گیل خبر/چنگیز شکوری

قدمت و پیشینه تاریخی و فرهنگی تالش یکی از پتانسیل های مهم برای ایجاد راهبرد فرهنگی است.

در عصر جهانی سازی و تاثیر مولفه های مهمی چون رسانه های بین المللی و بویژه فضای مجازی امکان معرفی فرهنگ جامعه خود و تاثیر در جهان وجود دارد.

با ابزار رسانه مردم علاوه بر آشنایی با مولفه های فرهنگی شناخت و درک عمیق تری نسبت به داشته های تمدنی،تاریخی و فرهنگی و اعتقادی خود پیدا می کنند.

فرهنگ می تواند اشتغال ایجاد کند. وقتی دستبافته های پرنقش و نگار گلیم تالش ؛جورابهای رنگین، شال و مصنوعات آن معرفی می شوند موجب جلب گردشگر و تقاضا برای این محصولات میشود و فعالان این بخش تولید و درامد بهتری خواهند داشت.

هنگامی که خوراکهای بومی ما مثلا باسترما پلو، کلمه و ماهی شکم پر، میرزا قاسمی و کباب و کته و فسنجان(سیا قیله)و...به ذایقه میهمانان بنشیند موجب ایجاد اشتغال و درآمد خواهد شد.

وقتی جشنواره های محلی و مسابقات ورزشهای بومی محلی اجرا و معرفی می شوند گردشگران جذب منطقه شده و هتلها و اقامتگاهها و اماکن بوم گردی درامد و اشتغال ایجاد می کنند.

نمایش میراث فرهنگی راهی عالی برای رشد معنوی،خودباوری فرهنگی و حمایت از هنرمندان و معرفی فرهنگ اصیل و ریشه دار ما در پروسه جهانی سازی خواهد بود.

نوای نی هفت بند، آوای تنبور و صدای دف در کنار مولودی خوانی، تصنیفهای اصیل و ترانه و آوازهای فولک نمایانگر جلوه هایی از اصالتهای فرهنگی است.
نوروزنامه خوانی، یاوری و تعاون ، احسان و عزاداری، عروسی و آداب مربوط به آن تصاویری از غم و شادی و عرفان و ساختار اجتماعی فرهنگ ماست که گنجهایی گرانقیمت هستند و باید به فرهنگ توجه جدی معطوف نمود. فرهنگ هم عزت آفرین و اشتغالزا و هم تولیدکننده ثروت است. در همین چند سال گذشته متاسفانه برای تشکیل سمن ها توجه جدی نگردیده است.

نگاه کلیشه ای و استفاده مناسبتی از فرهنگ روح نرم و لطیف فرهنگی را تبدیل به چهره ای زمخت خواهد کرد.ارزشهای فرهنگی در طول زمانهای طولانی شکل گرفته اند و بنابراین بعنوان میراث هر تمدنی باید به درستی به نسلهای آینده تحویل گردد.

تدوین سیاست فرهنگی باید با همکاری اهالی فرهنگ صورت گیرد و فرهنگ نمایانگر هویت هر جامعه است.این تاکیدات بر حفظ و اشاعه فرهنگی بمعنای انحصار گرایی فکری و برتر دانستن فرهنگ خود از دیگران نیست و نافی همکاریها و تبادلات فرهنگی نمی باشد.

امروز یکی از مخاطرات منطقه ما مهاجرتهای بی رویه از استانهای مرکزی است.نگاه انها به منطقه بعنوان تفریحگاهی سرسبز است.متاسفانه برخی از این مهاجران بصورت کلنی ای از اقوام و همشهریان صورت می گیرد و نتایجی مانند تخریب اراضی کشاورزی و کاهش محصول تولیدی و گرانی سرسام آور زمین برای بومیان جلوه گر میشود. تاثیرات فرهنگی و اجتماعی ان نیز در جای خود محفوط است .مثلا بیشتر این ویلاداران جدید اخیرا برای قرنطینه خود را به ویلاهایشان در شمال میرسانند و ایام نقاهت را در اینجا می گذرانند.!

بنظر تعریف راهبردهای فرهنگی موجب توسعه بیش از پیش فرهنگی خواهد شد. باید ساز و کارهایی فراهم شود تا گردشگران نه بعنوان مالکان و ویلاداران جدید بلکه مسافرانیکه برای بومیان اشتغال و ثروت و درآمد ایجاد می کنند به منطقه وارد شوند.حمایت مداوم دولت و ترویج فرهنگ توسط کنشگران مربوط؛ دو رکن مهم است. به امید روزهای خوب برای آینده و جهش تولید در حوزه های فرهنگی و گردشگری و اقتصادی.