گیل خبر / محمود باقری خطیبانی

دو چیز حاصل عمرست: نام نیک و ثواب / وزین دو درگذری کلّ من علیها فان
ز مال و منصب دنیا جزین نمی‌ماند / میان اهل مروت که: «یاد باد فلان».
خبر سخت و سهمگین بود؛ «احمد خسروی مردغه مدیر دوست داشتنی و محبوب شهرداری رشت» که 11 سال معاون خدمات شهری شهرداری رشت را به عهده داشت ، به دیار باقی شتافت و خلقی را اندوهگین کرد . رفتن برخی، آن قدر تلخ است و تنهایمان می کند که دیگر نمی دانیم سر برشانه که بگذاریم؛ احمد خسروی هم یکی از همان آدم‌ها بود. مرد بزرگوار و فروتنی که با وجود گذشت تنها چند ساعت از پروازش به ابدیت ، جای خالی اش را حس می کنم.
زنده یاد خسروی، مردی سرشار از امید و مهربانی بود و احساس مسئولیت بسیاری نسبت به مردم و همکارانش داشت . دست خیر داشت و از گرفتاری مردم غافل نبود . او در شهر و شهرداری به مدیری خلاق و پرکار و نیک اندیش و مردمدار و مهربان شهره بود.
شادروان خسروی به ما آموخت که می‌توان مدیر مهم ترین نهاد خدماتی یک شهر بود اما اداء در نیاورد و ‌قدرت‌طلبی نکرد. می‌توان کارگران را دوست داشت، به سرنوشت آن‌ها اندیشید اما تحقیرشان نکرد. می‌توان با برنامه ریزی شهر را توسعه داد اما مردم شهر را بدهکار نکرد !. می توان تعامل کرد اما وا نداد ! . می‌توان کار گروهی کرد اما محفلی نبود و ...