گیل خبر/ کمیل فتاحی

مهمترین سوال از مدیران شبکه باران که بخش مهمی از بیت المال را در اختیار دارند این است که طی این همه سال برای رشد و کیفیت تولیدات شبکه استانی چه کرده اند!؟ و چرا با وجود محدودیت منابع مالی، سعی نمی شود بجای تولید شش فصل از یک سریال ضعیف، بودجه آن صرف تولید آثار با کیفیت بشود.
به راستی سریال های فعلی شبکه باران چه بار فرهنگی یا آموزشی به نفع مردم داشته! و تاکنون چه کمکی به رشد فرهنگ بومی و حفاظت از طبیعت گیلان کرده!
چرا طی بیست سال گذشته در فهرست تولیدات شبکه باران فقط اسامی چند نفر به چشم می خورد که با کلیشه پردازی سریال هایی تکراری تولید می کنند!
اگر هدف این سریال ها فقط سرگرمی و خنداندن مخاطب است، پس چه تفاوتی میان آنها و نمونه های نازل آمریکای لاتین و هند و ترک در شبکه های پرطرفدار ماهواره وجود دارد!؟

اغلب سریال های شبکه باران در محیط روستا می گذرد که مردمانی کم هوش با رفتارهای اغراق آمیز و بازی منغبض، داستانی سطحی را روایت می کنند و در نتیجه شخصیت گیلانیان ساده لوح و عام نشان داده می شود که هرگز در مواجه با مسائل پیرامون از خود جدیت نشان نمی دهند!
به راستی چنین سریال هایی چه تاثیری بر رشد آگاهی و سبک زندگی مردم دارند و آیا استفاده ابزاری و گاه سخیف از لهجه های محلی، باعث دوری نسل جوان از زبان مادری و هویت اصیل خود نیست!؟
آیا نمی توان با همین بودجه محدود برنامه های جذابتر و مفیدتری تولید کرد!؟

حتما مدیران صداوسیما خوب می دانند که برطرف کردن محرومیت استان، کاهش مهاجرت روستاییان، حفاظت از محیط زیست، نمایش جلوه های اصیل فرهنگ گیلان و ارزشهای اخلاقی و اجتماعی به همراه آموزش خانواده و نسل جوان، بیان مشکلات و رونق جامعه شهری و روستایی با ارائه تصویری آبرومند از مردم گیلان، جزو وظایف ذاتی برنامه سازان شبکه استانی است.
اما به راستی چرا شبکه باران به جز معدود برنامه های قابل دفاع توسط نیروهای صاحب اندیشه، تاکنون اقدام موثری در تحقق موارد یادشده نداشته است!؟

آیا وقت آن نرسیده مدیران سازمان در نگاه انحصاری و واگذاری فرصت برنامه سازی به دردانه ها بازنگری کنند!
آیا وقت آن نرسیده به دنبال نیروهای تازه نفس برای نگارش فیلمنامه و ساخت برنامه های باکیفیت باشند، آن هم وقتی که گیلان مجموعه بزرگی از سرمایه های انسانی و هنرمندان تحصیلکرده و خلاق دارد که قادرند به سلامت از فیلترهای گزینش عبور کرده و بواسطه تخصص خود شکل های متنوعی از برنامه سازی را پیش روی مخاطبان بومی قرار دهند.