گیل خبر/ رضا حقی

شهرداری رشت با قدمتی بیش از یکصد سال تاکنون ۷۲ شهردار و سرپرست شهرداری به خود دیده است. در این میان آقای میرزا خلیل رفیع اولین شهردار رشت با ۱۶ سال سابقه، با فاصله رکورددار است.

در بعد از انقلاب، آقای هادی الماسی با شش سال در رتبه بعدی می باشد. قبل از انقلاب آقای محمد علی دادور با سه بار شهردار شدن رتبه اول، و در بعد از انقلاب، آقای محمد علی ثابت قدم با دوبار شهردار شدن حایز این رتبه شده است، و همچنین آقای محمد نعمتی با چهار بار سرپرست شدن رتبه اول و آقای علی بهارمست با سه بار سر پرستی شهرداری رشت، مقام دوم را به خود اختصاص داده است.

میانگین عمر مدیریتی شهرداران و سرپرستان شهرداری، در۷۰ سال قبل از انقلاب ۲۱ ماه است، که این امر در بعد از انقلاب قبل از تشکیل شوراها با میانگین ۳۰ ماه و بعد از تشکیل شوراها به میانگین، ۱۱ ماه برای هر نفر رسیده است.

اما نکته جالب توجه این است که هیچکدام از این شهرداران از کارکنان شهرداری نبوده‌اند. حتی آقای رحمت حمیدی که اول به عنوان معاون شهردار و بعد به مدت ۵ سال یعنی تا سال ۸۰ شهردار رشت شده بود، کارمند آموزش و پرورش بود و بعد از اتمام دوره مدیریت، شهرداری را ترک نمود.

چه عواملی باعث شده که بدنه شهرداری رشت تاکنون توانایی خلق شهردار را نداشته باشد؟ این عروس صد ساله به یک داماد از خانواده بزرگ خود نیز جواب مثبت نداده است!

تعداد ۳۱ نفر شهردار برای ۴۲ سال بعد از انقلاب نیز جای بسی تعجب دارد، آیا بهانه گیری خانواده عروس باعث طلاق زودرس میشود یا دامادها چنگی به دل نمیزنند؟ ولی یک سوال بزرگ بی جواب می ماند که خانواده عروس و بزرگان فامیل یعنی شورای شهر، چرا یک فکر اساسی برای آبروی عروس صد ساله نمی‌کنند که این اندازه شاهد طلاق زودرس نباشیم.

به خصوص در چند سال اخیر که، پای دامادها به دادگاه‌ها نیز کشیده شده است. 

به نظر می رسد که قبل از تشکیل شوراها و انتخاب شهرداران توسط استاندار نیز، به این خانواده بزرگ اهمیتی داده نمی شد. استانداران کسی از داخل مجموعه شهرداری را مناسب دامادی نمی‌دانستند و دوست داشتند این وصلت با آدمهای خارج از خانواده انجام گیرد.

شاید نگاه از بالا به پایین وزارت کشور به شهرداری آن زمان که عمدتاً فضای کارگری داشت، باعث بروز این مسئله می شد. نگاهی که هنوز هم در بسیاری از شهرها توسط استانداران به شهرداری ممکن است وجود داشته باشد. ولی بعد از تشکیل شوراها در شهر ما این اتفاق تاکنون نیفتاده است.

صرفا انتخاب سرپرست شهرداری به طور موقت آن هم چون جزو قوانین شهرداری است، از بین کارکنان شهرداری انتخاب می شوند. تا در برهه ای ، نقش محلل، را به عهده بگیرند تا انتخاب داماد با فراغ بال، صورت گیرد.

اینکه چرا خانواده حدود چهارهزار نفری شهرداری تاکنون نتوانسته شهرداری از درون خانواده معرفی بکند جای تامل و بررسی دارد در گفت و گوهایی که با برخی از مدیران شهرداری و اعضای شورای قبلی داشتم می توان به اختصار این سرفصل ها را مطرح کرد.

۱- محدود بودن نفرات دارای صلاحیت شهردارشدن، با توجه به مصوبه سال۹۷ هیات وزیران

۲ - مواجهه زیاد با دستگاه های نظارتی و امنیتی شهر و استان و همزمان ایستادگی در برابر فشارها و سفارشات خارج از شهرداری.

۳ - عدم جذابیت مالی و هم تراز نبودن قدرت و اختیار عمل در قبال مسئولیت این پست

۴ - دخالت مستقیم بعضی از اعضای شورای شهر درعزل و نصب مدیران

۵ -چند لایه بودن و پیچیدگی افراد ذی نفوذ در داخل و خارج از بدنه شهرداری.

۶-عدم تصور آینده برای ادامه خدمت بعد از زمان شهردار شدن 

۷-تقلیل ماده قانونی تشکیل شورای شهر به تشکیل شورای شهرداری

۸-نارضایتی عموم مردم از عملکرد شورا و شهرداری در چند سال اخیر و عدم تفکیک مدیران کارامد با افراد نابلد

۹-حمایت صاحبان قدرت از انتخاب شهردار خارج از بدنه شهرداری به علت ناآشنا بودن به ارتباطات پشت پرده

در بخش‌های بعدی یادداشت به تفسیر در مورد هر سر فصل خواهم نوشت.

گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.