۱۳۹۹/۰۹/۱۲ ۱۶:۰۵
میرزا نه شرقی بود نه غربی او تنها خدا را بالای سرش می‌دید و رنج مردمانش روی زمین را و این شد که برای شهر و آب و خاکش تا پای جان ایستاد تا آسمانی شد.
یازدهم آذر سالروز شهادت میرزاکوچک خان گیلانی است و من این روز را تعزیت و تسلیت عرض می‌کنم همچنین به مسئولین محترم استان یادآوری نموده که در آستانه یکصد سالگی شهادت این مرد بزرگ قرار گرفته ایم.
عزیزان، یقین بدانید چون متولی است که حرمت امامزاده را حفظ میکند، اگر میرزا منسوب به هر جغرافیای دیگری بود امروز شهر و دیارش در ادای وظیفه و بزرگداشت مقام وی اینگونه ساکت نبود! حتی فراتر از مرزهای استانی، کشور نیز در بیان سیر و سلوک و فضایلش سکون نداشت آنچنان که رسانه ملی و خبرگزاری‌ها و نشریات در پوشش این مناسبت تاریخی گوی سبقت را از هم ربوده و دانشگاه‌ها و مراکز علمی و فرهنگی و حوزه‌های علمیه همایش‌ها و کنگره‌ها و یادبودها برپا می‌نمودند.
ولی حیف و صد حیف اینجا در بزرگداشت مردی که راه و رسم ایرانی اسلامیش را رهبری معظم یک واحد مینیاتوری از نظام اسلامی و جمهوری اسلامی میداند، ما اندر خم کوچه بی‌درایتی عٌهده داران ایستاده ایم.
من و همشهریانم در این باره از متولیان امر مطالبه و پرسش داریم، مگر چند شخصیت ملی در تاریخ معاصر همپای میرزاکوچک خان گیلانی می‌شناسید که شهید باشد، روحانی باشد، مشروطه خواه باشد، مبارز و انقلابی باشد، جمهوری خواه باشد، اهل فرهنگ و اندیشه باشد؟ و شما برای او چه کرده اید؟
همین که خانه‌اش به مانند عمارات تاریخی و اصیل دیگرمان زیر چرخ لودرها و گریدرها خراب نشد و در محله استاد سرا گوشه‌ای افتاده است کافی است؟
اینکه سالی یکبار در فصل برگ‌ریزان بر مزار مهجورش گلی می‌گذارید که یعنی مقامت را بزرگ داشته‌ایم کفایت میکند؟
به افکار عمومی در قبال این سئوال جواب بگویید، چه کسی می‌تواند منکر شود که تاریخ مملکت مالامال است از گیلانیان فرهیخته‌ای که پرچم دار دین و فرهنگ و علم و پایمردی و آزادی خواهی بوده‌اند و آیا نماد معروف و مشروع این جریان میرزا کوچک خان گیلانی نبود؟ برای او چه کرده اید؟
همه می‌دانند اولین کتابخانه ملی ایران را مرحوم محمد علی تربیت در رشت بنا نهاد و میرزا یونس در چنین شهر پر شکوهی جوهره وجودیش را یافت چرا کسی برای جوانانمان نمی‌گوید، این خاک رفیعت روزی مردی را به خود دیده است که مبارزه برای عزت را نه تنها در گلوله و خون بلکه در اندیشه و افکار دید که نشریه جنگل را بنا نهاد و آن روز در کل ایران مگر چند نشریه فعال بود؟
شکاف میان ما و شهرمان، پیشینه و تاریخ‌مان را در قصوری میبینم که متولیان عامدانه و یا خوشبینانه سهو اندیشانه و سهل انگارانه رقم زده اند! چرا کسی بر نمی‌خیزد و قامت راست نمی‌کند تا دوباره نام این شهر از استان یکم بر بلندای سبزترین سرخ فامِ پاک طینت به حق بدرخشد؟
میرزا نه شرقی بود نه غربی او تنها خدا را بالای سرش می‌دید و رنج مردمانش روی زمین را و این شد که برای شهر وآب و خاکش تا پای جان ایستاد تا آسمانی شد.
نامش نیک، یادش گرامی و راهش ماندگار
نظر شما: