۱۴۰۰/۰۵/۱۷ ۱۱:۲۸
یک روز در سال، پیامکهای تبریک مسئولان به سوی تلفنهای همراه خبرنگاران سرازیر میشود و در ۳۶۴ روز دیگر سال، این خبرنگارانند که مدام پیامک میزنند و تماس میگیرند و با هر عدم پاسخگویی یا جواب سربالا، به اصطلاح امروزیها یک جان از جانهایشان کم میشود.
قصد زیاده گویی نیست؛ همه میدانند که حرفه خبرنگاری در همه جای دنیا خطیر است و بسیار لازم.
مگر دغدغه یک خبرنگار چیست از پرسیدن، جز همدردی با اقشار جامعه و سعی در بهبود اوضاع؟!
نبود امنیت شغلی، مشکلات بیمه‌ای و عدم همکاری برخی مسئولان و روابط عمومیها خستگی شغلی را بر جان خبرنگار بیشتر میکند.
کاش به ما تبریک نگویید اما سطح کیفی شغل خبرنگاران را اندکی ارتقا دهید.
بسیار مزید امتنان خواهد بود، اگر مسئولان وقتی با تماس یک خبرنگار مواجه میشوند و به هر دلیل مایل به پاسخگویی نیستند، همین چند کلمه را مرقوم فرموده و برایش ارسال نمایند تا لااقل انرژی او در حین کار تحلیل نرود.
در این حرفه اختیارات مبهم و سختی کار یک خبرنگار سبب میشود، همه بخواهند خود صاحب رسانه‌ای مستقل باشند تا حداقل از مزایای مدیر مسئولی برخوردار گردند در قبال این همه کار!
در کار رسانه، آنکه بیش کارکرده و کم برخوردار شده خبرنگار است، حال آنکه وجود اوست که به رسانه معنا و تاثیر میدهد.
به رسانه ها کثرت ندهید؛ کیفیت دهید تا با انگیزه و شکوفا شوند؛ تا شکوفایی حرفه خبرنگاری بتواند شهر و استانمان را به باغی مفرح بدل کند و همگی از زیبایی و سایه‌سار عطر‌آگین آن بهره ببریم؛ اعم از شهروند و مسئول و خبرنگار
