گیل خبر/ سرویس استانی: روز گذشته توئیت جالبی با این مضمون منتشر شد که اگر به جای شعار «کرونا را شکست می دهیم» شعار «خطر کرونا را جدی بگیریم» مورد توجه رسانه ها از جمله صداوسیما قرار می گرفت شاهد آن بودیم که نسبت به خطرات شیوع کرونا آگاهی بیشتری به دست می آوردیم. ایران از بهمن ماه گذشته با ابتلای گسترده انتقال کرونا مواجه بوده که تاکنون نیز ادامه دارد و روز 14 مهر بیشترین امار فوتی های جهان به نام ایران ثبت شده است. البته که در این امر بسیاری از جمله کادر درمان زحمات فراوانی کشیدند اما حتی خطر کرونا تعداد قابل توجهی از نیروهای درمانی را نیز به کام مرگ فرستاده است.

با این وصف ما شاهد آن هستیم که هر بار رخدادی تاریخی و برنامه های روتین تاریخی گذشته موجب افزایش آمار مبتلایان به کرونا در ایران می شود. تنها در دوره ای کوتاه پس از قرنطینه اوایل سال جاری بود که تا حدودی این آمار روند کاهشی را تجربه کرد، اما  بعد تبدیل تعطیلی ها به اصطلاحات جدیدی چون « فاصله گذاری هوشمند و یا اجتماعی» این روند کاهشی را دوباره صعودی کرده است. 

بحث سفر به استان های شمالی  نیز از جمله مباحثی بود که از همان ابتدای شیوع ویروس کرونا نسبت به آن پرداخته شده است و نگرانی شهروندان از سفرها بارها به گوش مسئولین رسیده است. اما شاهد آن هستیم که در هر تعطیلی بر تعداد مسافرین افزوده می شود و متاسفانه محدودیت چندانی نیز در نظر گرفته نمی شود. حالا هم که با تعطیلی یک هفته ای استان تهران مواجه هستیم و تعطیلات اخر هفته اربعین نیز در پیش است احتمال می رود که این موج سفرها افزایش پیدا کند.

شاید اگر مسئولین نمی توانند محدودیت های تردد را اجرا کنند، حداقل در تعطیلی اماکن گردشگری و یا قرنطینه کامل تفرجگاه ها و مراکز تفریحی اقدام کنند که بتواند کمی در لغو سفر بسیاری از مسافران موثر باشد.  خیلی بد است که خطر کرونا باشد، ایام عزاداری اربعین  و باران و هوای سرد نیز باشد و بازهم شاهد حضور مسافران باشیم. این نشان می دهد که تا وقتی محدودیت سازماندهی شده ای ایجاد نکنیم بازهم تعداد قابل توجهی اقدام به مسافرت می کنند و توجهی به مسائل بهداشتی ندارند . مخصوصا آن که دورکاری کارمندان در تهران بخشی از آن ها را به استان های شمالی کشانده است ودیگر چیزی نمانده است جزء یک کادر درمان خسته و امکانات بسیار ناچیز مراکز درمانی شمال کشور که باید برای مردم سراسر ایران در نظر گرفته شود. به واقع چگونه چنین شرایطی را می توان مبارزه با کرونا نام گذاشت؟