گیل خبر/ سرویس ورزشی: روز گذشته کمیته استیناف فدراسیون فوتبال رای کمیته تعیین وضعیت در خصوص پرونده شکایت باشگاه اروند خرمشهر از باشگاه داماش گیلان را تایید کرد است و تیم داماش دوباره به تیم خرمشهری استرداد یافته است. با این حکم تیم داماش به دلیل عدم پرداخت طلب تیم خرمشهری سقوط کرده است و مدیران سابق این باشگاه و متولیان فوتبال گیلان نیز سکوت پیشه گرفته اند!

البته چند روز پیش  مریم بخشی مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان و قربانعلی الماسخاله ریاست هیات فوتبال استان در جلسه ای با  حیدر بهاروند سرپرست  فدراسیون فوتبال شرکت کرده بودند که ظاهرا مشکل داماش مهم ترین  بحث این نشست بود. البته رای کمیته استیناف نشان داد که تاثیر مدیران استانی ما در لابی گری و یا تاثیرگذاری تا چه اندازه پائین است!

خانم بخشی که در زمان انتخابات هیات فوتبال گیلان آن را به رسمیت نمی شناخت و حاضر به شرکت در آن جلسه نشد و مدعی بود که ریاست الماسخاله در آن غیرقانونی است حال ایشان را به رسمیت شناخته تا در جوار یکدیگر به تهران سفر کنند و  خود را مدعی نجات داماش بدانند! در دوره خانم بخشی سپیدرود و داماش مصیبت ها کشیدند. نه زمین مناسبی داشتند نه مدیر، نه پول و نه کسی که به داد آن ها برسد. در همه این موارد چه در تخریب ورزشگاه شهید عضدی، حضور مدیران حاشیه دار و بدون پول و همچنین ورود و تاثیرگذاری سیاسیون ورزش و جوانان گیلان نقش اساسی ایفا کرد.

در طرف دیگر این ماجرا آقای الماسخاله در تمام این سال هایی که ریاست هیات فوتبال استان گیلان را بر عهده داشته با حمایت تمام قد روسای فدراسیون فوتبال در مسند ریاست نشسته است. پس با این اوصاف حتما روسای فدراسیون ایشان را فردی منسوب به خودشان می دانند. سوال اینجاست که تاثیر این حمایت برای فوتبال گیلان چه دستاوردی داشته است؟ این که فردی با سرپرست فدراسیون فوتبال جلسه می گذارد و توانایی حل این معضل را ندارد آیا نشان نمی دهد که کارایی مثبتی ندارد؟ شما جلسه ای می گذارید و محتوای آن را رسانه ای کرده اید که بگویید به فکر داماش هستید. در حالی که در پایان نشان می دهد هیچ قدرتی برای جلب نظر خودتان ندارید. پس شما چرا رئیس هیات فوتبال گیلان هستید! برای این که منویات فدراسیون نشینان از دوره کفاشیان، تاج و حال بهاروند را اجرا کنید؟

امثال آقای الماسخاله  و خانم بخشی در تمام این سال ها مدعی هستند که شکست و سقوط تیم های گیلانی ربطی به مدیریت آن ها ندارد. البته پربیراه نیست که در هنگام صعود و پیروزی خود را نشان می دهند، ولی باید توجه داشت که در سال های گذشته همه کسانی که مالکیت داماش و سپیدرود را برعهده گرفتند از کانال همین اداره و هیات موفق شدند ورود کنند و تجربه نشان داد که همه آن ها تا چه اندازه در سطح پائینی قرار دارند. از سوی دیگر بسیاری از سرمایه گذاران متمولی  که قصد خرید این تیم ها را داشتند به خاطر کارشکنی ها عطای تیمداری در گیلان را به لقایش سپردند. این ثمره چنین مدیریتی است که تیم های فوتبالش با این همه محبوبیت هیچ گاه دارای مالکیت مناسبی نبوده است!

فدراسیون نشینان ما باید به این سوال نیز پاسخ دهند که آیا اگر چنین مشکلی برای تیم های محبوب پایتخت نیز بود چنین سرسری از آن می گذشتند؟ مگر نه این است که می گویند پول داماش از طریق منابع دولتی به حساب وزارت ورزش واریز شده است اما به دلیل مشکلات قانونی به حساب تیم کارون اروند ننشسته است؟ چگونه است تیم های دولتی استقلال و پرسپولیس هرگاه صحبت کسر امتیاز آن ها می شود پولی از غیب به داد آن ها می رسد و پنجره آن ها باز می شود، ولی تیم های سپیدرود و داماش که می خواهند از طریق دولت کمکی دریافت کنند همه یاد قانون و تبصره می افتند و فدراسیون فوتبال نیز کاری نمی تواند انجام دهد؟ شاید وقتی مشاهده می کنند که امثال مریم بخشی و الماسخاله مدیران ورزش و فوتبال گیلان هستند چندان نیز به صرافت نمی افتند که کاری برای آن ها انجام دهند!