۱۴۰۰/۱۰/۲۱ ۱۲:۱۶
از ابتدای بحران کرونا از مهمترین دغدغه هایی که در گستره جهانی بعنوان یک چالش مطرح شدشیوه ی کنشگری نهاد تعلیم تربیت بود
نهاد آموزش و پرورش به سبب ماهیت پیشرانی‌اش در تربیت نیروی انسانی و توسعه دانش از محوری‌ترین نهادهای اجتماعی دنیای مدرن به حساب می آید که بروز هرگونه خلل دراین نهاد در درازمدت می تواند به توقف یا کاهش سرعت روند توسعه کشور منجر شود مسئله ای با گسترش پاندومی کرونا دنیا می تواند با آن مواجه شود.
ازسوی دیگر این نهاد با ساختار و نظم زندگی روزمره خانواده ها عجین شده است به عبارتی در هر جامعه ای بخش اعظمی ازخانواده ها با دانش آموزان و در کل نظام اموزش و پرورش در ارتباط هستندکه تغییر در قاعده‌مندی زندگی مبتنی بر آموزش حضوری نظم زندگی آنها را برهم میزند. آنچه مهم است انفکاک ناپذیری این دو امر از یکدیگر است به نحوی که در یک وضعیت هم افزا به مسئله انگیزترشدن موضوع نیز دامن می زنند.
گذر از یادگیری سنتی حضوری به آموزش آنلاین و غیرحضوری می تواند تجربه کاملا متفاوتی باشدکه دانش آموزان و مربیان باید خود را با آن وفق دهند هرچند مواجه شدن با سیستم و روش چالش های زیادی برای مربیان و متربیان در جامعه دارد.
از جمله چالش هایی که در این دوسال اخیر جهان در لایه های گوناگون درگیر این ویروس شده است می تواند شامل چالش هایی از جمله دسترسی و اتصال اینترنت برای همه اقشار جامعه, فضای اختصاصی مطالعه(داشتن اختصاصی یک گوشی همراه یا تبلت برای دانش اموز) درنتیجه محرومیت اقتصادی,ساعات مطالعه مبتنی برتوانایی استفاده مداوم از ابزارهای دیجیتالی,شبکه های اموزشی و اینترنتی قدرتمند جهت تسهیل فرایند آموزشی؛ تفاوت شیوه های یادگیری براساس گروه های سنی فرگیران؛مسئله آموزش و یادگیری افراد با معلولیت های خاص جسمی –ذهنی؛عدم اشنایی برخی از معلمان با پلتفرم های اموزشی در بستر اینترنت و فضای مجازی؛اختلال دسترسی به پلتفرم ها ی با کیفیت اموزشی؛برطرف نشدن بحران عاطفی وروانی مبتنی براموزش های مجازی باشد
بدین ترتیب ما در آغاز یک فرایند تحولی در مسیر تغییرات نهادی هستیم و در این گذرگاه آزمون و خطاهای بسیاری در پیش داریم که می تواند در روشن کردن مسیر پیش رو تسهلیگر و راهنما باشد انچه از ما توقع می رود و باید در آن مسیرگام برداریم تلاش درجهت افزایش انعطاف پذیری نهادی است و آن چیزی نیست جز فراهم نمودن بسترهای لازم و کافی جهت گسترش شیوه های آموزش حضوری و غیرحضوری در ساحت های تقنینی و اجرایی به نحوی که نهاد تعلیم و تربیت به معنای واقعی درخدمت جامعه و فراگیران در مسیر دستیابی به آموزش های لازم در جهت ساختن نیروی انسانی کارامد متخصص ومتعهد باشد.
درپایان ذکر این نکته ضروری است که سیاست گزاران و برنامه ریزان تعلیم و تربیت باید بدانند جهان آینده بیش از هرچیز متکی بر اصل پارادوکسیکال یعنی تحول آفرینی بدون توقف همیشگی است. مبنایی که جهان انتزاعی دیجیتال مدت هاست بر آن اصل استوار شده است و لحظه به لحظه بدون وقفه بنیان علم فرهنگ اقتصاد سیاست تجارت و هر پدیده دیگری که در آن مسیر با آن مواجه شود دگرگون می سازد در نتیجه محور اصلی برنامه ریزی و سیاستگزاری اموزشی در جهان کرونایی و پساکرونایی توسعه تاب آوری نهادی با تکیه بر راهبرد افزایش انعطاف پذیری نهاد آموزش و پرورش است
