاه و مختصر را به عرض مردم عزیز و دست اندرکاران محترم مدیریت شهری برسانم، تا شاید مفید فایده برای خردمندان و دلسوزان شهر باشد و در ایجاد آرامش و راهگشایی برای ارائه خدمات بیشتر، مفیدتر و تأثیرگذارتر، موید اثری شایان توجه گردد.
طرح سوال و استیضاح برای چه؟
قبل از پاسخ به این سوال، با توجه به عمر کوتاه گذشته از انتخاب شهردار، که البته از همان ماه اول با مسئله سوال و استیضاح مواجه بوده و طبیعتا شهردار باید بیشترین وقت خود را به جای اندیشیدن به چگونه خدمت کردن، به چگونه پاسخ سوال‌ها را دادن اختصاص می‌داد، ذکر این نکته ضرورت دارد که، قطعا اعضای محترم شورای ششم با طرح سوال، می‌خواهند دغدغه و اشتیاق فراوان خود به خادم بودن را نشان دهند. یا اینکه شاید به هر دلیلی که دارند، اینطور می‌اندیشند که، مصلحت حکم می‌کند تا دیر نشده، با تغییر مدیر شهر، که از میان خودشان برخاسته و انتخاب قاطع خودشان بود و احتمالا، حالا غیر همراه با خودشان است، زمینه مناسب‌تری را برای خدمت بیشتر به شهروندان و از مسیری دیگر را فراهم کرده و آن راه را هم، تجربه نمایند.
اگر چنین باشد پس برای تحقق این نیت ان شاءا…خیر، برای نمونه البته، پاسخ به سوالات زیر، برای تنویر افکار عمومی و همینطور مخالفان استیضاح، بسیار ضروری است.
۱– اعضای محترم شورای شهر برحسب وظیفه قانونی، از آغاز فعالیت خود تاکنون، چند طرح را پیشنهاد، تصویب و برای اجرایی شدن به شهردار ابلاغ نموده اند؟ که شهردار از انجام آن‌ها سرباز زده و امروز باید جواب پس دهد؟
۲– شهردار محترم شهر چند لایحه را به شورای محترم پیشنهاد داده و سپس شورا آن را بررسی، تصویب و مجددا برای عملیاتی شدن به شهرداری و شهردار ارجاع نموده است؟ که حالا شهردار از عهده انجام آن برنیامده، پس مستوجب سوال است؟
تردیدی نیست و بسیار آشکار است که، توسعه، خدمت و زمینه‌سازی برای رفاه، آرامش، زیست مطلوب و رضایت بخش برای شهروندان، با تشر زدن، ترشرویی، زور و یا حتی با طرح ریز گفته‌های هر چند درست (از طرف هر کسی، با هر عنوانی و در هر موقعیتی که باشد)، بدون توجه و تأمل در داشته ها (منابع موجود مالی و انسانی)، سوابق و بهره مندی سنجیده و با درایت مدیریتی از آن ها، هرگز اتفاق نخواهد افتاد.
توجه داشته باشیم که، بدون شک و شبهه، در شرایط مذکور شهر رشت، مدیریت شهری با سه مؤلفه مهم و اصولی مواجه است:
۱– مسئله؛
هم اکنون شهر رشت حداقل با ۱۲ چالش و معضل شهری جدی و اساسی روبروست که برای همه آن‌ها، از باب رفع مشکلات و ایجاد زمینه خدمت، باید هر چه زودتر و بدون اتلاف وقت، چشم‌ها را چند باره شست و طرحی از نو انداخت و اندیشه‌ای اساسی نمود که فعلا از حوصله این نوشته خارج است و بدلیل پیشگیری از طولانی شدن مطلب، باید در نوشته‌ای دیگر به آن‌ها پرداخت.
۲– اولویت شناسی؛
اولویت‌شناسی را باید یکی از مهمترین اصول مدیریتی بشمار آورد که در شرایط کنونی شهر برای مدیریت شهری رشت، نکته‌ای حائز اهمیت و در خور درایت و دور اندیشی است که قطعا موضوع سوال و مقدمه چینی برای استیضاح در چارچوبی از نگاه مدیریتی وکارشناسانه، با توجه و نسبت به شرایط موجود شهر رشت، نمی‌تواند اولویت حال حاضر در آن تلقی گردد.
۳– راه حل؛
با امعان نظر به بند ۱ و با شناختی که از شهر رشت وجود دارد و با مد نظر قرار دادن داشته‌ها و منابع موجود در آن، اساسا باید دست از تکرار مکررات برداشت و تدبیری تازه و نو را برای رهیافت و عبور از چالش‌ها و معضلات عموما مزمن اندیشید و بکار گرفت، که البته این بخش هم نیازمند نوشته‌ای دیگر و اختصاصی است و باید در فرصتی دیگر به آن پرداخت.
اما حالا با توجه به توضیحات فوق، دست اندرکاران مدیریت شهری حتما به دو نکته اساسی زیر دقت دارند که:
۱– برای برنامه ها، کارها و خدماتی که در شهر و برای شهروندان در طی دوران چهارساله خود، مطلوب نظر آنان است و شدنی است و باید صورت داد آیا فهرست مکتوبی را نزد خود آماده دارند؟
اگر دارند چرا آن‌ها را به شهردار ارائه نمی‌دهند تا اجرایی کند؟
۲– برای برنامه ها، کارها و اقداماتی که نباید در طی دوران چهارساله انجام دهند آیا فهرست مکتوبی را تدارک دیده اند؟ اگر تدارک دیده‌اند موضوع سوال و استیضاح شهردار در مرتبه چندم آن قرار دارد؟
اکنون به خاطر داشته باشیم، یقینا هیچ کس بنا ندارد تا به حقیقت، خیانت کند، اما این را هم فراموش نکنیم که، در عین حال هیچ کس هم حق ندارد که با انکار واقعیت ها، چهره حقیقت را بپوشاند
بنابراین و در خاتمه، باید توجه داشت که، به هر حال بر حسب وظیفه قانونی، شورای شهر اختیار دارد تا اقداماتی را که در شرح وظایف آنان آمده است را، برای اعمال مدیریت مطلوب خود صورت دهد و در نهایت «حجت» نظر اکثریت شورای شهر است که به استناد خردورزی جمعی، باید خیر و صلاح مردم، شهر، شهردار، شهرداری، شورای شهر و حسن روابط میان آن‌ها را در نظر بگیرد و در قبال درستی و یا نادرستی تصمیمات خود، صد البته پاسخگو هم باشد! و قطعا همین طور هم هست و آینده نتایج حاصل از آن تصمیم اتخاذ شده را، به تصمیم گیران، به خوبی نشان خواهد داد. چرا که می‌توان با یک جستجوی ساده و با مراجعه به کارنامه اعضایی از آحاد شوراها، که در دوره‌های قبل بودند و در دوره‌های بعدی، با رأی «نه» از طرف مردم مواجه شده و توفیق حضور برای خدمت دوباره را از دست دادند، حداقل و یا کمترین شواهد عملکرد صحیح و یا نادرست را، در انتخاب شدن برای دوره بعد و به اصطلاح برای خادم ماندن، به وضوح از رأیی که مردم به کاندیداهای شورای شهر داده اند، مشاهده نمود!
