گیل خبر/سرویس اجتماعی: شنیده ها از بانک ملی استان گیلان از این حکایت دارد که تعداد ۱۲۰ نیرو تحت عنوان نگهبان بانک ملی شعبات استان گیلان که زیرنظر شرکت حفاظتی تامین گستر طی ۳ سال گذشته به خدمت مشغول بوده اند با خطر بیکاری و عدم نیاز روبرو گشته اند.

در این راستا افراد فوق الذکر طی پیش نویس نامه ای به استاندار گیلان عنوان کرده اند که در تاریخ ۱۴۰۰/۰۸/۳۰ حدود ۲۵ نفر از این نگهبانان از شعبات اخراج و گفته شده که در پایان هرماه تا پایان سال جاری همین تعداد از نگهبانان شرکتی برکنار گردند.

فارغ از استانداری گیلان،این افراد تظلم خواهی خود را به دفتر نماینده محترم ولی فقیه و همچنین از طریق رییس مجمع نمایندگان گیلان به وزیر اقتصاد و دارایی نیز رسانده اند که دفتر نماینده ولی فقیه و مدیرکل دفتر وزارتی نیز در نامه هایی جداگانه از سرپرست بانک ملی استان گیلان و معاون امور بانکی وزارت اقتصاد(طبق تصاویر در خبر)خواسته اند تا با پیگیری این موضوع مساعدت لازم به عمل آید.

اما بنظر می رسد که لازم است سرپرستی بانک ملی گیلان به چند سوال مغفول مانده در راستای شفافیت اذهان عمومی پاسخ دهد:

اول: نگهبانان شرکتی تحت امر بانک ملی از طریق شرکت حفاظتی تامین گستر در نامه به استاندار مدعی شده اند که با حقوق کمتر از ۱.۵۰۰.۰۰۰ تومان در ماه به خدمت مشغول بوده اند!

حال باید از مدیران بانک ملی استان گیلان پرسید که بعنوان کارفرمای طرف قرارداد با این شرکت حفاظتی و در حالی که حداقل پایه حقوق مصوب وزارت کار بدون در نظر گرفتن سایر مزایای حقوق در سالهای ۹۸ ،۹۹ و ۱۴۰۰ بترتیب ۱.۵۱۶.۸۸۲ و ۱.۹۱۰.۴۲۷ و ۲.۶۵۵.۴۹۵ تومان بوده است، چگونه در صورت صحت این خبر و اینگونه پرداخت به نگهبانان تا کنون واکنشی نشان نداده اند و آیا با متخلفین احتمالی برخوردی صورت گرفته است؟

دوم: نگهبانان فوق الذکر با عنوان نگهبان شعب مشغول به خدمت بوده و به قاعده می بایست مجهز به سلاح و ادوات محافظتی باشند و تصمیم سازی در خصوص بکارگیری افراد احتمالا مسلح و با حقوق مورد ادعای ایشان و نادیده گرفتن خطرات ناشی از این عمل با کدام مدیر بانک ملی گیلان بوده است؟

و در آخر اینکه خوب است تا قبل از جوالدوز زدن به دیگران، سوزنی به خود زنیم تا ذره ای از درد ایشان را تجربه کنیم. شاید لازم است تا مدیران و کارمندان بانک ملی که از سطح رفاهی نامناسبی برخوردار نیستند، لحظه ای خود را بجای این نگهبانان و خانواده های چشم نگران آنها بگذارند که چگونه در ماههای پایانی سال باید از پس مخارج سنگین زندگی برآیند.