خوب بودنِ زیاد تو ،بی مهری آدم ها رو برام پر رنگ تر می‌کرد … . مردانگی رو خوب بلد بودی ،تکیه گاه امنی بودی در هر زمان برای من و تمام اطرافیانت !

چنان بی پروا محبت میکردی که ناگزیر بودیم معرفت رو از تو یادبگیریم .

خوشا به سعادت تو که قدرت انسان ماندن رو داشتی و دلی از تو آزرده نشد ….ولی از امشب دلم از جای خالی ات تا ابد بی تاب است، میدانم یک روز میبینمت دوباره.

سفر به سلامت پدرم